เรนย์รู้สึกว่าตัวเองเป็นไม่ต่างจากลูกโป่งที่ถูกปล่อยให้ลอยขึ้นสู่ท้องอากาศ ก่อนจะถูกเจาะลมให้ร่วงหล่นมากองอยู่กับพื้นดังเดิม กับคำประกาศชัดของขวัญข้าว
“ตกลงครับ สามก็สาม”
พอถูกขู่เรื่องเก็บขันหมากกลับบ้าน เรนย์ก็จำต้องตกปากรับคำในที่สุด ทว่าน้ำเสียงที่หลุดออกมานั้นค่อนข้างแผ่วเบา ขาดน้ำหนักของคำว่าชนะอยู่ในถ้อยวาจา
“ดีมากค่ะคุณเรนย์ ยังงี้สิถึงจะเรียกว่ารักกันจริง”
ขวัญข้าวเอ่ยกลั้วหัวเราะ ก่อนจะแกล้งตบลงไปเบาๆ บนบาดแผลเก่า ที่ถูกยิงเมื่อวันก่อน ทำเอาเรนย์ต้องร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบ
“โอ๊ย!! ยายแสบ ผมเจ็บแผลนะ แกล้งคู่แข่งแบบนี้ เดี๋ยวให้กรรมการปรับแพ้ฟาวล์ซะเลย”
ขวัญข้าวหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่สนใจการร้องประท้วงของอีกฝ่าย จากนั้นก็ได้เอ่ยบอกการทดสอบในเกมแรกให้เรนย์ และทุกๆ คน ณ ที่แห่งนี้ได้ยินทั่วกัน
“เกมแรกที่คุณเรนย์ต้องฝ่าฟันเพื่อมาแต่งงานกับขวัญข้าวก็คือ คุณเรนย์ต้องแ
