Fırat’ın adım sesleri yaklaşınca kolumu bırakmasını sağladım. Bu sefer ben onun kolundan tutup erkekler tuvaletine doğru sürüklemeye başladım ama abim o kadar güçlüydü ki yerinden bile kıpırdatamamıştım.
Fırat’ın ayak sesleri gelmeye devam ederken biri ona seslendi. Bir adamla konuşuyordu ama her an yanımıza gelebilirdi. En azından abimi ikna edecek kadar sürem vardı ama o ikna olacak gibi değildi. Deli cesareti gelmişti. Abim normalde korkağın tekiydi.
Her an gözüm koridordaydı. Fırat gelirse diye ödüm kopuyordu. Onu burada görürse iyi şeyler olmazdı. Ona yalvarır bir şekilde baktım.
“Abi, sana yalvarıyorum. Neden anlamıyorsun? Git buradan! Ne olur!”
Abim de aynı şekilde yalvarırcasına bana baktı. Abimi ilk defa böyle görüyordum. O gerçekten de çok çaresiz görünüyordu ama benim de
