ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มตามที่นาวินได้แจ้งเอาไว้ว่ากิจกรรมต่อไปคือการทดสอบความกล้า
แล้วมันจะไม่ซวยไปหน่อยเหรอที่อยู่ฉันถึงได้มาคู่กับหัวหน้าห้อง แบบนี้โอกาสรอดของฉันมันก็ริบหรี่สิ
"กลัวเหรอครับ?" พายุสะกิดแขนฉันเบาๆเล่นเอาฉันสะดุ้งเฮือกแทบจะกระโดดกอดคนข้างๆ ถ้าไม่ติดว่าคนข้างๆคือนาวินละก็มีหวังเขาคงซัดแันหน้าหงายก่อนจะถึงตัวเขาซะอีก
"ใครกลัวเปล่าสักหน่อย"
"ตัวสั่นเป็นลูนกแบบนี้ไม่กลัวแน่เหรอครับ"
"เขาเรียกสั่นสู้หัวหน้าห้องไม่เคยได้ยินหรือไง" ฉันเถียงสู้ขาดใจใครมันจะไปยอมรับกันล่ะ
"อย่าให้ฉันได้ยินเสียงเธอดังออกมาจากป่าแล้วกัน" นาวินเอ่ยเสียงเย็นแล้วปรายตามองฉันเพียงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในป่าเป็นคนแรก
"เพื่อนหัวหน้าห้องสติดีอยู่ใช่ไหม ทำไมถึงเดินเข้าไปในป่ามืดๆคนเดียวกันห้ะ" ฉันแทบจะหยุมหัวของพายุแล้วกรี๊ดออกมาดังๆ ป่าแถวนี้มันเป็นที่ๆฉันไม่ควรจะย่างกรายเข้าไปใกล้เลยสักนิดไม่
