ยัยหนูของพี่ว้าก

EP.2 ค้างบ้านเพื่อน

​

Bear Part.

ทั้งที่ฉันตั้งใจไว้ว่าจะมาซื้อแค่เสื้อผ้าและกลับหอ แต่ยัยเพื่อนตัวดีกลับพาเดินเที่ยวไปทั่วกว่าจะออกมาจากห้างได้ก็ปาไปสองทุ่มกว่าแล้ว

ฉันก้มมองนาฬิกาข้อมือก่อนรีบชวนบิวตี้กลับหอพัก แต่ว่าห้างนี้ที่พวกเรามานั้นห่างจากหอพักมากเเละก็ดูเหมือนว่าบิวตี้จะง่วงมากแล้ว

"ขับรถไหวป่ะเนี่ย?"

ฉันเอ่ยถามเพราะนอกจากหอพักไปมหาลัยจากมหาลัยกลับหอพักแล้ว ฉันก็ไม่รู้จักเส้นทางอื่นๆในกรุงเทพเลย

"ง่วงอ่ะแก"

บิวตี้ปิดปากหาววอด

"งั้นทำไงดีอ่ะ ตอนกลางคืนฉันสายตาไม่ค่อยดีแถมยังจำทางกลับไม่ได้ด้วย"

ฉันติดการอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กจึงสายตาสั้นแม้ไม่มากแต่เวลาขับรถก็ต้องใส่เเว่นเป็นประจำส่วนเวลากลางคืนจะมองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

"เอางี้ป่ะแบร์ พรุ่งนี้วันเสาร์คืนนี้ก็ไปนอนบ้านฉันละกัน อยู่เเถวๆนี้เอง"

"เอางั้นเหรอ?"

"อืม เพราะฉันง่วงแล้วอ่ะดิ"

"เอางั้นก็ได้ แต่แน่ใจนะว่าขับไหว"

เห็นบิวตี้พยักหน้าฉันก็เลยต้องยอมทำตามที่เพื่อนบอก อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสี่ยงให้สตรีสายตาสั้นและกระเทยที่ง่วงจนตาปรือขับรถกลับหอที่อยู่ไกล ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถเก๋งคันขาวของฉันก็มาจอดหน้าบ้านทาวน์เฮ้าส์ พอยัยบิวตี้บีบแตรสองสามครั้งประตูก็เลื่อนเปิดออกเองอัตโนมัติ

"อ้าวน้องแบร์มาด้วย มาค้างที่นี่กับบิวเหรอลูก?"

แม่ของบิวตี้เดินออกมาจากบ้านพร้อมเอ่ยทักทายทันทีที่เจอหน้าฉัน

"ค่ะ พอดีพวกเรามาซื้อของแถวนี้ก็เลยแวะมานอนที่นี่"

ฉันเอ่ยตอบพร้อมกับมองเพื่อนรักที่ล้มตัวนอนลงบนโซฟากลางบ้าน

"บิว ทำไมไม่ขึ้นไปนอนข้างบน ห๊ะ?"

ไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนรักที่น่าจะหลับไปแล้ว ฉันได้แต่มองร่างสลบสไลของบิวตี้ตาปริบๆเพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี อีกอย่างฉันมาที่นี่เป็นครั้งที่สองและไม่รู้ว่าห้องนังบิวตี้อยู่ตรงไหนน่ะสิ!

"บิวหลับไปซะแล้ว งั้นน้องแบร์ขึ้นไปนอนห้องบิวละกันนะลูก นอนตรงนี้มันอันตราย"

แม่บิวตี้กระซิบข้างหูฉันทิ้งท้ายด้วยประโยคแปลกๆก่อนยดยิ้มบางและดันหลังฉันขึ้นบันไดมาส่งถึงหน้าห้องด้วยตัวเอง

"อาบน้ำแล้วก็นอนนะลูก คืนนี้แม่ต้องไปค้างบ้านยายของบิวน่ะ แม่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ"

"จ้า ฝันดีนะลูก"

ฉันมองตามหลังบางบองแม่ยัยบิวตี้ด้วยความรู้สึกอบอุ่นในใจพลอยให้นึกถึงแม่ที่เชียงใหม่ขึ้นมา ไม่รู้ว่าป่านนี้แม่จะนอนรึยังนะ?

ฉันวางถุงเสื้อผ้าลงบนเตียงก่อนเลือกหยิบชุดนอนสายเดี่ยวเเบบยาวเดินตรงเข้าห้องน้ำ

หลังอาบน้ำเสร็จฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่และคุยกับท่านสักพัก ก่อนจะรีบเข้านอนเพราะรู้สึกง่วงและเพลีย...

Q Part.

รถเก๋งสีขาวของใครไม่รู้มาจอดอยู่ในบ้านทำให้ผมรู้สึกสงสัยและไม่ไว้ใจ อีกอย่างแม่ก็โทรมาบอกว่าคืนนี้จะไปนอนบ้านยาย งั้นเเสดงว่าที่บ้านต้องไม่มีคนอยู่น่ะสิ

แต่เดี๋ยวก่อน! นี่อาจจะเป็นรถของผัวไอ้บิวน้องชายของผมก็ได้ใครจะไปรู้ ยิ่งแม่ไม่อยู่บ้านก็เท่ากับว่าทางสะดวก อีกอย่างที่หอของมันก็มีเพื่อนอยู่ด้วยสู้กลับมาที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอวะ!

เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้ว ผมก็ค่อยๆย่องเข้าบ้านตัวเองและขึ้นบันไดตรงไปที่ห้องไอ้บิวก่อนค่อยๆเปิดประตูออกช้าๆถือว่าเป็นโชคดีที่ห้องมันไม่ได้ล็อค

"แอบพาผู้ชายเข้าบ้านเหรอไอ้...อ้าว"

เมื่อกดเปิดไฟสว่างผมก็ถึงกับงงเพราะร่างที่อยู่บนเตียงไม่ใช่น้องชายผมแต่เป็นผู้หญิงและที่สำคัญคือ...สวยมาก

แต่ว่าทำไมเธอคนนี้หน้าคุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ผมหย่อนตัวนั่งลงข้างๆร่างบางพร้อมกับก้มมองเธอใกล้ๆ แต่จู่เธอก็พาดแขนขึ้นมาบนขาผมแถมเกาะซะแน่น

"ขึ้นมาแล้วเหรอบิว"

ปากเล็กเอ่ยถามทั้งที่ยังหลับตามือบางสะเปะสะปะอยู่จุดกึ่งกลางอันตราย ผมขนลุกชันแต่คงไม่ได้มีเพียงขนแล้วแหละที่ลุกในตอนนี้

ยัยหนูทำลูกพี่ตื่นซะแล้ว!

ผมพยายามระงับอารมณ์ดิบที่เริ่มพุ่งพล่านอยากจะลุกออกไปแต่ขาสองข้างไม่ให้ความร่วมมือเพราะร่างกายผมตอนนี้มันเริ่มอ่อนระทวยไปกับสัมผัสของยัยหนูคนสวยซะแล้ว

(ประกาศๆ...ตอนหน้ามีncจ้าาาา)