บทที่ 20

1450 Words

เมื่อได้ประกบจูบเร่าร้อนลงไปบนเรียวปากอิ่ม เรนย์ก็ได้พบกับคำตอบที่ตนเองกำลังค้นหา รสชาติหวานฉ่ำที่ไม่ผิดแผกไปจากเมื่อวาน ทำให้เขาลอบยิ้มออกมาได้ด้วยความพึงพอใจ พอส่งปลายลิ้นนุ่มเข้าไปกระหวัดดูดชิมกับลิ้นสีชมพูที่ตวัดตอบราวกับไม่รู้ตัว ก็รู้สึกได้ถึงความวาบหวามซ่านไหว ที่ไหลซ่านทั่วเรือนกายจนสั่นสะเทิ้ม ร่ำๆ อยากจะจมดิ่งเข้าไปในดินแดนแห่งดอกไม้หวานในทันที แต่กระนั้นใจก็สั่งห้าม และย้ำเตือนว่าขวัญข้าวยังบริสุทธิ์ผุดผ่องกับเรื่องรัก เขาไม่ควรผลีผลามเอาแต่ใจมากเกินไป “ขวัญข้าว เคยมีใครจูบคุณ เหมือนที่ผมกำลังจูบคุณอยู่ไหม” “คุณเรนย์ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นขวัญข้าวจะเอาปืนมาเป่าหัวคุณให้เละเป็นโจ๊ก! เป็นเลย” ขวัญข้าวขู่ฟ่ออยากร้องไห้ขึ้นมาจับใจ เมื่อรู้ว่าตนเองคงไม่มีทางเอาชนะเรนย์ได้ อีกนัยหนึ่งก็เจ็บใจตัวเองเหลือกำลัง ที่ดันละเมอเดินเข้าถ้ำเสือ จนถูกเรนย์หักหาญน้ำใจได้ตามอำเภอใจ เรนย์ห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD