“โตแล้ว ทำไมไม่ใส่รองเท้าเอง ไม่เก่งเลย” ซูเจินย่อตัวลงไปใส่รองเท้าให้จิวเจ๋อ พาฝันกอดแขนแข็งแรงของฟลินต์ลอยหน้าลอยตาแกล้งว่าเด็กชายตัวน้อย
“จิวเจ๋อใส่รองเท้าเองครับน้าซูเจิน” จิวเจ๋อไม่ให้ซูเจินใส่รองเท้าให้เหมือนกับทุกวัน เพราะคำดูถูกของพาฝันทำให้ยอมไม่ได้ เด็กน้อยหยิบรองเท้าขึ้นมาดึงเทปตีนตุ๊กแกออก ด้วยไม่เคยใส่รองเท้าเองจึงออกแรงดึงจนเสียหลักแทบหงายหลัง
“น้าใส่ให้ดีกว่า” ซูเจินเห็นดังนั้นก็เข้าไปช่วย
“แค่นี้ก็ทำเองไม่ได้ ไม่เก่งเลย” พาฝันพูดขึ้นอีกครั้ง ฟลินต์ยืนมองเงียบๆ อย่างใจเย็น จิวเจ๋อเห็นว่าปาป๊ามองอยู่จึงไม่ยอมให้ซูเจินช่วย
“จิวเจ๋อใส่เองครับ จิวเจ๋อทำได้” ซูเจินมองพาฝันด้วยสายตาไม่พอใจ แต่อยู่ต่อหน้าฟลินต์จึงไม่กล้าพูดอะไร จิวเจ๋อตั้งใจใส่รองเท้า ไม่ลดละความพยายาม จนในที่สุดก็สามารถใส่รองเท้าด้วยตัวเองสำเร็จเป็นครั้งแรก
“ก็เก่งเหมือนกันนี่” พาฝันว่า ปลายตามองเด็กชายตัวน้อ
