BE INDIGNANT09:ยื่นข้อเสนอ
1658 Words
BE INDIGNANT 09
*******************************
เป้มาส่งฉันที่คอนโดหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว ก่อนที่ฉันจะลงจากรถฉันก็หันไปยิ้มให้เขาและเขาเองก็ยิ้มให้ฉันกลับมาเหมือนกัน
เวลาที่ฉันได้อยู่กับเป้น่ะเขาทำให้ฉันสบายใจทุกครั้งเลยนะ เขาไม่ได้ทำให้ฉันลำบากใจหรือไม่สบายใจเลย
ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นก็คงจะคาดคั้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ไปนานแล้วล่ะ ฉันก็เคยถามเขาเหมือนกันนะว่าไม่กลัวฉันจะเปิดใจให้ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขาเหรอ
เขาเองก็ตอบว่ากลัวเหมือนกัน แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าถ้าคนที่อยู่ในใจฉันไม่ใช่เขา เขาก็จะยอมรับและตัดใจจากฉันแล้วเราก็จะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ทำไมเขาดีกับฉันแบบนี้นะ ฉันกลัวว่าตัวเองจะทำให้เขาเสียใจจัง เพราะฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีมากขนาดนั้นด้วยสิ
เป้เอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้แล้วบอกฉันว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องของเขาเลย ทำตัวเหมือนเราสองคนเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ได้
ยิ่งเขาดีกับฉันแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันกลัวว่าตัวเองจะทำอะไรที่ทำให้เขาเจ็บหรือเปล่าน่ะสิ
“ไม่ต้องคิดมากเรื่องของเราเลยนะแจง ให้คิดว่าเราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนั่นแหละ และถ้าเมื่อไหร่ที่มั่นใจว่าในใจของเธอคือเราค่อยบอกเราก็ได้”
“สมมตินะถ้าเกิดว่ามันไม่มีวันนั้นล่ะ เราจะทำให้เป้เจ็บหรือเปล่า?”
“ไม่ครับ เราอยากให้เธอรู้นะว่าเธอไม่เคยทำให้เราเจ็บเลยต่อให้มันจะไม่มีวันนั้นก็ตาม อย่างน้อยเราสองคนก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนตอนนี้ไง”
“ขอเวลาให้เราได้ทบทวนตัวเองหน่อยนะ แล้วเราจะบอกว่าในใจของเรามันต้องการเป้หรือเปล่า”
“ได้อยู่แล้ว”
เป้ยิ้มให้ฉันเหมือนว่าเขาเข้าใจฉัน และฉันก็รู้ด้วยนะว่าการที่ตัวเองทำแบบนี้มันเหมือนเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากที่บอกว่าขอคิดทบทวนก่อนว่าในใจมันมีเขาหรือเปล่า
และถ้าเกิดว่าคำตอบบอกว่าไม่ใช่เขา ฉันก็อาจจะทำให้เขาต้องมาเสียเวลากับฉันก็ได้ไง
ฉันลงจากรถแล้วยืนส่งเขาจนรถของเขาลับสายตาไปแล้วฉันถึงได้เดินเข้ามา ฉันเดินออกมาจากลิฟต์กำลังจะเดินไปที่ห้องตัวเองก็เห็นพี่กาวยืนอยู่ที่หน้าห้องของฉัน
เขาหันหน้ามามองสบตาเข้ากับฉันพอดี และสายตาของเขาตอนนี้ก็ดูไม่พอใจฉันมากด้วยเหมือนว่าฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธอย่างนั้นแหละ
ฉันเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าพี่กาวเพราะตอนนี้เขายืนอยู่หน้าประตูห้องฉันมันทำให้ฉันเข้าห้องไม่ได้ไง
“พี่ไลน์ไปหาทำไมอ่านไม่ตอบ”
“ก็ไม่อยากตอบ”
ฉันตอบลับไปทันที การที่ฉันอ่านแล้วไม่ตอบเขาเองก็น่าจะรู้ได้ไม่ยากเลยนะว่าเพราะอะไรทำไมฉันถึงไม่อยากตอบ
อีกอย่างเขามีสิทธิ์อะไรไม่พอใจฉัน อย่าลืมสิว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว การที่ฉันจะตอบหรือไม่ตอบเขามันก็เป็นสิทธิ์ของฉันหรือเปล่า
ตอนที่เรายังเป็นแฟนกันอยู่เขาเองก็ทำบ่อยไม่ใช่เหรอ ไอ้อ่านไลน์แล้วไม่คิดที่จะตอบกลับมาเลยอ่ะ
“ที่ไม่ตอบเพราะกำลังกินข้าวอยู่กับผู้ชายคนอื่นใช่มั้ย?”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ ตอนนี้แจงโสดแจงจะทำยังไงก็ได้มันเรื่องของแจงหรือเปล่า”
“แต่ผัวกำลังตามง้ออยู่นะ แต่ยังไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง”
“เข้าใจคำว่าผัวเก่าหรือเปล่าคะ ผัวเก่าที่ไม่ได้มีความหมายอะไรกับแจงแล้ว”
“หึ งั้นก็มาทำให้มันมีความหมายหน่อยเป็นไง”
พูดจบพี่กาวก็ตรงเข้ามาหาฉันก่อนจะกระชากกระเป๋าของฉันไปแล้วค้นหาคีย์การ์ดก่อนจะเปิดเข้าไปทันที
ฉันร้องห้ามเพราะไม่อยากให้เขาเข้าห้องฉัน แต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาไม่คิดที่จะหยุดไหนจะยังคว้าแขนฉันแล้วดึงเข้าไปในห้องอีกด้วย
นี่เขาจะรุนแรงกับฉันเกินไปแล้วนะ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำแบบนี้ด้วยซ้ำ เมื่อกี้เขาก็เป็นคนบอกเองว่าเขามันเป็นแฟนเก่าไปแล้วจะมาตามราวีฉันทำไม
“พี่กาวปล่อยนะคะและออกไปจากห้องของแจงด้วย”
“ทำไม รังเกียจผัวเก่ามากว่างั้นเหอะ”
“ค่ะ รังเกียจมากด้วยและไม่ต้องการให้พี่มายุ่งด้วย”
“พูดแบบนี้น่าจับเอาเหมือนเมื่อก่อนจังเลยนะ”
พี่กาวจ้องหน้าฉันก่อนที่เขาจะปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก นี่เขาคิดจะทำอะไรของเขา ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยืนมองดูการกระทำของเขาที่ทำอยู่ตอนนี้
เขาจัดการกับเสื้อนักศึกษาของตัวเองก่อนจะโยนไปที่โซฟา ทำให้ฉันมองเห็นกล้ามหน้าท้องของเขาที่ยังคงเรียงตัวสวยเหมือนเดิม
ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าตัวดูแลตัวเองดีมากแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันกลับไปต้องการเขาเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ
หรือเขาคิดว่าการที่แก้ผ้าต่อหน้าฉันมันจะทำให้ฉันหวั่นไหวให้เขาอย่างนั้นเหรอ
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้แจงใจอ่อนยอมเอากับพี่เหรอคะพี่กาว?”
“ถ้าแจงยอมมีอะไรกับพี่ตอนนี้ พี่จะเลิกยุ่งกับแจงตามที่แจงต้องการ”
“...”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่ยื่นข้อเสนอมาให้ฉัน ก่อนที่เขาจะพูดอีกว่าไม่ต้องคิดมากเลยเพราะเราสองคนก็เคยมีอะไรกันมาก่อนแล้วและมีหลายครั้งด้วย
การที่ฉันยอมมีอะไรกับเขาครั้งนี้ก็ถือว่าคุ้มค่าถ้าเกิดว่ามันจะทำให้เขาเลิกยุ่งกับฉัน ฉันไม่ได้ให้คำตอบเขาได้แต่มองหน้าเข้ากลับไปเท่านั้น
เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินมาใกล้ฉันแล้วรั้งเอวฉันเอาไว้ให้อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขา
“ไม่เห็นต้องคิดมากเลยนะ เราสองคนก็เคยมีอะไรกันออกจะบ่อยไป และครั้งนี้พี่คิดว่ามันคุ้มนะถ้าแจงยอมมีอะไรกับพี่เพื่อให้พี่เลิกยุ่งกับแจง”
“คนอย่างพี่มันเชื่อไม่ได้หรอกค่ะ”
“พี่พูดจริง ถ้าแจงยอมพี่แล้วพี่จะเลิกยุ่งกับแจงทันที”
“...”
ฉันจะเชื่อเขาได้แน่เหรอว่าถ้าฉันยอมมีอะไรกับเขาแล้วเขาจะเลิกยุ่งกับฉันอย่างที่เขาบอกจริงๆ เพราะเขามันเป็นคนที่เชื่อไม่ได้มาตั้งนานแล้วไง
พี่กาวจับปลายคางฉันให้มองสบตากับเขาและถามย้ำฉันอีกครั้งว่าจะยอมหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันเองก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
และถ้าฉันไม่ยอมเขาก็จะตามรังควานฉันอยู่แบบนี้เอาให้ผู้ชายคนใหม่ของฉันอยู่ไม่ได้เหมือนกัน
ถ้าถามว่าฉันอยากจะมีอะไรกับเขาหรือเปล่า บอกเลยนะว่าไม่ แต่ถ้ามันแลกกับอิสระที่เขาจะเลิกมายุ่งกับฉัน
ฉันคิดว่ามันก็คุ้มเหมือนกัน ไหนๆ เราสองคนก็เคยมีอะไรกันมาก่อนแล้วถ้าจะต้องมีอะไรกันอีกสักครั้งก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ว่าไงคะ จะยอมพี่หรือเปล่า”
พี่กาวเอื้อมมือหนาของเขามาจับที่กระดุมเสื้อเม็ดบนของฉันก่อนจะปลดมันออก และเขาก็ทำอย่างนั้นทีละเม็ดๆ จนถึงเม็ดล่างสุด
และการที่ฉันไม่ขัดขืนเขาแล้วปล่อยให้เขาทำแบบนี้มันก็ชัดเจนแล้วนะว่าฉันยอมให้เขาทำ
เขายิ้มกว้างออกมาที่ฉันยอมที่จะมีอะไรกับเขาง่ายขนาดนี้ ถ้าเกิดว่ามันไม่มีข้อเสนอที่เขาเสนอมาฉันก็ไม่ยอมที่จะให้เขาทำอะไรกับฉันแบบนี้หรอกนะ
“น่ารักมากเลยค่ะที่ยอมพี่แบบนี้”
“ช่วยรักษาคำพูดด้วยนะคะ”
“ได้สิคะ”
พูดจบพี่กาวก็ช้อนตัวฉันให้อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขาก่อนจะพาไปที่เตียง เขาวางฉันลงอย่างเบามือแล้วขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้
เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของฉันทำให้จมูกของเราชนกัน และไม่นานริมฝีปากของฉันก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มเมื่ออีกฝ่ายประกบปากลงมาจูบกับฉัน
เขาขยับริมฝีปากตัวเองช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ แทรกเรียวลิ้นเข้ามาในปากของฉันพร้อมกับตวัดหยอกล้อกับเรียวลิ้นของฉันแล้วดูดเอาลิ้นฉันเข้าไปในปากของเขาด้วย ฉันจูบตอบเขากลับไป
มือหนาของเขาตอนนี้ก็อยู่ไม่เป็นสุขเมื่อเขากอบกุมทรวงอกฉันเอาไว้แล้วบีบเค้นมันทันที ทำให้ฉันต้องแอ่นอกขึ้นเพื่อรับกับสัมผัสที่เขามอบให้ฉัน
และตอนนี้ฉันก็เริ่มมีอารมณ์คล้อยตามเขาแล้ว
- Writer
