Dilşad
Sabah uyandığımda Devran bana ve Bahadır’a sarılmış bir şekilde uyuyorduk. En son yine onun kollarındayken bu kadar huzurla uyuduğumu hatırlıyordum. Sonrası hayatımın en kötü günleriydi. Hepsi geride kalmıştı ama Devran’la eskisi gibi olamamıştık. Onun kalbi çok kırıktı. Haklıydı, büyük bir hata yapmıştım.
Fakat bu coğrafyanın zorluklarını da bilmesi gerekiyordu. Kadınlar yeterince hor görülüyordu. Eğer başından bu yana Devran’dan hamile kaldığımı bilseler ikimizi de öldürürlerdi. Dedem normalde asla benim Devran’la evlenmemi onaylamazdı ama Devran “Namusumu temizlemeye hazırım. Biraz geç kaldım ama karışınızdayım.” dediğinde daha bir şey diyememişlerdi.
Devran oğlumuz ve benim için çabalamıştı ama abimin arkasından iş çevirmesi kötü olmuştu. O yıkılmıştı. Hayal kırıklığıyla do
