พลบค่ำกว่ากุ้ยหลินฮวาจะกลับถึงจวน เสร็จจากเจรจากับกงเยว่ นางทอดสายตามองจวนที่ตนอยู่มาปีกว่าจะว่าทุกข์ทั้งหมดก็ไม่ได้เพราะทุกครั้งยามได้ถกเถียงกับสามีก็เป็นช่วงเวลาความสุขอย่างหนึ่ง จวนที่มีแสงไฟสาดส่องออกมานั้นหากยามปกตินางคงวิ่งเข้าไปเพื่อออดอ้อนให้เขาตามใจ ทว่ายามนี้นางเริ่มเข้าใจในหลายอย่าง หลี่ต้าหมิงเป็นบุรุษเย็นชามุ่งมั่นกับการทำงานมาก
เมื่อนึกย้อนดูแล้วเขาจะโกรธเคืองที่นางเรียกร้องให้แต่งงานก็ไม่ผิด อนาคตเขามีโอกาสได้พบสตรีคู่ควรอีกมากมาย นางไม่ได้ด้อยค่าตนเองแต่มองตามความเป็นจริงเท่านั้น ชีวิตนางผู้คนมองมาก็ไม่ต่างจากคนยากไร้หาทางเอาตัวรอดไปวัน ๆ วันหนึ่งไปนั่งดื่มในโรงเตี๊ยมจนเมามายอยู่กับหลี่ต้าหมิงจนพลาดพลั้ง เพราะความอยากได้อยากมี นางถึงกับขอร้องและข่มขู่ให้หลี่ต้าหมิงรับผิดชอบ
ชีวิตที่คิดว่าควรสุขสันต์ก็เริ่มหดหายแทนที่ด้วยความกังวลและหวาดระแวงกลัวผู้อื่นจะมาแย่งชิงสามี ลึก
