เช้านี้เป็นเช้าที่ยากลำบากมากสำหรับฉัน เพราะต้องไปเผชิญหน้ากับเหล่าผู้คนที่มหาลัยอย่างแท้จริง... หลบไม่ได้อีก แต่โชคยังดีหน่อยที่ไม่ต้องไปคนเดียว อย่างน้อยก็มีตาต้ากับแอนนี่เดินเข้าไปพร้อมกันที่คณะ เรามีเรียนวิชาแรกกันประมาณ 10 โมงเลยไม่ต้องรีบเร่งนัก
“พร้อมไหมแก?” ตาต้าแต่งตัวเสร็จแล้ว เดินมานั่งที่ตรงโต๊ะกินข้าวหันมามองหน้าฉัน
“ไม่อะ” ฉันส่ายหน้าทำหน้าแหยเบื่อโลกออกไป
“แต่งหน้าสักนิดเถอะแม่คุณ ซีดเกิ้นนน” เสียงทักมาจากอีกคนที่กำลังทาลิปอยู่ที่หน้ากระจก
“ไปมันทั้งแบบนี้ละ ดูป่วย ๆ จะได้ไม่มีใครมาสนใจ”
“ไม่ได้ยะ แกจะมาทำทรง อ่อนแอไม่ได้ มีคนรอดูน้ำหน้าอีกเยอะ เราต้องเชิดเข้าไว้” แอนนี่ว่าไว้ แล้วเดินเข้ามาดึงแขนฉันไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งทันที
“คิ้วต้องมี แก้มต้องมา ปากต้องทา สวย ๆ แบบแกเติมนิดหน่อยก็เหมือนฉันแต่งเต็มอะ”
“เฮ้อ... ก็พูดเวอร์ไป!!” ฉันถอนหายใจแต่ก็ยังยอมนั่งเป็น
