ไม่มีขู่
892 Words
"เธอมาสายสองนาที" คาลอสพูดขึ้นทันทีที่ฉันวิ่งกระหอบกระหืดมาหาเขานั่งคร่อมรถบิ๊กไบค์คันโตของเขาอยู่หน้าโรงเรียน
"อาจารย์เรียกพอดีอ่ะ เลยช้า" ฉันบอกเสียงหอบเพราะรีบวิ่งสปีดมายังกับเดอะแฟรชเล่นเอากระโปรงแทบเปิดขึ้นมาคลุมหัวกบาลตัวเองอยู่แล้ว
"ช่างมันเหอะ" เขาตอบกลับเสียงขุ่นพร้อมกับยกหมวกกันน็อคใบโตขึ้นสูงเหมือนกับกำลังจะฟาดลงบนหัวฉัน
คุณพระนี่ฉันแค่มาสายสองนาทีเขาถึงกับจะฟาดหัวฉันด้วยหมวกกันน็อคเลยเหรอ ถ้าฉันมาสายครึ่งชั่วโมงมีหวังเขาคงเอามีดมาจ้วงแทงฉันไส้ไหลแน่ๆ
"ทำบ้าอะไรของเธอ?" คาลอสหรี่ตาถามเสียงเอือมเมื่อฉันยกแขนขึ้นตั้งการ์ดเป็นการป้องกันตัวเอง
"อะ เอ่อ... เปล่าหนิแล้วนายล่ะ จะทำอะไร" ฉันลดมือลงแล้วเอ่ยถามเขากลับอย่างหวาดระแวง หน้าตาชั่วๆแบบนี้ฉันไว้วางใจไม่ได้หรอก
"แค่จะใส่หมวกให้ ใส่เองเป็นหรือไง" คาลอสตอบกลับแล้วปรายตามองไปยังหมวกกันน็อคที่เขาถืออยู่ในมือ
"ก็... ไม่เป็น อันที่จริงทำไมฉันต้องใส่ด้วยล่ะ" ฉันตอบกลับเสียงเบาในประโยคแรก แต่เมื่อฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าฉันไม่จำเป็นต้องสวมหมวกกันน็อคของเขาเลยสักนิด
"อย่าแกล้งโง่ เธอต้องไปทำรายงานกับฉันลืมแล้วหรือไง" คาลอสใช้สายตาคมของเขากดมองฉันด้วยสายตาหงุดหงิด
"ฉันนึกว่าเราจะทำรายงานกันที่โรงเรียน"
"ตอนนี้เลิกเรียนยัง"
"ก็เลิกเรียนแล้วทำไมเหรอ?"
"แล้วยังจะอยู่โรงเรียนอีกทำไม ฉันเบื่อจะตายห่าอยู่แล้ว" คาลอสกระแทกเสียงใส่อย่างโกรธเกรี้ยว ทำเอาฉันสะดุ้งเฮือกกับคำตอบของเขา อย่าดุน้องสิน้องบอบบางนะไอ้บ้านี่
"งั้นนายจะไปทำรายงานที่ไหน ถ้าไปบ้านนายบอกเลยนะว่าฉันไม่ไปแม่บอกห้ามไปบ้านผู้ชายง่ายๆแต่ถ้าผู้ชายหล่อรวยใจป้ำให้ขออนุญาติแม่อีกที"
"ฉันไม่แปลกใจเลยถ้าแม่เธอจะไม่ให้ไปบ้านผู้ชาย.."
"....."
"เพราะกลัวว่าเธอจะไปทำตัวปัญญาอ่อนแบบนี้ให้ขายไม่ออก" คาลอสแค่นยิ้มเย้ยหยันราวกับเขากำลังชอบใจในการดูถูกฉันอยู่
"ใครขายไม่ออกกัน ฉันนั่งหายใจเฉยๆก็มีคนมาต่อแถวรอเข้าคิวสมัครเป็นลูกเขยแม่แล้ว"
"พวกมันโคตรตาถั่วเลยว่ะ"
"นายตาไม่ดีเองล่ะไม่ว่า" ฉันเชิดหน้าตอบเรื่องแบบนี้ไม่ยอมแพ้หรอกนะขอบอก
"ไม่คิดว่าตัวเล็กแค่นี้จะปากดีเกินตัว" คาลอสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันเล่นเอาขนแขนฉันตั้งชันอย่างหวั่นกลัวกับรังสีน่ากลัวของเขา
นี่ฉันลืมไปแล้วหรือไงว่าคาลอสคืออันธพาลประจำห้องเลยนะ แถมเขายังขึ้นชื่อว่าอันธพาลที่สุดในโรงเรียนแล้วด้วย ตายแน่ๆ
"คะ คือว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านายนะ"
"หึ อย่างนั้นเหรอ เงียบปากแล้วขึ้นรถสักทีก่อนที่ฉันจะจับเธอมัดผูกกับท้ายรถลากไปกับถนนเอง" คาลอสแค่นหัวเราะในลำคอหนาอย่างร้ายกาจก่อนที่เขาจะใช้สายตาคมดุดันมองมาอย่างเอาจริง
"แค่ขึ้นรถเองเนอะ ไม่เห็นต้องข่มขู่กันก็ได้ฉันเป็นคนว่านอนสอนง่ายอยู่แล้ว" ฉันยิ้มแห้งๆแล้วเขยิบเข้าไปหาคาลอสที่ยังคงใช้สายตาน่ากลัวมองมาไม่วางตา
"ไม่ขู่แต่ฉันทำจริง" เขาตอบกลับมาเสียงเรียบ ได้ฟังคำตอบแล้วโล่งใจเลย โล่งแบบหัวใจแทบหยุดเต้น
ฉันยืนนิ่งรอให้เขาสวมหมวกกันน็อคให้อย่างว่าง่าย เพราะเดี๋ยวเขาจะรัดคอฉันจนขาดอากาศหายใจตายซะก่อน
"ตกลงนายจะไปทำรายงานที่ไหน บอกฉันก่อนไม่ได้เหรอ" เมื่อเขาสวมหมวกกันน็อคให้ฉันเสร็จแล้วก็หันกลับไปสวมถุงมือหนังของเขาต่อ
"ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ทำไมชอบถามเซ้าซี้"
เป็นเวลาประมาณสิบกว่านาทีที่คาลอสขับรถมาจนถึงสถานที่ที่เขาบอกว่าจะใช้เป็นที่ทำรายงาน ฉันยืนมองป้ายหน้าร้านแล้วขมวดคิ้วยุ่งหางคิ้วกระตุกยิกๆ
"จะต้องให้ใครเชิญเข้าไปก่อนรึไง" คาคอสหันมาเอ่ยเสียงดุเมื่อฉันยังไม่เดินตามเขาเข้าไปในร้าน
"นายจะบอกว่าเรามาทำรายงานในร้านเกมส์เนี่ยนะ" ฉันชี้นิ้วเรียวไปยังร้านเกมส์ตรงหน้าที่ดูก็รู้ว่าข้างในจะต้องมีแต่เหล่าวัยรุ่นพากันเล่นเกมส์กันเสียงดังแน่ๆ
"ใครบอกว่าฉันจะทำเธอต่างหากที่ทำ"
"หมายความว่าไง นายจะมาเล่นเกมส์แล้วให้ฉันทำรายงานคนเดียวหรือไงแบบนี้สู้ฉันกลับไปทำที่บ้านไม่ดีกว่าหรือไง" ฉันท้าวสะเอวถามอย่างเอาเรื่อง คิดจะมาเอาเปรียบกันแบบนี้ใครมันจะไปยอมกัน
"มีปัญหาหรือไง ถ้ามีปัญหามากนักก็ไปฟ้องไอ้พายุเอาดิ"
- Writer
