LOVE Heals รักผูกใจยัยโรคจิต

Prip Praw… Talks ฉันสวย ฉันเก่ง ฉันไม่กลัว ท่องไว้ ฉันไม่ได้ทำผิดอะไร เชิดหน้าสู้เข้าไว้สิ ไม่เป็นไรนะพริบพราว สู้ ๆ พูดให้กำลังใจตัวเองไปงั้น ทั้ง ๆ ที่น้ำตามันพานจะไหลอยู่รอมร่อ ฮึบ ฮึบไว้… “เฮ้อ…” เสียงถอนหายใจ ที่ทิ้งไปในแต่ละวัน ช่วงนี้ ในหัว มันมีเรื่องให้คิดมากหลายอย่างเลยล่ะ นั่งถอนหายใจอีกรอบ จนยัย แทนใจ เพื่อนรัก ถึงกับหันมามองซ้ำอีกรอบ แล้วส่ายหัว ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ^^ เราชื่อ “พริบพราว” ตอนนี้เรียนอยู่ ปี2 มหาวิทยาลัย T เอก คณะบริหารธุรกิจ สาขาการจัดการ เพื่อนสนิทในกลุ่ม มีกันอยู่ 5 คน มี แทนใจ,แอนนี่,เมล ตาต้า,ยี่หวา รวมตัวฉันเองก็เป็น 6 พวกเราเรียนคณะเดียวกัน แต่คนละสาขาวิชา อยากจะบอกว่ากลุ่มของฉันนะ ตัวท็อปของคณะกันทั้งนั้น :) ไม่ได้เลือกคบเพื่อนที่หน้าตาหรอกนะคะ คนนิสัยดี หน้าสวยแบบพวกเรามันดึงดูดกันเองไงละ~ ไม่มีใครกล้าเข้ามาทัก Make friends กับพวกเราตอนกิจกรรมรับน้องเท่าไหร่ เมียงมองกันไปมาอยู่อย่างนั้น พวกเราสนิทกันได้เพราะ ได้เรียนบางวิชาด้วยกันตอนปีหนึ่ง ด้วยความที่ไลฟ์สไตล์ จริตจกร้าน ตรงกัน สุดท้ายเลยคบกันเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ที่ซึมเศร้าอยู่กับแทนใจตรงนี้ เราสองคน กำลังนั่งรอเพื่อนคนอื่นเลิกคลาสมาที่โต๊ะประจำ และคนที่นั่ง มองตาแป๋ว หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารักคนนี้ ก็คือเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่มนี้เลยของฉัน แทนใจ ยัยนี้ เป็นสาวหวาน ใจดีเหมือนหน้าไม่มีผิด เปรียบดั่งแม่พระประจำกลุ่ม ไปไหนไปกันทุกที่ เป็นคนค่อนข้างที่จะเรียบร้อยแต่ไม่ขนาดเฉิ่มนะ เพื่อนฉันก็สวยนะเออ…เวลา มีเรื่องเครียด หรือไม่สบายใจอะไรก็ตาม ไม่สามารถรอดพ้นสายตายัยนี่ได้เลย รู้ใจชะมัด! “เป็นไรล่ะ? นั่งทำหน้าหงอยขนาดนี้ แกทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้เลย” ยัยแทนใจถามพร้อมทำหน้าอยากรู้อยากเห็นสุดฤทธิ์ มันยังไม่รู้เรื่องที่ฉันเจอก่อนหน้านี้เพราะมีแต่ยี่หวาที่รับฟังปัญหาทั้งหมดตอนเกิดเรื่อง “เฮ้อ…. เรื่องเดิม ๆ ที่แกก็รู้ว่าใคร” ฉันตอบไปแบบไม่อยากพูดถึงเรื่องปวดสมอง รออีกนิดแล้วกันถึงจะเล่าให้เพื่อนทุกคนฟัง “อะไร? เรื่องพี่ ไม้อีกละซิ” เพื่อนรักของฉันมันเดาถูกเสมอเห็นปะ… “อืมใช่ รู้ใจจังเลยนะ ฉันยังไม่พร้อมจะเล่าทั้งหมดตอนนี้แต่ยอมรับว่ามีปัญหากันจริง ถ้าเขาโทรหาแก หรือถามเรื่องของฉันช่วยบอกปัดไปทีนะ ตอนนี้ฉันกำลังหลบหน้าพี่เขาอยู่” “หืม? พูดเหมือนพี่เขามาตื๊อแก… เรื่องใหญ่เหรอพราว?” “อืม ก็ใหญ่… ขนาดว่าเมื่อวานพี่ไม้บุกเข้าห้องน้ำหญิงแล้วอะ ชีวิตตอนนี้เหมือนโดนคุกคามเลยแทนใจ ไม่อยากให้แม่รู้ด้วย ไม่คิดว่าเขาจะบ้าได้ขนาดนี้!” พูดไปก็ถอนหายใจเพิ่มอีกครั้ง วันนี้ต้องมาเรียนแล้วรีบกลับบ้านทันที ตอนนี้โดนผู้ชายตามอย่างหนัก รอบตัวมีแต่คนมองแล้วซุบซิบนินทาอายมาก แต่ยังต้องมาเรียนจะเรียนไม่จบเพราะเรื่องแค่นี้ไม่ได้… ขอเล่าย้อนกลับไปถึงเรื่องที่ทำให้ ปวดหัว หนักกว่าเรื่องการเรียน สักหน่อย จริง ๆ ลำพังแค่ เรียนหนังสือให้ได้ดี ก็ยาก เหนื่อยมากมายพออยู่แล้ว ยังต้องมามีเรื่องลำบากใจในการมาเรียนมหาลัยในแต่ละวันไปอีก… ผู้ชายที่ชื่อ พี่ไม้ เป็นแฟนที่คบกันได้ประมาณ 5 เดือนกว่า กำลังจะเข้าสู่เดือนที่ 6 การที่คนเราก้าวเข้าสู่ความรัก เป็นอะไรที่หน้ามืดตามัวมาก จะว่าดีก็ดี จะว่าหัวทิ่มบ่อก็ว่าได้เหมือนกัน ตั้งแต่เข้าเรียน มหาวิทยาลัยฯ ได้ตอนปี 1 มีกิจกรรมเยอะมาก จนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น เลยไม่มีเวลา ชายตาไปมองใคร เจอพี่ว๊าก กิจกรรมรับน้อง แสตนเชียร์ รายงานกลุ่ม ปีแรกเล่นเอาชีวิต เฟชรชี่ที่สดใส เป๋ไปเลย ไหนใครบอกว่า ชีวิตมหาลัยสนุก ขอเถียงในใจเล่อ หึ! พอขึ้น ปีสองมา หายใจหายคอ ได้แป๊บหนึ่ง พึ่งจะรู้ว่าเรามันก็เป็นคนสวย มีเสน่ห์ กับเค้าคนนึงเหมือนกัน (อิอิ) มีเพื่อนต่างคณะ มาขอไลน์ มาขอเลี้ยงน้ำ เลี้ยงข้าว สม่ำเสมอ แต่พริบพราว ก็ยังไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยอ เอาตรง ๆ ก็คือ คนมันไม่เคยมีแฟน ไม่รู้จะเริ่มความสัมพันธ์ยังไง… ไอ้จะให้คุย ๆ กันไปก่อน ก็ทำได้ แต่มันจะมีช่วง Dead air ในสายเวลาคอลกันแบบ... จะคุยอะไรดีน้า เงียบ เจอเงียบ เฮ้อ เกร็งจะตายชัก คุยโทรศัพท์หรือ เตรียมสคริปต์ พรีเซนต์งานก็ไม่รู้… พอนานนานเข้า เลยทำให้เบื่อคุยเหมือนเดิม ถามคำถามที่ซ้ำไปซ้ำมา จนสุดท้ายแล้วต่างคนต่างหายเงียบกันไปก็มีเยอะแยะ แต่…อี พี่ไม้ คนนี้! เจอครั้งแรกตอนเดินสวนกันที่ตึกคณะรัฐศาสตร์ วันที่มีวิชาทางเลือกหนึ่ง ที่เรียนอยู่ เลยจำเป็นต้องไปใช้ห้องฝั่งภาคนั้น เราเลยบังเอิญเดินสวนกันตอนเปลี่ยนห้อง ตอนเจอเขาครั้งแรก มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ ในหัวใจมันเต้น ตึก ๆ ตัก ๆ แบบ คนอะไรวะ หล่อมากก หล่อโฮ๊ก สูงเด่นมาแต่ไกล คิ้วเข้ม ตาคม ผิวไม่ขาว ดูสะอาดสะอ้าน มาดแมน Handsome รอยยิ้มมีเสน่ห์ หลังจากเดินสวนกัน ก็อมยิ้มส่งไปให้ซักเล็กน้อยพอเป็นพิธี แอบได้ยินพวกเพื่อนเขาเรียกชื่อว่า…“ไม้” แนะนำตัวละคร (พราว) พริบพราว มหาดำรงสวัสดิ์ คณะบริหารธุรกิจ เอกวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัย T ปี 2 ลักษณะภายนอก : น่ารัก ตาโต ยิ้มหวาน จมูกรั้น ผิวขาวอมชมพู ตาสีน้ำตาล ผมยาวดัดลอนC ผมสีน้ำตาลคาราเมล ส่วนสูง: 160cm. นิสัย : อ่อนต่อโลก น่ารัก ไม่ค่อยพูดกับคนไม่สนิท ถ้าเงียบจะดูหยิ่งแต่ที่จริงปัญญาอ่อน ค่อนข้างโก๊ะ ไม่เรียบร้อย เป็นสาวเนิร์ดที่พึ่งหัดใช้ชีวิตวัยรุ่น มีสายตาพิฆาตชายหนุ่ม เวลาสบตาเธอต้องระวังหัวใจตัวเองให้ดี :D ---------- (แมกไม้) เมธียุทธ์ อัศวเมธานันท์ คณะรัฐศาสตร์ เอกวิชาการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยT ปี3 ลักษณะภายนอก : สูง ผิวสีขาวเหลือง คิ้วเข้มตาคม ดูสะอาดผมสั้นแสกกลาง สไตล์เกาหลี ผมสีน้ำตาล ส่วนสูง: 180cm. นิสัย : ดูสุภาพ ยิ้มง่าย ใจดี อบอุ่น เหมือนพระเอกในซีรี่ย์เกาหลี มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม “ฉายาเจ้าชายพระอาทิตย์” ใครที่อยู่ใกล้จะรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น และ ร้อนเป็นไฟ ในบางเวลา…