SLAVE OF THE HOT BILLIONAIRE

CHAPTER 29

JORDAN POV

I have never thought of that and I found her so freaking brillant to come up with such a great idea. Siguro ay mas maganda kung ganito ang gagawin ko. Mahalaga ang pera sa akin pero kapag mukha ko na ang siniri at libog ko na ang natapakan, kailangan ko nang ipakita ang tapang ko.

"But if I do that, are you willing to testify? Because aside from the obvious evidence on my face, I also need your help para makapag sampa tayo ng kaso laban sa kanya. And look, sinakal ka rin siya kanina kaya dapat lang siyang makulong. Ako ang gagastos ng lahat ng ito basta mag tulungan lang tayong dalawa."

"Hindi Jordan, sorry pero gusto ko lang din ng tahimik ma buhay. Ayaw ko na nang gulo. and aside from that, it was my fault kung bakit niya ako sinakal nang ganun kanina. Binasag ko yung vase sa ulo niya habang sinusuntok ka niya. Lumingon siya sa akin at siguro ay nag dilim ang paningin niya kaya sinakal niya ako ng sobrang higpit."

"Putang lna tlaga! Nag iisip ka ba ha? Kahit na ikaw yung unang nanakit sa kanya, siya pa rin ang may sala dito. Wala na kayong dalawa, at yan ang malinaw. Kaya lang, halatang hindi niya ito matanggap kaya naisipan niyang mag punta dito. Kung wala ako dito ay baka kung ano pa ang nagawa niya sayo. You did that to save my life and I will not let him harm you ever again. Kaya wag nang matigas ang ulo mo kasi ginagawa ko lang ito dahils sa kapakan mo," pag tataas ko pa ng boses sa kanya.

"Hindi lang ikaw ang galit sa mga nangyayari, Jordan! Kahit ako ay sobra ding nahihirapan sa sitwasyon. I just don't want to get mad kasi kapag nag sabay ang init ng ulo nating dalawa, wala ding mangyayari. So mas maganda ngayon na samahan kita sa doctor para makapag pa check up ka. Once na meron kang medical record,. at least that will serve as your evidence para makapag sampa ka ng kaso sa kanya."

"Seriously? I don't really have the strength to walk, let alone go to the doctor right now," I said, suddenly napa pikit na lang ang mga mata ko at natumba ako.

Nang malingat ako, sumakit kaagad ang aking mga mata na pilit kong binubuklat. Lutang na lutang ako ngayon, wala akong kaalam alam kung ano ang nangyari sa akin. Tila ay naging blangko ang utak ko sa mga sandaling ito.

What the f**k is going on? Kamay ko lang ang gusto kong igalaw but my f*****g entire body is on pain, an excruciating pain. Never did I feel pain as worse as this one. Para bang mala impyerno ang sakit na ito. But despite being on this condition, my ears were able to pick up a conversation.

"Kamusta po ang lagay ni Jordan doc? Ilang araw na po siyang naka confine dito at sobrang nag aalala na ako sa kalagayan niya."

This familiar voice, si Aira ito at wala nang iba. And just hearing her soft voice helped me remember what happened to me. The last thing I remember, we were having s*x sa apartment niya until someone punched me on the face, at wala itong iba kung di si Peter and later on, I passed out due to exhaustion.

I hate being on this state, mas malala ang sakit na naranasan ko ngayon kesa sa last time. And the fact that I became burden to her for many days, sobrang inutil ang tingin ko sa sarili ko. I wanted to wake up pero mala impyerno talaga ang sakit sa kahit kaunting galaw ng aking katawan. Ngayon ko mas nararamdaman yung bawat suntok na natanggap ko sa kupal na lalaking yun and he is not going away with this!

"Hionestly, medyo malakas ang pagkakatama ng kanyang ulo sa sahit at marami din siyang mga pasa na aabutin pa nang ilang linggo bago mag hilom. Miraculously, sa kanyang CT scan, we do not see any fracture at kahit na malala ang sugat which is ngayon ko lang na encounter. So let us wait for him until he wakes up. Kasi kahit ako, hindi rin ako sure kung kailan sa gigising. With his state, imo monitor pa rin namin ang kanyang kondisyon," the guy with unfamiliar voice said,

I guess this guy that Aira is talking to is a doctor. Magka halong lungkot at saya ang naramdaman ko. Totoo ang sinabi niya, himala na hindi ako nagkaroon ng malalang fracture at sa ulo ko siguro nanggagaling yung pinaka matinding sakit na nararamdaman ko. I just can't describe this kind of feeling na mala impyerno.

"So Doc, di ba makikita po sa medical record niya yung injuries niya ay galing sa sapak?"

"Don't worry, naka lagay lahat ng details sa medical record. As a matter of fact, this is actually not the first time na nag handle ako ng ganitong klase ng case. But do not ask me beyond the medical record because I can only give you a document that will serve as an evidence. Nothing more and nothing less. Also, if you excuse me, mayroon lang din akong patient na kailangan kong puntahan."

Mayroong yapak ng mga paa na papunta sa akin. Alam kong si Aira ito at sobrang bigat ng bawat yapak niya. Dito pa lang ay ramdam ko na kaagad na mabigat ang nararamdaman niya ngayon.

"Sorry for what happened boss Jordan! Kasalanan ko itong lahat at nababaliw na ako kasi ang dami nang mga tao sa office ang nag u update sa akin kasi parehas tayong wala. In reality, I don't know kung paano ko sila sasagutin isa isa. This is really too hard for me, at ang mas nakaka lungkot pa ay hindi ko sigurado kung kailan ka magigising. So sana ay magkaroon pa ng isang himala sa buhay mo, hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko kapag mayroong nangyari sayong masama,"

Niyakap niya pa ako ng mahigpit and she is literally crying right now. Sobrang sakit din nito para sa akin, the expression I don't want to see on her face is crying in pain.