ตอนที่3
1158 Words
หลังทานข้าวเย็น พวกเด็กหนุ่มรับใช้ก็พากันไต้ไฟกลับเรือนนอน สมิงนั่งปะพรมน้ำอบเครื่องหอมคอยท่าผัวในห้อง เพลาต่อมาเหมือนตั้งเวลาไว้ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาของคนตัวสูงที่เดินขึ้นเรือนมา
สมิงยิ้มกริ่ม แม้นไม่เจอผัวแค่ไม่กี่ชั่วยาม คนเป็นเมียก็คิดถึงจะแย่แล้ว
มือหนาผลักบานประตูแย้มเปิดออก ใบหน้าคมสันฉายยิ้มกริ่มมีแววเสน่หาไม่ต่างจากคนเป็นเมีย
"กินข้าวกินปลาหรือยังพ่อ"ฤาชาไถ่ถามเมียรัก พร้อมหันตัวกลับไปหับบานประตูปิด
"กินแล้วจ๊ะ"สมิงผละจากการประทินผิว พากลิ่นกายหอมกรุ่นมาคอยท่าผัวที่เตียง ร่างสูงกำยำตามเมียมานั่งลงข้างๆ
ต่างฝ่ายต่างรับรู้ความต้องการของอีกคน ผ้าผ่อนที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นอันได้ปลดออก เผยให้เห็นเนื้อแน่นนวลลออ ทรวดทรงสมส่วนงามต้องตา
"พี่ขอเสียบเลยเถิดหนา"ฤาชาเสียงพร่าบอกเมีย
"หึหึ ขอรับ" สมิงขันเอียงอายในท่าทางหื่นหิวของผัว นี่ไปเก็บกดมาจากที่ไหนหนา จึงละเว้นการเล้าโลมปลุกเร่า
เมื่อเมียยินยอม คนผัวก็จับร่างเล็กกว่านอนหงายอ้าขาแยก ขยับพาลำเอ็นแข็งยาวแลอวบใหญ่ มาจ่อที่ปากทางเข้าสีหวานรูน้อย ก่อนจะเสียบชำแรก กระแทกแทงเข้าไปจนสุดความยาว
"อ๋าาาาาาา!!!!" คนโดนแทงร้องครางเสียงหลง รู้สึกเสียวซ่านรุนแรงกระทันหัน รสสวาทที่ป่าเถื่อนของฤาชา ทำหัวใจเมียกระชุ่มกระชวยนัก
"แรงอีกขอรับ แรงอีก" มิได้มีห้ามปรามกัน สมิงเอื้อมมือไปยึดไม้ซีกที่หัวเตียงไว้แน่น แอ่นกายถ่างขาเรียวออกกว้าง รอรับแรงกระแทกระลอกสอง
ฤาชากัดกรามแน่น ภายในของเมียรักช่างบีบเค้นลำเอ็นเขาอย่างหนักหน่วงเหลือเกิน ร่างหนาค่อยๆถอนตัวตนออก เส้นเลือดที่พันอยู่รอบคลูดกับผนังเนื้อด้านในสร้างความกระสันเสียว คนใต้ร่างจึงดีดดิ้น น้ำกามผลุดจากส่วนปลายองคชาติงาม
เมื่อพาลำเอ็นออกมาจากรูเล็กจนเกือบสุด ร่างหนาก็โถมกระหน่ำจ้วงแทงลึงค์ใหญ่ ลงในรูน้อยเสียงกระทบกันของเนื้อดังสนั่น
"อ๋าาาาาา!!!!" ร่างเล็กแอ่นกายดีดผ่าง สาแก่ใจจนน้ำสวาทแตกพุ่ง ร่องรูตอดสั่นรุมเร้าแกนกายร้อนให้ต้องแตกน้ำออกมาตามกัน
"ซี๊ดดดด"คนผัวทำเสียงดังกินของเผ็ดแสบปาก แลรสชาตินี้ถูกอกถูกใจคนกินนัก เสียวจนหัวใจเกือบวายตาย แต่ยังกระแทกกินอย่างไม่อาจหยุด
"อ้าาา คุณฤา ๆ ขอรับ อ่าาาา"สมิงกรีดร้องจิกเล็บที่เนื้อแข็งแรงบนแขนผัว ทั้งคราถูกของแข็งใหญ่แทงเข้าก็เรียกชื่อผัว ดึงออกก็ครางเสียงเสียว
"หมิง อาาา หมิงของพี่"ผู้ผัวก็ร้องครั่งไม่ต่างกัน กอดรัดเมียจนร่างเล็กกว่าจมหายในอก เอวก็ขยับรัวแทงตัวตนเข้าใส่รูน้อยจนจีบรอบบานผลุบเข้าผลุบออก น้ำสวาทกระเซ็นไหลซึมล้นจากรอยต่อตัวตนของคนทั้งสอง
เสียงเล่นสวาทรุนแรงดังมาจากในเรือนไกลผู้คน สองผัวเมียกินกันตลอดคืนดังไม่รู้อิ่ม
ในตอนสาย
"พี่จะกลับเย็นๆค่ำๆ ประเดี๋ยวจะซื้อขนมมาฝาก"ฤาชาสั่งเสีย
"คุณฤาจะไปธุระอันใดหรือขอรับ" สมิงถามสงสัย ก็ปกติ หากมีกิจการงานใดก็จีกเอาเมียไปด้วยเสมอ ไม่ว่าจะเก็บค่าเช่า หรือตรวจดูสินค้าทั้งเข้าออกที่ท่า ค่าขายกับพวกต่างด้าวท้าวต่างแดน ที่คุณฤาเป็นธุระให้คุณหลวงผู้เป็นพ่อ อ้ายหมิงก็ได้ตามติดไปด้วยเสมอ
ฤาชาส่งสายตาให้ไอ้อิน บ่าวคนสนิท ให้ช่วยคิดหาเหตุมาหลอกเมีย
ไอ้อิมยิ้มมีเลศนัย ดังว่ารู้กันกับเจ้านายตน เห็นเป็นเรื่องสนุกขำขัน
"คุณฤาจักไปทำกิจการของผู้ชายขอรับคุณหมิง" อินเรียกอย่างยกฐานะเมียบ่าวของนายให้สมเกียรติ เพื่อเอาใจนายของตน
"ธุระกระไรหรือจ๊ะพี่อิน"สมิงยังเรียกบ่าวนายนี้ด้วยนับพี่ดังเช่นเดิม
"ฝึกมือ ฝึกวิชาให้คล่องนี่ล่ะขอรับ คงได้เหงื่อหลายอยู่ หึหึ คุณหมิงไปจักเหม็นเหงื่อเปล่าๆ" คนพูดว่ามีนัยสองง่ามที่รู้แค่ตน
หมิงนึกขัดในใจ ด้วยสัญชาตญาณเมียเขาว่าแรงนัก แต่ไม่รู้ว่าร้อนอกร้อนใจด้วยเหตุอันใด
"หมิงอยากไปด้วย" ว่าตัดบท ขี้เกียจฟังคำแก้ต่างแก้ตัวอันใดที่คนผัวจักยกมาขัด
"โถพ่อ ที่นั่นมีแต่อาจารย์ กับเหล่าชายฉกรรจ์หาญที่เป็นศิษย์ พี่เกรงใจท่าน"
หมิงขมวดคิ้ว เริ่มสองจิตสองใจ เช่นไรตนก็รู้ขอบเขต
"น่า พี่ไปประเดี๋ยวเดียว เสร็จธุระจักรีบกลับ นะพ่อนะ"ฤาชาว่าพร้อมดึงเมียมากอดหอมหัว
"ขอรับ หากธุระแล้วเวร็จ คุณฤากลับไวไว" หมิงรับคำทั้งยังไม่คลายใจ
"จ๊ะ พี่จะรีบกลับ พ่ออยากได้กระไรเป็นพิเศษไหมเล่า พี่จักซื้อมาฝาก"
หมิงไม่มีอันใดอยากได้ดอก แต่อยากได้สิ่งยืนยันว่าผัวไปที่โรงฝึกใกล้ตลาดจริงแท้ จึงบอกว่าอยากได้กำไรนาคสักอัน ซึ่งเป็นของขึ้นชื่อที่มีขายจำเพราะที่ตลาดน้ำท่าไทรนี้เท่านั้น
"จ๊ะ"ฤาชายิ้มรับคำเมีย ก่อนจะขึ้นเรือแจวมุ่งไปทางตลาดน้ำท่าไทร
สมิงมองตามเรือจนลับเลยคุ้งน้ำ เช่นไรก็รู้สึกสังหรณ์ใจว่ากาลครั้งนี้มีเหตุแปลกประหลาด
"เป็นกระไรหรือพี่หมิง"พวกน้องๆที่นั่งหน้าสลอนมองอาการพี่ที่นิ่งอยู่นานก็นึกห่วง
"รอยยิ้มขันเจ้าเล่ห์"สมิงพูดกับตัวเอง พรางทบทวนเหตุการณ์หาข้อพิรุธ
"กระไรหรือจ๊ะ"
"คงไม่มีกระไรดอกกระมัง"ทั้งบอกน้องทั้งปลอบตัวเอง
"เออพวกมึง นำพากูไปดูหน้าอ้ายคนงามมาใหม่นั่นทีรึ" สมิงเลิกสนใจระแวงผัว ก็ให้กลหันมาหาเรื่องที่ค้างคาใจเรื่องอื่น
กูดูหน้ามันทีเถิด จักงามมากมายเท่าใด
"ออกไปแต่เช้าแล้ว" ไอ้จุกบอก ปากก็เคี้ยวลูกไม้คำโตจนแก้วตุ่ย
"หือ?"
"เห็นว่าผู้ใดนี่ล่ะให้ไปช่วยยกของ"ไอ้อ่ำว่า
"ออ งั้นรึ"สมิงพยักหน้าเบาๆรับรู้ แลก็เลิกสนใจเรื่องของไอ้บ่าวมาใหม่ ที่ไปช่วยทำงานที่นอกเรือน แต่หากว่าสมิงจะทันได้เห็นรูปร่างอ้อนแอ้นของ 'มะยง' สักนิด คงคิดเห็นว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดนัก ที่จะไหว้วานคนร่างบางเช่นนั้น ทำงานหนีกอย่างการยกของ
- Writer
