Berfu
Sabahın erken saatlerinde uyandığımda Fırat hala uyuyordu. Tabii ki koltukta… Dün gece duşa girip çıktıktan sonra yüzüme bile bakmadan kendi koltuğuna yatmıştı. Ben de sırtımı ona dönüp uyuyakalmıştım.
Yataktan kalkıp güneşin doğuşunu izlemek için pencerenin kenarındaki sedire oturdum. Dirseklerimi de pencerenin kenarındaki pervaza yasladım. Güneşin doğuşunu izlerken istemsiz içimde hep umut olurdu.
Karanlığın gidip aydınlığın geldiği dakikalar… Yine bir gecenin sabahı olmuştu. Karanlık aydınlığına kavuştuğuna göre umut da her zaman vardı. Umutla izledim ve yine içim enerjiyle doldu. Sanki babaannem de yanımda gibi hissettim.
Fırat’ın bana aldığı telefonla güneşi çektim. Fotoğraf çekmeye bayılırdım. Hele doğa fotoğrafları… Hayalim böyle yeşillik bir yere gidip orada bol bol fo
