รักร้ายๆ

8

ช่วงพักกลางวัน ขณะที่ครีมนั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนอยู่ ทิมก็ไลน์มาเตือน

**เลือกได้หรือยัง มื้อนี้ห้องพี่หรือห้องครีม**

**อย่าโมเมว่าลืม**

**พี่ไม่ทน**

ครีมอ่านทันทีที่เค้าส่งมือ ร่างบางอมยิ้มกับหนังสือ แล้วตอบกลับไป

**ห้องครีม ทุ่มนึงนะคะ**

เค้าส่งสติ้กเกอร์ ไชโย และ สติ้กเกอร์ ดีใจ ตอบกลับมาให้เธอ คราวนี้เธอถึงกับหลุดขำออกมา ปุยแอบกระแซะถาม ว่าขำอะไร ครีมบอกว่าคิดถึงเรื่องตลก ก็เลยขำ เท่านั้นเอง ไม่มีอะไร ปุยทำหน้าไม่เชื่อ แต่ไม่ได้ซักต่อ เคเดินมารอหน้าห้อง ครีมทำเป็นก้มหน้าอ่านหนังสือ เค้าเรียก

"ครีม"

เธอเงยหน้าขึ้นไป แล้วบอกเค้าแบบไม่มีเสียงว่า

"งานกลุ่ม"

เค้าพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินกลับไป ปุยหันมาถามว่า

"เลิกคุยกันแล้วหรอ "

ครีมพยักหน้า บอกว่า

" ก็เฉยๆนะเพราะเรียนเยอะ ไม่มีเวลา"

ปุยเข้าใจได้ทันทีว่า เคไม่ใช่เทสของครีม เพราะครีมต้องมุ่งมั่นขยันกว่าใครๆ ในห้องคิงนี้ ครีมเรียนดีที่สุด เรียนกวดวิชามากกว่าใคร เพื่อนๆต่างยกให้เธอเป็นที่หนึ่งเรื่องเรียนดี แถมมีน้ำใจอีกด้วย

ร่างบอบบางเดินถือกระเป๋าเข้ามา เธออดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะได้อยู่ในห้องกับพี่ทิม พี่นิติแจ้งว่า คุณเลขาฝากของมาให้ ครีมกล่าวขอบคุณแล้ว ถือถุงกระดาษที่ติดยี่ห้อกระเป๋าแบรนด์ดังของเกาหลี อีกถุงน่าจะเป็นขนม จากเกาหลี ของฝากจากคุณแม่สินะ เมื่อถึงห้อง ถุงแรกเป็นกระเป๋าเป้แบรนด์ดังสีน้ำตาล ราคาน่าจะหลายหมื่น อีกถุงเป็นสตรอเบอรี่ และ ช้อกโกแลต ยี่ห้อฮิตที่มีขายตามสนามบิน เธอโทรไปขอบคุณพี่สุดา และคุยด้วยอีก2-3นาทีก็วางโทรศัพท์ มืบางลูบกระเป๋าน้ำตาคลอน้อยๆ ในใจคิดว่า ครีมไม่ได้อยากได้ของราคาแพงเลยค่ะ ครีมคิดถึงคุณแม่มากกว่า

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ครีมกดรับ

"ต้มยำกุ้ง ไก่ทอด ผัดผัก น้องครีมโอเคไหมคะ"

ไม่มีคำทักทายก่อน พี่ทิมกำลังสั่งอาหาร เธอมองดูเวลา หกโมงสิบนาที

"ได้เลยค่ะ แค่นั้นพอแล้วค่ะ " เธอตอบเค้า

"ทุ่มนึงนะคะ"

ก่อนจะบอกเลขห้องไปเค้ารับคำอย่างยินดี ครีมเก็บของเข้าที่ แล้วเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอสวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ปล่อยผมยาวกลางหลัง เธอจัดจานเอาไว้สองชุด หกโมงห้านาที เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น หัวใจเต้นรัวตุบตับ เธอเดินไปเปิดประตูให้เค้า พี่ทิมเปลี่ยนชุด เป็นเสื้อยืด กางเกงขาสั้น มือถือถุงอาหารมาเต็มมือ เธอรับมาช่วยแกะในครัว เค้ามองห้องรอบๆ ตกแต่งสวยน่ารักสมกับเจ้าของ ตุ้กตา โมบาย ผ้าม่าน สวยหวาน แม้กระทั่งจานยังเป็นลายดอกไม้

เสียงพูดคุยถามไถ่ถึงเรื่องเรียนทำให้ครีมรู้สึกอบอุ่นใจ เธอทานอาหารมื้อนี้กับเค้า

"อาหารอร่อยมากค่ะ" เธอชมออกมา

"กับข้าวร้านนี้อร่อย"

เค้าย้ำกับเธอ

"กินกับพี่ทุกวันไหม "

เค้าย้อนถาม สบสายตาของเธอ

" วันพฤหัส ศุกร์ครีมเรียนพิเศษเลิกดึกค่ะ กว่าจะมาถึงเกือบสามทุ่มแล้ว "

"แล้วกลับยังไง "

"รถไฟฟ้าค่ะ "

"พี่จะรอนะคะ สามทุ่มพี่รอได้ "

"ครีมซื้ออาหารมาเองนะคะ ผลัดกัน ถ้าจะกินด้วยกันต้องแชร์นะคะ"

เธอบอกเค้า ทิมพยักหน้ารับแล้วยิ้มให้เธออย่างยินดี หลังจากทานข้าว ครีมเก็บจานไปไว้ในครัว และล้างจานทันที เค้าลุกมาช่วย เเขน ของทั้งคู่ สัมผัสกันครีมหลบและขยับตัวออก ทิมหัวเราะออกมาเบาๆ เค้าบอกเธอว่า

"พี่มาอยู่ด้วยแบบนี้ แฟนครีมจะหึงไหม" เธอค้อนใส่เค้า

"ครีมเพิ่งจะ18ยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แม่ดุ" เธอบอกเค้าสีหน้าจริงจัง

" พี่จีบครีมได้มั้ย"

เค้าถามออกมา เธอหน้าแดง

"ติวเตอร์จีบนักเรียนได้หรอคะ" เธอถามกลับ

"ถ้านักเรียนน่ารัก น่าจีบขนาดนี้ ติวเตอร์ก็ต้องแหกกฎของตัวเองครับ"

พูดแล้วก็ใช้นิ้วจิ้มจมูกเธออย่างเอ็นดู ครีมเดินมานั่งที่โซฟา เค้าเดินตามมา แถมยังนั่งใก้ลๆกับเธอ ใก้ลมาก แขนพาดไปตามความยาวของโซฟา เหมือนกับโอบเธอไว้อย่างนั้น ครีมเปิดทีวีไปเรื่อยๆ ดูรายการทำอาหารเกาหลี ก็เปิดเอาไว้แต่ไม่ได้สนใจอะไร ในสมองของเธอว่างเปล่า มือเค้าลูบเบาๆที่ผมของเธอ ครีมอายหน้าแดง ทิมขยับเข้าไปใก้ล พูดเบาๆออกมาว่า

"ว่าที่แฟนพี่เขินแล้วน่ารักมาก" ครีมยิ้มสบตากับเค้าอย่างเปิดเผยความรู้สึกในใจทางสายตา