ตอนที่ 4 ความลับ…ตลอดไป
989 Words
‘พบศพสาวใหญ่ภายในโรงแรมม่านรูดแถบชานเมือง คาดว่าเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสามวัน สภาพศพท่อนล่างเปลือยเปล่า มีคราบอสุจิที่อวัยวะเพศแต่ไม่ได้ฉีกขาด ถูกกระหน่ำแทงอย่างโหดเหี้ยมจนพรุนทั่วร่าง ชาวบ้านได้ยินเสียงคล้ายสัตว์ร้ายคำรามช่วงที่สาวใหญ่ถูกฆ่า’
“น่ากลัวอ่ะพี่พาฝัน” ญาณิน ลูกสาววัยสิบสี่ปีของปุณณ์กับนาว ยกมือขึ้นปิดหน้าเมื่อเห็นภาพสยดสยองจากข่าว แต่นิ้วมือส่วนที่ตรงกับดวงตากลับแยกออก
“น่ากลัวแล้วพี่ญาณินจะดูทำไม” คามิน เด็กชายวัยสิบสองปีกอดอกส่ายหน้าไปมา ปากบอกว่ากลัว แต่ตาก็ยังเอาแต่จ้องภาพข่าวนั้น
“ใช่ๆ น่ากลัวพี่ญาณินจะดูทำไม เดี๋ยวก็บอกติดตาอีก” ภาคินก็เห็นด้วยกับพี่ชายฝาแฝด เวลาที่ญาณินเห็นภาพคนถูกฆาตกรรม หรือแม้แต่ภาพคนตายจากอุบัติเหตุ มักจะจำจนติดตา กว่าจะลืมภาพพวกนั้นได้ก็ใช้เวลาหลายวัน
“ก็พี่อยากดูนี่น่า”
“พี่ว่าญาณินอย่าดูเลย เดี๋ยวฝันร้าย” มาวิน หนุ่มน้อยวัยสิบเจ็บปี บุตรคนที่สองของปุณณ์กับนาวเอ่ยขึ้นด้วยกลัวว่าน้องสาวจะติดตากับภาพศพแล้วเก็บเอาไปฝัน
“พาฝันพร้อมหรือยังลูก เด็กๆ เตรียมตัวไปส่งพี่พาฝันที่สนามบินกันค่ะ มัวดูอะไรกันอยู่คะ” นาวเดินมาตามลูกๆ ทั้งห้าคนหลังจากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เกือบสิบใบถูกยกขึ้นรถ ปุณณ์เร่งวันเดินทางของพาฝันให้เร็วขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน ลูกสาวคนสวยของเขาไม่ถามหาเหตุผลสักคำ ดีใจจนกระโดดโลดเต้นด้วยอยากไปหาฟลินต์เต็มแก่ อยากไปตั้งแต่วันที่รู้ผลการเรียนเสียด้วยซ้ำ
“ดูข่าวฆาตกรรมค่ะคุณแม่” พาฝันตอบคนเป็นแม่
“ปุณณ์” นาวยกมือทาบอก สะดุ้งตกใจเมื่อเห็นภาพใบหน้าของคนที่ถูกฆ่าในข่าว ชะเอมก็ตกใจไม่แพ้ลูกสะใภ้ ส่วนปุณณ์กับอาชิยังคงใบหน้าเรียบเฉย คิ้วขมวดมุ่นเล็กน้อย เพราะยังไม่ได้รับรายงานจากลูกน้อง รู้สึกว่าบอดี้การ์ดชุดนี้จะทำงานล่าช้า ไม่ได้ความ และไม่ได้ดั่งใจ เห็นทีคงต้องเปลี่ยนใหม่ยกทีม
“คุณแม่ตกใจจนเรียกหาคุณพ่อเลยเหรอคะ คุณพ่อปลอบคุณแม่หน่อยค่ะ คุณแม่ตกใจ” พาฝันกระเซ้าเย้าแหย่คนเป็นแม่ที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกราวกับคนขวัญอ่อนจึงให้ผู้เป็นพ่อกอดปลอบประโลม
“ขวัญเอ่ยขวัญมานะครับ” ปุณณ์ทำตัวอย่างปกติ โอบกอดคนเป็นภรรยา ก่อนจะหอมแก้มนวลทั้งสองข้าง กระซิบเสียงแผ่วให้นาวปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“พอแล้วค่ะ อายลูกบ้างสิ” ลูกๆ พากันหัวเราะคิกคักที่พ่อแสดงความรักต่อแม่ ทั้งที่เห็นกันจนชินตา
“พาฝันว่าคนทำคงแค้นมาก ไม่งั้นคงไม่กระหน่ำแทงแบบนี้ เผลอๆ ไปยุ่งกับสามีชาวบ้านหรือเปล่าก็ไม่รู้” พาฝันวิเคราะห์ไปตามเนื้อข่าว และจากสภาพศพ
“จะเดินทางอยู่แล้วยังจะมาสนใจข่าวน่ากลัวๆ อยู่อีก พาฝันไปกราบลาคุณทวดได้แล้วลูก”
“ค่ะคุณย่า” พูดจบพาฝันก็วิ่งไปหาแทนไทกับพรพระพายยังห้องนอนของทั้งคู่ น้องๆ ทั้งสี่ก็ตามผู้เป็นพี่ไปด้วย
“ปุณณ์สั่งให้ลูกน้องไปทำหรือเปล่า” นาวถามคนเป็นสามีทันทีเมื่อคล้อยหลังลูกสาว
“ปุณณ์ไม่ได้สั่ง”
“หรือเป็นฝีมือพี่อาชิ” ชะเอมสงสัยในตัวสามี
“ถ้าถึงมือพี่ แม้แต่ซากก็ไม่มีทางได้เห็น”
“แล้วเป็นฝีมือใครกัน” ชะเอมไม่คลายความสงสัย ถ้าไม่ใช่ฝีมือของลูกชายกับสามีจะเป็นใครได้อีก
“คงเป็นพวกเจ้าหนี้ ไม่ก็แก๊งค้ายา หรือพวกมีอิทธิพลที่เธอไปข้องเกี่ยวด้วยครับคุณแม่” จากการสืบประวัติทำให้ปุณณ์รู้ว่านุ่นใช้ชีวิตไม่ต่างจากวัยสาว ทั้งเรื่องเงิน ทั้งเรื่องผู้ชาย เธอสามารถนอนกับทุกคนที่มีเงิน และยาเสพติดให้เธอ ใช้จริตมารยาไม่สนว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นพ่อหรือสามีของใคร
“แต่จากสภาพเหมือนถูกข่มขืนก่อนแล้วถึงฆ่านะคะ” จากภาพข่าวที่ท่อนล่างเปลือยเปล่า นาวอดคิดไม่ได้ว่านุ่นจะถูกข่มขืนแล้วฆ่า
“จากข่าวไม่ได้บอกนี่ว่าถูกข่มขื่น แค่ผ่านการร่วมเพศ คงไปยุ่งกับสามีใครสักคน” ปุณณ์ตั้งข้อสันนิษฐานจากภาพข่าวที่เห็น
“จากนี้ไปความลับก็คงเป็นความลับตลอดไป” ชะเอมโล่งอกที่ความลับเรื่องผู้ให้กำเนิดของพาฝันจะเป็นความลับตลอดไป
“เอมอย่าลืมสิว่ายังมีอีกสองคนที่รู้เรื่องนี้” เจนภพกับวิภาดายังมีชิวิตอยู่ ตอนนี้ก็พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ยังไม่สามารถวางใจได้ หากวันหนึ่งทั้งสองคนผิดสัญญาอย่างลูกสาว แล้วพาฝันเกิดสงสัยคงไม่เป็นผลดีแน่
“จริงสิ แล้วเราจะทำยังไงกับสองคนนั้นดี”
“ทำให้พูดไม่ได้ไปเลยดีไหมคะ” ด้วยความกลัวว่าพาฝันจะรู้ความจริงว่าตนเองไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิด นาวยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวที่โหดเหี้ยม
“ปุณณ์จะจัดการตามที่นาวต้องการ” แววตาอันแน่วแน่ เห็นทีครั้งนี้เขาคงต้องจัดการด้วยตนเองเสียแล้ว
** คามินกับภาคินปรากฏตัวในเรื่อง ขย่มรัก ท่านประธาน เป็นลูกชายฝาแฝดที่เกิดเพราะนาวหมันหลุด คลอดวันเดียวกันกับอรัญ อัญชัน ลูกแฝดชายหญิงของปัณณ์กับอีฟ **
- Writer
