ยัยหนูของพี่ว้าก

EP.3 ลักหลับยัยหนู

​

Q Part.

ผมทนไม่ไหวแล้ว!

มีผู้หญิงสวยมานอนอยู่ตรงหน้าแถมยังลวนลามผมแบบนี้คงต้องถูกลงโทษแล้วล่ะนะยัยหนู

ผมเลิกผ้าห่มที่คลุมร่างบางออกก่อนปลดกระดุมชุดนอนเธอทีละเม็ด แต่เมื่อผมเเหวกชุดนอนตัวบางออกก็อดตะลึงไม่ได้

เธอไม่ใส่อะไรเลยข้างในทั้งบนและล่าง!

แน่นอนผมตื่นเต้นมากกับสิ่งที่เห็นจนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัส

ผมรู้ดีว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำต่อจากนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับโจรปล้นสวาทที่จ้องลักหลับผู้หญิงที่หลับใหลไม่ได้สติ

...แต่ว่าถ้าให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้แล้ว...

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ผมดื่มมาก่อนหน้านี้รึป่าวถึงทำให้ผมไม่สามารถยับยั้งชั่งใจอะไรได้ต่อไป อีกอย่างแม้ผมสัมผัสเธอเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีว่ายัยหนูคนนี้จะรู้สึกตัวสักนิด

ผมถอดกางเกงออกก่อนก้มมองส่วนล่างที่เริ่มปวดหนึบเพราะต้องการปลดปล่อยเต็มที

แต่ก่อนอื่นผมต้องสร้างอารมณ์ให้เธอด้วยเช่นกันไม่อย่างนั้นมันคงไม่แฟร์กับเธอเท่าไหร่ที่ต้องทนเจ็บในขณะที่ผมมีความสุขอยู่คนเดียว

ผมจับขาเรียวเเยกออกก่อนก้มมองตรงส่วนอ่อนไหวสะอาดเกลี้ยงเกลาเหมือนไม่เคยผ่านศึกรักมาก่อน เพียงผมแตะปลายลิ้นลงบนกลีบกุหลาบงามยัยหนูก็เหมือนจะมีกิริยาตอบสนองนิดหน่อย

"อื้อ~"

เสียงครางแผ่วเบาหวานเหมือนน้ำผึ้งทำสติผมกระเจิงหายไปหมดและอยากเล่นกับเธอไปเรื่อยๆแบบนี้ไม่มีพัก

"อ๊ะ!"

ผมตวัดลิ้นรัวอยู่ส่วนนั้นพักใหญ่เมื่อน้ำใสไหลเยิ้มออกมาจากช่องเเคบผมก็ส่งนิ้วมือเข้าไปสำรวจเปิดทาง และสิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้ไม่ใช่แค่ความนุ่มแต่เป็นความแน่น แม้เธอไม่ได้ตอดรัดแต่ยังแน่นขนาดนี้แล้วถ้าเธอมีอารมณ์ร่วมไปกับผมจะแน่นขนาดไหนล่ะ

ผมอยากลองแล้วน่ะสิ

มือหนาเอื้อมชักรูดแก่นกายสองสามครั้งเพื่อเตรียมพร้อมก่อยที่ผมจะยกสะโพกเธอขึ้นก่อนต่อยๆดันแก่นกายเข้าไปอย่างยากลำบาก

"ฮึก!"

ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเธอแต่ว่าตอนนี้ผมหยุดไม่ได้แล้ว ผมควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ

ขอโทษนะยัยหนู...

ผมขยับสะโพกเข้าออกอย่างยากลำบาก ถึงตอนนี้ผมมั่นใจว่าเธอยังบริสุทธ์ผุดผ่องและผมก็กำลังพรากมันไปจากเธอโดยที่เธอไม่เต็มใจ

ผมแช่มังกรยักษ์ไว้ในถ้ำแคบสักพักก่อนขยับอีกครั้ง แม้ขยับง่ายกว่สเมื่อกี้แต่ก็ยังแน่นอยู่ดี ผมไม่เคยรู้สึกเสียวเเบบนี้มาก่อนเลยจริงๆนะ

"อ่าส์!"

ผมเผลอครางออกมาซะแล้ว ยัยหนูคนนี้อันตรายจริงๆตอนนี้ใจผมเต้นระรัวไปหมดไม่รู้ว่าเพราะตื่นเต้นหรือว่าเพราะอะไรกันแน่

ผมขยับเอวช้าๆพร้อมกับมองใบหน้าสวยไปด้วย จู่ๆผมก็รู้สึกผิดขึ้นมาที่มาทำเเบบนี้กับเธอแต่ว่ามาถึงขั้นนี้แล้วจะให้หยุดได้ไง

เเต่เมื่อผมขยับเอวเร็วขึ้นก็ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มรู้สึกตัวและลืมตาขึ้นมา

"อ๊ะ! อื้อ!"

ผมรีบประกบปากเธอทันทีและรีบขยับส่วนล่างเข้าออกให้ถี่ขึ้นก่อนจะปล่อยน้ำรักเต็มช่องเเคบ

"ฮึก!"

สติผมกลับมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของคนตัวเล็ก สายตาเธอมองผมอย่างตื่นกลัวพร้อมคว้าผ้าห่มมาปิดร่างเอาไว้

"พะ พี่ทำอะไรหนู"

เธอถามเสียงสั่นน้ำตาก็ไหลไม่หยุด ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกความรู้สึกเดียวที่มีตอนนี้ก็คือความรู้สึกผิด ยิ่งเห็นเธอสะอื้นจนตัวสั่นแบบนั้นผมก็ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

"พี่ขอโทษ"

ผมพยายามจะปลอบเธอแต่ดูเหมือนเธอจะกลัวผมซะเเล้ว

Bear Part.

ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมารุกล้ำจึงตื่นขึ้นมาไม่คิดว่าจะเห็นพี่ชายเพื่อนอยู่บนร่างฉันและเขากำลังลักหลับ...ใช่...เขาลักหลับฉัน

ฉันตกใจมากและไม่คิดว่าเขาจะก้มลงมาจูบฉันแบบนั้น ถึงสัมผัสของเขาจะอ่อนโยนเหมือนกับกำลังปลอบโยนฉันอยู่แต่ก็ไม่สามารถลบล้างความผิดที่เขามีได้หรอก

ฉันค่อยลุกขึ้นมือก็จับผ้าห่อหุ้มกายแน่น แต่พอฉันลุกยืนก็รู้สึกปวดตรงส่วนนั้นจนแทบทรุด

"ฮึก!"

ฉันร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ความบริสุทธ์ของฉันที่ต้องการเก็บไว้มอบให้ผู้ชายอบอุ่นสามีในอนาคตต้องสลายไปเพราะพี่เฮดว้ากคนโหดคนนี้คนเดียว!

"ยัยหนู พี่ขอโทษพี่จะรับผิดชอบเอง อย่าร้องเลยนะ"

เขาดึงฉันเข้ามากอดแถมยังใช้เสียงนุ่มทุ้มเหมือนผู้ชายอ่อนโยนทำให้ฉันอดหวั่นไหวไม่ได้

แต่ไม่นะ! เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเขาคือเฮดว้ากคนโหดแห่งวิศวะที่เขาทำก็แค่เพื่อบังหน้าให้ตัวเองพ้นผิดเท่านั้นแหละ!

"ปล่อยหนูนะ!"

ฉันสะบัดตัวออกอย่างแรงก่อนเข้าห้องน้ำเเละรีบปิดประตูล็อคกลอน ก่อนจะทรุดนั่งลงพร้อมเอามือทาบตรงหัวใจที่เต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมาให้ได้

เมื่อกี้เขาแค่สร้างภาพเป็นคนอ่อนโยน คนอย่างเขาไม่เคยใจดีกับใครหรอก

แต่ทั้งๆที่ฉันบอกตัวเองอย่างนี้แต่ทำไมใจมันยังไม่หยุดเต้นล่ะ อย่าลืมสิว่าเขาลักหลับแกนะยัยแบร์!