รักร้ายๆ

เสียงโลหะกระทบเนื้อ ดังเพียะ เพียะ ทำเอาคนข้างนอก อดเป็นห่วงคนที่ถูกกระทำไม่ได้ว่า น้องครีม คงจะเจ็บมากแน่ๆเลขาสาวใหญ่เปิดลิ้นชัก ควานหาขวดยาหม่องเตรียมไว้ให้ ในใจได้แต่ภาวนาให้พายุอารมณ์ของคนในห้องสงบลงโดยเร็วเสียงตีเงียบลงพร้อมกับเสียงสะอื้น "แม่หวังว่าครีมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง ถ้าคะแนนครีมยังไม่เต็มเหมือนเทอมที่แล้ว แสดงว่าเทอมนี้ครีมบกพร่องต่อการเรียน แล้วเทอมนี้ครีมต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว แม่หวังว่าครีมจะได้ะแนนติดท้อปไฟว์ ของคณะแพทย์ที่ได้คะแนนสูงสุด เข้าใจไหมครีม "เสียงคนเป็นแม่บอกลูกสาวเสียงเรียบก่อนจะกด เรียกเลขาสาว หน้าห้อง คนที่รออยู่แล้วรีบกระโจน เข้าไปทันที เจ้านายสาวสั่งงานเลขาว่า ให้ลงคอร์ส เรียนพิเศษเพิ่มให้ลูกสาว เพิ่มอีกคอร์สหนึ่งคนรับคำสั่งคิดในใจว่าจะแทรกเวลาตรงไหนลงได้อีก เท่านี้น้องครีมก็แทบไม่มีเวลานอนแล้ว เมื่อฟังสั่งงานจบ เลขาสาวจึงเดินออกมาพร้อมกับน้องครีม คนแก่กว่าลูบแขนขาวดั่งน้ำนมที่ตอนนี้แดงเป็นปื้น บรรจงทายาหม่องให้อย่างแผ่วเบา ครีมยกมือไห้วขอบคุณอย่างอ่อนน้อม "พี่จะหากลุ่มเล็กๆให้นะคะ จะได้ไม่แออัด แล้วจะส่งรายละเอียดไปให้อีกที" พี่สุดา เลขาของคุณแม่ใจดีกับเธอมากๆ น้องครีมยิ้มให้อย่างขอบคุณ รถรออยู่แล้ว เลขาสั่งคนขับรถให้แวะร้านอาหารชื่อดัง สั่งมื้อเย็นให้ลูกสาวเจ้านายอย่างรู้ใจ คนขับรถพยักหน้ารับคำอย่างเข้าใจดี เสียงร้องไห้แผ่วเบาดังขึ้นทันทีที่รถออกถนน คนขับรถถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยท้อใจแทน คุณหนูน่าสงสารจริงๆคงโดนคุณแม่เรียกมาทำโทษอีกแล้วแน่ๆ ร่างบางเช็ดน้ำตา สะอึกสะอื้น เธอเจ็บทั้งกายและใจไปหมด ผลคะแนนของเธอจะต้องเต็มทุกครั้งที่มีการสอบ หากครั้งใด ผลการเรียนลดลง เธอจะต้องถูกเรียกมาทำโทษ และ บังคับให้เรียนเพิ่มเติมอีก คุณแม่คาดหวังให้เธอสอบแพทย์ให้ติดให้ได้ ด้วยผลคะแนนในโรงเรียนที่เธอเรียนก็การันตีได้ในระดับหนึ่งแล้วว่า เธอสอบได้แน่ๆ แต่คุณแม่ต้องการให้เธอได้ลำดับต้นๆ ของการสอบ เพื่อที่คุณแม่จะได้รับคำชมจากเพื่อนๆว่า ลูกเก่ง ลูกฉลาด เลี้ยงลูกได้เก่ง แม้จะไม่มีหัวหน้าครอบครัวก็ตาม คุณพ่อของน้องครีม นายแพทย์ คิด ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตก เสียชีวิตได้สามปีกว่าแล้ว ตั้งแต่นั้นมา เมื่อเริ่มเข้า มอสี่เธอต้องสอบแข็งขันเข้าเรียนมอปลายในโรงเรียนชื่อดังของรัฐบาล ที่ติดอันดับท้อปเท็นให้ได้ แล้วคุณแม่ก็ยังคาดหวังจะให้เธอเรียนแพทย์เหมือนคุณพ่อ เธอต้องเรียนพิเศษตั้งแต่มอสี่ กวดวิชาจนดึก กว่าจะถึงบ้านก็ดึกมาก เพื่อย่นระยะเวลากลางเดินทาง คอนโดกลางเมืองคือบ้านของเธอ บ้านของครอบครัวที่เคยมี พ่อ แม่ น้องครีม เป็นแค่ความทรงจำ สองปีกว่ามาแล้วที่เธอไม่ได้กลับไปเลย ถ้าจะได้พบคุณแม่คือที่ทำงาน และทุกครั้งที่ไป จะเป็นการคุยเรื่องผลการเรียนทุกครั้งไป ถ้าครั้งไหนผลการเรียนดีมาก เธอจะได้ของรางวัลเป็นนาฬิกาเรือนหรู เงินสด หรือ กระเป๋าแบรนด์เนม แต่หากครั้งใด ผลคะแนนต่ำกว่ามาตรฐานของแม่ เหมือนเช่นครั้งนี้ ผลตอบแทนคือไม้ฟุตเหล็กที่แม่เตรียมไว้ต้อนรับเธอ เธอมั่นใจว่ายังไงเธอก็สอบได้แน่ๆ เพราะคะแนนเธอเกิน80ทุกวิชาอยู่แล้ว ยื่นคะแนนรับตรงที่ไหนก็คงได้ แต่คุณแม่อยากให้เธอติดท้อปไฟว์ ได้คะแนนเป็นลำดับต้นๆ เพื่อที่จะได้มีคนชื่นชมคุณแม่ เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องกดดันเธอขนาดนี้ เธออยากเรียนสบายๆเหมือนเพื่อนๆ ได้ไปนั่งกินไอติม ได้ไปดูหนัง มีเวลานอนพักอย่างเต็มที่ แต่เปล่าเลย เธอต้องเรียนวันละ 14ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ ต้องทำข้อสอบเพิ่ม แล้วนี่ยังต้องจัดเวลาเข้ากลุ่มใหม่ไปเรียนเพิ่มอีกด้วย เธอเครียดเธออึดอัดจนหายใจไม่ออก ไม่มีทางไหนเลยที่จะเป็นทางออกให้เธอ อีกนิดเดียวเท่านั้น ถ้าเธอสอบรอบแรกได้ อย่างที่แม่หวัง แม่คงจะใจดีกับเธอบ้าง เธอได้แต่คิดในใจ และหวังว่าสิ่งที่หวังไว้จะเป็นจริง จะทำยังไงแม่ถึงจะพอใจและยอมรับในตัวเธอสักที เธอเหนื่อยล้าเกินจะทนไหวแล้ว