Akşam yemeğine oturduğumuzda babamla annem her zamanki konuşmalarına dalmıştı. Serkan meselesinin üzerinden iki hafta geçmişti ve babam bir daha ağzını açıp tek kelime etmemişti. Annem de artık evlen diye konuşmayı bırakmıştı. Hayat böyle daha güzeldi. Keşke en başında böyle davransaydı da arkalarından yalan dolan iş çevirip sahte bir evliliğe evet demeseydim.
‘’Öykü yarın izin günün değil mi?’’ diyen babama baktım.
Ağzımdaki lokmayı yuttuğumda ‘’Evet baba.’’ dedim.
‘’İyi.’’ Bakışları anneme çevrildi. ‘’Haber ver yarın akşama istemeye gelsinler. Daha fazla bekletmeyelim ayıp olmasın.’’
‘’Ne! Bu kadar erken mi?’’ dedim hayal kırıklığıyla. ‘’Tek kızınım baba senin biraz daha bekletseydin ya!’’
Babam gülümseyerek bakıyordu. ‘’Fazla naz usandırır kızım. Her şey kararında olmalı.’’
Bira
