เอี๊ยดดดด!!
เสียงเบรครถที่ดังลากมาแต่ไกลในจุดที่ฉันนั่งรออยู่หน้าถนนทางเข้าซอย
"น้องพี่เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงสภาพยังกับหมาไร้บ้านแบบนี้" เมื่อเจ้าของรถเปิดประตูรถลงมาก็เริ่มเอ่ยถามทันที พร้อมกับมีคนข้างๆที่เดินลงมาจากรถด้วย
"พี่ซอลก่อนจะพูดช่วยกันก่อนจะได้ไหม" ฉันเอ่ยบอกก่อนที่พี่ชายจะพูดพร่ำเพ้อไปมากกว่านี้
"แล้วไปทำอะไรมา" พี่ซอลนั่งยองๆจับแขนฉันเพื่อสำรวจดู
"ไม่มีอะไร ว่าแต่พี่ธามก็มาด้วยเหรอคะ" ฉันหันไปถามพี่ธามที่ยืนอยู่ด้านหลังของพี่ชาย
"พี่อยู่ด้วยพอดีตอนที่ซัมเมอร์โทรมาน่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหม" น้ำเสียงที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงทำให้ฉันระบายยิ้มบางๆแล้วเอ่ยตอบกลับไป
"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่รู้สึกขาไม่มีแรง"
"ดีเลยๆ งั้นมึงอุ้มน้องกูไปขึ้นรถนะไอ้ธาม"
"ได้ไง/ไม่ได้" สองเสียงเอ่ยประสานกันเสียงกร้าวพร้อมกับร่างสูงของทั้งสองคนยืนขวางฉันเอาไว้
"อะไรของพวกมึงวะ มากันตอนไหนอีกวะเนี้
