(แผ่นฟ้า)
การที่ผมเจออันดาไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด เพราะผมตั้งใจจะตามเธอมา ไปจอดรถมองหน้าบ้านของเธอด้วยความคิดถึง เห็นรถเธอขับออกมาจากบ้าน ผมก็เลยขับตามจนมาถึงที่ห้าง ผมแอบตามห่าง ๆ เห็นเธอยิ้มแย้มมีความสุข ผมก็ดีใจแล้ว แม้ตัวเองจะเป็นทุกข์ก็ตาม ผมไม่เคยมีความสุขตั้งแต่ที่เราห่างกัน ผมทำทุกวันก็แค่ให้มันผ่านพ้นไป ผมเหมือนกับคนที่ไร้จิตวิญญาณ ไปทำงานก็แค่ทำตามหน้าที่ ตอนนี้บริษัทก็เริ่มย่ำแย่มีปัญหา ซึ่งไม่รู้จะแก้ไขพลิกสถานการณ์ได้ตอนไหน
หุ้นที่ผมกับพ่อมีกำลังถูกพ่อพิจารณาว่าจะเอายังไงต่อ เพราะตั้งแต่ที่ผมไปคุยกับพี่ดิน และปรึกษาเพื่อหาทางแก้ไข มีแต่หุ้นที่ถืออยู่ในตอนนี้จะทำให้บริษัทอยู่รอดได้ ซึ่งพ่อคิดหนักจนตอนนี้ท่านเริ่มป่วยกระออดกระแอด เพราะความเครียดกับปัญหาที่กำลังเผชิญ
"คนที่ยังรักเจ็บเสมอ...งั้นเหรอคะ เหอะ!....มันก็คงจะจริง ถ้าอย่างนั้น...."
อันดาเธอมองผมด้วยดวงตาที่แด
