***อารัมภบท**
1145 Words
"ฮือ ป๊ะป๊าหนูอยู่ไหน ฮรึก ฮือ ป๊ะป๋าขา ฮรึก" เสียงร้องไห้โฮของเด็กน้อยอายุสามขวบร้องไห้ดังลั่นคฤหาสน์หลังใหญ่ถามถึงผู้เป็นบิดาคนเดียวของเธอ ในหน้าหวานดวงตากลมโตเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาที่ร้องไห้เป็นเวลานานจนดวงตาแดงก่ำ
"เอายังไงดีครับ คุณหนูน้อยร้องไห้ไม่หยุดเลย" คิงส์มือขวาคนสนิทของเจ้าพ่อมาเฟียอย่างไบรอันเอ่ยถามด้วยสีหน้าลำบากใจเมื่อเด็กน้อยร้องไห้โฮถามหาผู้เป็นพ่อที่เพิ่งถูกยิงเสียชีวิต
"เห้อ มึงทำให้เด็กนี่หยุดร้องไห้ทีดิ้" มาเฟียหนุ่มปิดหน้าอย่างเครียดๆ เมื่อเพื่อนสนิทอีกคนของตัวเองเสียชีวิตและก่อนตายมันยังฝากฝังให้เขาดูแลเจ้าตัวเล็กนี่แทนมันต่อจากนี้
"ฮือ ป๊ะป๊าอยู่ไหน ฮรึก ป๊ะป๊า" เสียงเล็กพูดไม่ชัดร้องไห้หาผู้เป็นพ่ออย่างเสียใจ เธอกลัวกลุ่มผู้ชายพวกนี้
"ออกไปก่อนไป" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทให้ออกไปเพราะเขาต้องการคุยกับเด็กน้อยนี่เป็นการส่วนตัว
"มานี่มาตัวเล็ก" น้ำเสียงอ่อนลงของเขาบอกกับเด็กน้อย ให้ตายเถอะหากลูกน้องมาได้ยินเขาพูดแบบนี้ มีหวังมันหัวเราะเยาะแน่ๆ
"ฮรึก กะกลัว มะไม่เอา" เด็กน้อยถอยหลังหนีด้วยความกลัว
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว มาหาป๊ะป๊ามา" เขายื่นมือไปตรงหน้าหวังให้เด็กน้อยแตะเพื่อความอุ่นใจของเธอ
"ฮรึก ป๊ะป๊าเหรอ?" เด็กน้อยเริ่มลังเล
"ครับ มาหาป๊ะป๊ามาเด็กดี" เขาคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะนั่งยองๆ เพื่อให้เด็กน้อยเดินเข้ามาหา
หมับ!
"ฮรึก ฮือ" เมื่อเด็กน้อยสบตากับแววตาอบอุ่น เธอจึงวิ่งเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นอย่างไม่ลังเลด้วยความกลัวทั้งน้ำตา
"ต่อไปนี้เรียกฉันว่าป๊ะป๊า โอเคมั้ยครับ" มือหนาลูบศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะโอบอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอก
"ง่วงก็นอนนะครับ ป๊ะป๊าอยู่ตรงนี้" เขาสัมผัสถึงความกลัวของเธอเพราะเธอตัวสั่นและไหนจะกำปกเสื้อเชิ้ตของเขาแน่นราวกับหวาดระแวง ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอและเพื่อนสนิทของเขาเจออะไรกันมาถึงต้องกลัวจนตัวสั่นขนาดนี้
ต่อจากนี้เขาสัญญาว่าจะดูแลเด็กคนนี้เท่าชีวิตเหมือนคำสัญญาที่ให้ไว้กับไทเป..
หลังจากนั้นเด็กน้อยก็หลับไหลคาอกแกร่งด้วยความอ่อนเพลียเมื่อหนีตายมานานหลายชั่วโมงโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองนั้นได้ตายไปแล้ว...
15 ปีต่อมา
เด็กน้อยในวันนั้นได้เติบโตมาเป็นสาวสวยวัยแรกแย้มในวันนี้ เฟรย่า เด็กน้อยลูกสาวสุดรักสุดหวงของเจ้าพ่อมาเฟียอย่างไบรอัน
เธอถูกเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนประวัติทุกอย่างและใช้นามสกุลอยู่ในตระกูลของไบรอันเพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริงและจะไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนนี้คือใครและมาจากที่ไหน
"ฮือ ป๊ะป๊า ฮรึก ป๊ะป๊า!" เสียงหวานร้องไห้โฮวิ่งไปหาผู้เป็นบิดาในห้องนอนตรงข้ามอย่างใจเสียเมื่อร่างกายเธอมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปจนตกใจ
หมับ!
"เป็นอะไรคะ น้องเฟรย่าเป็นอะไรหื้ม?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามลูกสาวเมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้วิ่งออกมาจากในห้องนอนของเธอเอง
"ฮึก ป๊ะป๊า ฮือ เลือดออก ฮรึก น้องเฟรเลือดออกที่ตรงนั้น ฮือ น้องเฟรเป็นอะไรคะ ทำไมเลือดต้องออกมาจากตรงนั้น" เด็กน้อยถามเสียงสั่นเครือสะอึกสะอื้นไห้ด้วยความตกใจเมื่อเธอตื่นเช้าแล้วพบว่ามีเลือดไหลออกมาจากตรงนั้นของเธอ
"ครับ น้องเฟรเป็นอะไร เลือดออกตรงไหน!?" เขาถามเสียงตื่นเมื่อรับรู้ว่าเด็กน้อยเลือดออก เธอบาดเจ็บตรงไหนกัน?
เมื่อเด็กน้อยเลื่อนมือมาจับตรงนั้นและบอกเขา เขาถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าเธอเป็นรอบเดือนครั้งแรก
อ่า แล้วกูต้องทำยังไงวะเนี่ย!
เขาปลอบเธอจนหยุดร้องไห้แล้วบอกให้เธอนั่งรอ ก่อนที่เขาจะออกไปเสริชอินเทอร์เน็ตดูข้อมูลเกี่ยวกับรอบเดือนผู้หญิงว่าเขาจะต้องทำยังไงบ้างจนสุดท้ายก็รู้เรื่อง
"ปะปวดท้อง มันปวดหน่วงๆ ป๊ะป๊า หนูจะเป็นอะไรมั้ย ฮึก!" เธอสวมกอดป๊ะป๋าของเธอเมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้ว เขานั่นแหละทำทุกอย่างให้เธอเพราะเธอไม่รู้เรื่อง
ป๊ะป๊าเลี้ยงเธอมายิ่งกว่าไข่ในหิน
"ไม่เป็นไรครับ อย่าร้องไห้นะคะเดี๋ยวไม่สวยนะ" เขาใช้ถุงน้ำร้อนประคบร้อนให้เธออย่างอ่อนโยนก่อนที่เธอจะเผลอหลับคาอกเขาเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ
"ยิ่งโตยิ่งสวย หวงไปหมดแล้วเนี่ย" เขาบ่นพึมพำก่อนจะจัดท่าให้เธอนอนหลับพักผ่อนดีๆ ซึ่งเขาจะต้องลงไปสั่งงานลูกน้องในวันนี้ เธอเป็นแบบนี้เขาคงลางานสักวัน
"วันนี้เข้าบริษัทแทนกูด้วย เฟรย่าไม่สบาย" เขาเอ่ยเสียงราบเรียบเมื่อเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน
"ครับนาย"
มือหนาลูบศีรษะทุยเล็กอย่างอ่อนโยนเมื่อเขากลับเข้ามาในห้องนอนแล้วสวมกอดร่างเล็กแนบอกแกร่ง ทุกวันนี้เขาเลี้ยงเฟรย่ายิ่งกว่าอะไร หวงเธอและซ่อนเธอจากความอันตรายทุกอย่าง เขาเลี้ยงเธอในแบบของเขาหรือจะเรียกว่าไร้เดียงสามากจนเกินไปจนเธอนิสัยเป็นเด็กน้อยทั้งที่อายุ 18 แล้ว คิดหนักไม่น้อยที่เธอต้องเข้ามหาวิทยาลัย
เรื่องราวในอดีตวันนั้นมันก็น่าขำที่เขาเป็นพ่อคนในช่วงอายุ 19 ปี และเพิ่งรับตำแหน่งแทนผู้เป็นบิดาในอายุยังน้อย แต่ใครจะคิดหล่ะว่าเขาจะสามารถเลี้ยงเฟรย่าจนเติบใหญ่ถึงวันนี้ได้
เรื่องราวของเพื่อนสนิทอย่างไทเปเขาก็ยังคงตามสืบเรื่องราวอยู่ แต่ทว่ากลับไม่สามารถรับรู้ได้ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น น้องชายของไทเปอย่างไทเปอร์ก็ยังคงตามหาเฟรย่าซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเฟรย่าคือใคร เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นแม้กระทั่งน้องชายพ่อเธอ
เขาเปลี่ยนประวัติเธอทุกอย่างและเลี้ยงเธอไม่ให้คลาดสายตาเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าอันตรายจะมาถึงเธอเมื่อไหร่ เขาสัญญากับไทเปแล้วว่าจะดูแลเธอเท่าชีวิต
เฟรย่าไม่เหลือใครนอกจากเขาเพียงคนเดียว
เฟรย่าถูกเลี้ยงมาอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แน่นอนว่าผู้ชายไม่สามารถมีใครเข้าใกล้เธอได้เพราะเขาหวง ของรักของเขาใครก็ห้ามแตะต้องทั้งนั้น
- Writer
