EP 10 เธอเหมาะกับตำแหน่งที่ดีกว่านั้น
1312 Words
สรุปคืนนั้นทั้งสองก็นอนร่วมเตียงกัน แต่มีอยู่ฝ่ายหนึ่งที่นอนไม่หลับจนเกือบเช้าหนังตาคงทนต่อไปไม่ไหวถึงได้น็อกไป เช้า ลัมบาน่าตื่นขึ้นมองไปข้างเตียงพบว่าหญิงสาวที่นอนพลิกไปพลิกมาทั้งคืนหลับสนิท เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมหลับตาลงอีกครั้ง
ช่วงสาย
"อื้อ" ร่างบางส่งเสียงเมื่อถูกรบกวนเวลานอนจากเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น พาเอาลัมบาน่าตื่นไปด้วยเพราะเธอขยับตัว
"คะ..คุณ"
"โทรศัพท์ฉันเอง นอนต่ออีกหน่อยเถอะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนนี่" ไวโอเล็ตพยักหน้ารับก่อนจะนอนต่อตามที่เขาบอกโดยไม่สังเกตเลยสักนิดว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขา
"ว่าไง" ลัมบาน่ารับโทรศัพท์ น้ำเสียงเข้ม ๆ บ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจสายที่โทรมาอย่างมาก
"นายจะให้แด๊ดมีเวลาส่วนตัวหน่อยไม่ได้หรือไงแลนซัส" เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นหนึ่งในลูกของเขา เธอหลับต่อราวกับว่าไม่สนใจ
"ช่วงเย็นแด๊ดจะเข้าบ้านใหญ่ อยากกินอะไรก็ซื้อมา"
"โตเป็นควาย เงินมีไม่รู้เท่าไหร่ยังจะมาไถแด๊ดอีกหรือไง"
"อืม ไว้เจอกัน" หลังจากวางสายเขาหันกลับมามองคนตัวเล็กบนเตียงก่อนจะเห็นว่าตัวเองถูกจ้องมองอยู่
"ไม่นอนต่อเหรอ?"
"แล้วคุณไม่นอนต่อเหรอคะ?"
"อยากให้ฉันนอนด้วย"
"ก็แค่..."
"นอนสิ" เขาตอบพร้อมกลับลงมานอนบนที่นอนตามเดิม ดึงร่างเล็กมากอดไว้เหมือนเดิม
"ไม่ต้องเกร็ง นอนสบาย ๆ สักเที่ยงค่อยตื่น"
"ปกติคุณตื่นสายมั้ย?" เธอช้อนตามองหน้าเขา
"ไม่"
"แล้วทำไมวันนี้..."
"หมอนข้างดี นอนสบายก็ต้องนอนต่อสิ" เธอไม่ตอบอะไรอีกแต่ซบหน้าลงที่แผงอกชายหนุ่ม
"คุณถอดถุงมือ" เธอเอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นตอนที่เขาหยิบโทรศัพท์ นิ้วนางข้างซ้ายมีแขวนแต่งงานสวมอยู่
"เวลานอนจะใส่ไปทำไมกัน"
"ไม่กลัวไวน์แอบขโมยลายนิ้วมือคุณเหรอ?"
"จะเอาไปทำไมล่ะ ถ้าแค่อยากได้ไม่ต้องขโมย มาขอก็ให้"
"ง่ายแบบนั้นเลย"
"อืม นอนเถอะ" เขาตัดบทเพราะตอนนี้เริ่มจะเคลิ้มหลับอีกรอบ อาจจะเป็นเพราะเดินทางถี่ร่างกายได้รับการพักผ่อนไม่เพียงพอ
11.35 น. ไวโอเล็ตตื่นก่อนลัมบาน่า เธอค่อย ๆ ลุกลงจากเตียงและเดินตรงเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเมื่อคืน ส่วนชุดที่เธอใส่นอนเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของเขาที่ให้ยืม
"จะกลับแล้วเหรอ?"
"คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?" เธอเอ่ยถามด้วยความตกใจ
"แค่เธอขยับฉันก็ตื่นแล้ว สรุปจะกลับแล้วเหรอ"
"ค่ะ"
"จะรีบไปไหน ไม่อยู่ด้วยกันก่อน"
"คุณน่าจะมีนัด"
"ช่วงเย็น ตอนนี้อยู่กับฉันก่อนก็ได้ เดี๋ยวไปส่ง"
"ค่ะ" เธอตอบพร้อมเดินมานั่งลงที่เตียง
"หิวหรือยัง อยากทานอะไรจะให้คนไปซื้อมาให้"
"ไวน์ทำอาหารเช้าให้คุณได้"
"เปลี่ยนให้ฉันเป็นคนทำให้เธอกินบ้างดีมั้ย เมื่อคืนเธอก็ทำแล้ว"
"คุณทำเป็นเหรอ?" เธอถามอย่าแปลกใจเพราะคนตรงหน้างานยุ่งมากขนาดนี้เอาเวลาที่ไหนไปเรียนรู้
"ฉันมีลูกสี่คนนะไวโอเล็ต ซึ่งเจ้าพวกนั้นตอนยังเด็กฉันเป็นคนดูแลเองทั้งหมด"
"งั้นฝากท้องด้วยนะคะ"
"รอก่อน ฉันไปอาบน้ำเดี๋ยวมา ส่วนเธอหาเสื้อผ้าฉันใส่เอาดีกว่ามั้ย ตัวเก่าไม่น่าจะสบายตัว"
"ค่ะ" เมื่อเห็นเขาเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว เธอเดินมายังตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดที่ตัวเองพอจะใส่ได้ แต่เมื่อเปิดมาแล้วทั้งตู้ ไม่มีชุดสีอื่นนอกจากดำและขาว ดูแล้วเธอคงจบที่เสื้อเชิ้ตสีขาวอีกเช่นเคย
ร่างบางเอียงหูฟังเสียงน้ำ เมื่อยังได้ยินเสียงน้ำจึงคิดว่าลัมบาน่าไม่น่าจะออกมาเร็ว ๆ นี้เลยเริ่มถอดเสื้อออกและเตรียมจะใส่เสื้อของชายหนุ่มเข้าไปใหม่ แกร๊ก! แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงประตู ความเคยชินจึงหันไปมองทั้งที่ยังแต่งกายไม่เรียบร้อย
"ใส่ Belly Chain ที่ฉันให้มาด้วย?"
"อะ..เอ่อ ขอโทษค่ะ" คนตัวเล็กรีบติดกระดุมเมื่อถูกทักแบบนั้น
"สวยกว่าในรูปที่ส่งมาให้อีกนะ" เขาบอกพร้อมเดินสวนไปยังตู้เสื้อผ้า วันนี้ลัมบาน่าลืมตัวว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องจึงหยิบเข้าไปเพียงผ้าขนหนู หยดน้ำที่เกาะตามร่างกายทำให้เขาดูเซ็กซี่ไม่เบา รูปที่เขาเคยส่งให้เธอตอนออกกำลังกายเทียบไม่ได้เลยกับตัวจริง
"เดี๋ยวไวน์ไปรอข้างนอกนะคะ"
"อย่าเพิ่ง" เขาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ก่อนเธอจะหนี
"คุณอยากได้อะไรคะ?"
"ไม่เรียกป๊าแล้วเหรอ?"
"มันจะดูไม่ดีค่ะ"
"เรียกเถอะ ฉันอนุญาตแล้วก็วันนี้รบกวนเลือกชุดให้ฉันหน่อย" พูดจบร่างหนาเดินสวนไปนั่งรอบนเตียง ถึงจะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาบอกแต่เธอก็ทำตาม
"ไปหาลูกใช่มั้ยคะ?"
"อืม"
"งั้นเป็นเสื้อสีขาวน่าจะดีกว่า นี่ค่ะ"
"ขอบคุณ" เขารับชุดมาและเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยน ไม่อยากนั่งอ่อยนานกว่านี้กลัวเลือดกำเดาของไวโอเล็ตจะไหลหมดตัว เธอคงไม่รู้ว่าจ้องเขาไม่ยอมละสายตาไปไหนเลย
"เสร็จแล้ว ไปด้านนอกกัน"
"ค่ะ"
"หน้าแดง ไม่สบายเหรอ?"
"ปะ..เปล่าค่ะ" ชายหนุ่มไม่เค้นเอาความจริง เขาเดินเข้าครัวไปปล่อยไวโอเล็ตนั่งเล่นที่โซฟา
"ออมเล็ตมื้อเช้าดีมั้ย?"
"ได้หมดเลยค่ะ"
"มีถ่ายแบบอีกทีเมื่อไหร่?"
"อาทิตย์หน้าค่ะ"
"อยากให้ไปด้วยมั้ย?"
"ไม่รบกวนคุณดีกว่า ไวน์ทำงานทั้งวันเดี๋ยวจะไม่มีเวลาดูแลคุณ"
"ฉันเป็นเด็กหรือไงที่ต้องให้เธอมาดูแล เธอต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายให้ฉันดูแลอย่าลืมสิว่าฉันกำลังจีบอยู่"
"งานคุณยุ่งมั้ยคะ?"
"แค่บอกว่าอยากให้ไป ฉันก็จะไป เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ"
"งั้นไปนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ลัมบาน่ายิ้มให้เล็กน้อยและทำอาหารด้วยความตั้งใจ
"นี่ของเธอ" ผ่านไปไม่นานอาหารหน้าตาหน้าทานก็วางลงตรงหน้า
"คุณทำหน้าทานกว่าไวน์อีก"
"บอกให้เรียกป๊าไง"
"ค่ะ"
"เธอน่ากินกว่าอาหารที่ทำเยอะ เพราะงั้นไม่ต้องเทียบอาหารของฉันกับเธอหรอก" เขาพูดพร้อมตักอาหารเข้าปากหน้าตาย แตกต่างจากเธอที่อยากจะระเบิดตัวเองหนีให้จบ ๆ
"คืนนี้มานอนด้วยกันอีกมั้ย?"
"ไม่ดีกว่าค่ะ"
"แย่จังนะ ฉันอยากกอดเธออีกทำไงดี" หญิงสาวเม้มปากแน่น เขาจะจีบเธอจริง ๆ สินะ
"ถ้าไม่ลำบากไปนอนห้องไวน์มั้ยคะ ไวน์ไม่อยากทิ้งห้องบ่อย ๆ"
"คอนโดนั้นเช่าหรือซื้อ?"
"เช่าค่ะ"
"อ่า ฉันซื้อให้ดีมั้ย?"
"แบบนั้นเหมือนไวน์เป็นเด็กคุณ"
"เธอไม่เหมาะกับตำแหน่งนั้นหรอกไวโอเล็ต" ร่างบางถึงกับนิ่งลืมกลืนข้าวกันเลยทีเดียว หรือว่าจะยังเข้าตาเขาไม่มากพอ
"เธอเหมาะกับตำแหน่งที่ดีกว่านั้น" และคำพูดต่อมาก็ทำความมั่นใจที่หายไปเมื่อครู่กลับมา
- Writer
