“กลับไปนั่ง อย่าให้ฉันต้องร้ายกับเธอ”
คนที่เอ่ยคือพี่อินทัช เขาเข้ามาจับแขนของฉันเอาไว้ แต่ฉันพยายามแกะออก มืออีกข้างของเขากำแน่นจ้องมองหน้าฉันไม่วางตา
เออ! จ้องอยู่นั่นแหละ จ้องให้ตายไปเลย
“อย่ามายุ่งนะพี่อินทัช หนมชั้นเต้นอยู่ พี่กลับไปนั่งโต๊ะเลย”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมายุ่งกับเธอหรอก แต่ไอ้ปั้นจั่นให้มาตาม กลับไปนั่งที่โต๊ะได้แล้ว มาทำตัวแบบนี้มันยิ่งไม่น่ารัก”
“อะไรเนี่ย! พี่กำลังทำให้หนมชั้นหมดสนุกรู้ไหม ส่วนปั้นจั่นถ้ามันให้พี่มาตามหนมชั้นพี่ก็ไม่ต้องมา หนมชั้นกำลังสนุกอยู่”
“ไปเต้นที่โต๊ะก็ได้”
“เต้นตรงนั้นจะสนุกอะไร”
“สนุกสิ” เขาบีบแขนฉันแรงขึ้น
“โอ้ยอะไรเนี่ย” ฉันดึงเกาะอกขึ้นเล็กน้อยเมื่อมันเริ่มร่นต่ำลงมา เขาเม้มปากเล็กชักสีหน้าใส่ฉัน
“ไปนั่งก็ได้ครับคุณหนมชั้น เดี๋ยวค่อยมาเต้นกันต่อก็ได้กว่าผับจะปิดก็อีกนานครับ” ภาคภูมิเอ่ย
“อืม ค่อยมาเต้นใหม่ ไปกันเถอะค่ะค
