EP 09 แมวน้อยห่มหนังเสือ
1277 Words
หลังจากทานข้าวด้วยกันเสร็จ ลัมบาน่าชวนไวโอเล็ตให้นั่งดื่มด้วยกันต่อ ร่างบางไม่ปฏิเสธเพราะยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้ข้อมูลของลัมบาน่าลึกกว่าที่ได้มาจากเอกสารสามแผ่น
"คุณชอบดื่มไวน์เหรอคะ?"
"ใช่ เธอล่ะ?"
"อะไรก็ได้ค่ะ ส่วนมากไม่ดื่ม"
"ทำไมล่ะ?"
"รักษาหุ่นและสุขภาพเพื่องานค่ะ"
"เป็นนางแบบก็เหนื่อยแบบนี้แหละนะ" ลัมบาน่าปรายตากลับมามองร่างบาง สำรวจหุ่นที่สวยได้รูปผ่านการดูแลมาอย่างดี
"มองแบบนั้นทำไวน์เกร็งนะคะ"
"โทษที เธอสวยจนฉันละสายตาไม่ได้น่ะ" วันนี้เธอแค่หวังจะได้ข้อมูลเขาแต่ทำไมกลายเป็นเขาที่เอาแต่แทะโลมเธอไม่หยุด สายตาหื่น ๆ แบบนั้นไม่ได้ทำให้เธออึดอัดแต่กลับทำร่างกายของเธอร้อน
"คุณกำลังจีบไวน์"
"แล้วได้หรือเปล่า?" เธอเม้มปากแน่น ผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไปมาก เธอจะชนะเขาได้ก็ต่อเมื่ออยู่เหนือเขา
"คุณรู้จักไวน์ดีแค่ไหน?"
"มากกว่าที่เธอคิด"
"งั้นเหรอคะ" เธอเหม่อลอยมองออกไปด้านนอกเพราะเธอเองยังคิดว่าตัวเองยังรู้จักตัวเองไม่ดีพอเลยด้วยซ้ำ
"ไม่สบายใจอะไรเธอคุยกับฉันได้ แค่เอ่ยปากปัญหาที่เธอมีฉันจะแก้ไขมันให้"
"ถ้าปัญหาของไวน์คืออยากฆ่าคุณล่ะ?"
"ทำให้ฉันรักเธอให้ได้สิไวโอเล็ต เพราะถ้าเธอทำได้ต่อให้สั่งฉันยิงตัวเองฉันก็จะทำ" ลัมบาน่าจับปลายคางคนตัวเล็กให้เงยหน้ามามองเขา
"คุณพูดเหมือนมันทำได้"
"ตอนนี้เธอก็ถือว่ามีโอกาส เพราะฉันชอบเธอแล้ว เหลือแค่รัก"
"ไวน์จะพยายามดู อยากเป็นคนที่คุณรัก"
"เด็กดี เธอน่ะมีค่าในตัวเอง อะไรก็ตามที่ทำเพราะคนอื่นทบทวนให้ดี ๆ รู้มั้ย" เหมือนมันจะเป็นการเตือนจากเขาเป็นนัย ๆ
"คุณรู้ดีกว่าที่ไวน์คิดจริง ๆ" ร่างบางหันกลับไปมองนอกระเบียงและเค้นขำออกมาเล็กน้อย
"ฉันปกป้องเธอได้จริง ๆ นะไวโอเล็ต แค่เธอบอกว่าต้องการก็พอ" หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่ยกแก้วขึ้นดื่มไม่พูดไม่จา ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมงคนตัวเล็กก็ฟุบหลับไป
"เด็กน้อยจริง ๆ" เขาเอ่ยอย่างเอ็นดู ก่อนช้อนร่างบางขึ้นพาไปยังห้องนอนของตัวเอง ที่นี่ไม่มีห้องนอนสำหรับแขกเพราะลัมบาน่าออกแบบมันไว้ให้ตัวเองได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ คืนนี้สงสัยว่าเขาจะต้องแบ่งเตียงครึ่งหนึ่งให้หญิงสาวเสียแล้วสิ
"ตัวเบากว่าที่คิดไว้จริง ๆ" ลัมบาน่ากดยิ้มก่อนจะเดินตรงมาห้องของตน วางไวโอเล็ตลงบนเตียงเบามือที่สุด ในขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นยืนดันถูกสาวน้อยรุ่นราวคราวเดียวกับลูกยกแขนมาคล้องคอเขาไว้แน่น
"คุณ..."
"นอนเถอะ เธอเมาแล้ว"
"แต่ไวน์ยังไม่ได้อาบน้ำ" เธอหลับตาลงแล้วเอ่ยบอกเขา
"อยากให้ฉันอาบให้?"
"ทำแบบนั้นได้เหรอคะ?" เธอเอ่ยถามแล้วค่อย ๆ ปรือตามอง
"ถ้าไม่อายก็ได้แหละ"
"ไวน์ อึก มะ..ไม่อาย คุณป๊าอาบน้ำให้หน่อย"
"หื้ม? เรียกฉันว่าอะไรนะ" เขาแปลกใจกับชื่อเรียกแปลก ๆ ที่คนเมาเอ่ยออกมา
"คุณป๊า คิกคิก คุณป๊าขะ..ของไวน์" หน้าชายหนุ่มแดงซ่าน ปกติลูก ๆ เรียกเขาว่าแด๊ด พอหญิงสาวที่ไม่ใช่ลูกมาเรียกคุณป๊าเล่นทำเอาบางอย่างในกางเกงเขาตื่นขึ้น ในจะภาพที่เธอเคยส่งตอนลองของขวัญมาให้เขาดูอีก
"s**t! เมายังสร้างเรื่องอีกนะไวโอเล็ต" เขาพูดพร้อมกดเสียงต่ำ
"จะอาบน้ำให้หนูไวน์มั้ย?" เธอมองเขาอ้อน ๆ หวังว่าเช้าพอตื่นมาแล้วเธอจะจำสิ่งที่ตัวเองร้องขอออกมาได้
"อยากให้ทำให้ขนาดนั้น"
"ไม่ได้เหรอคะไหนว่าชอบไวน์ไง"
"งั้นนอนรอ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมน้ำให้"
"คุณป๊าใจดี ไวน์ชอบ" ตาเยิ้ม ๆ แก้มแดง ๆ จากแอลกอฮอล์ เขาอยากจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดจริง ๆ
ผ่านไปราว ๆ สิบห้านาที น้ำในอ่างอาบก็พร้อม ลัมบาน่าโยนบาธบอมลงไปเพื่อให้เธอแช่อย่างสบายตัว ชายหนุ่มไม่มีเจตนาจะล่วงเกินแค่ทำตามที่เธอร้องขอก็เท่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะชอบแต่ก็ไม่ใช่คนที่เร่งรีบในความสัมพันธ์มากนัก แน่นอนว่าเรื่องเซ็กซ์จะไม่มีทางเกิดขึ้นหากไวโอเล็ตไม่ใช่คนเริ่มก่อน ภาวนาให้คืนนี้เธอไม่ทำอะไรบ้าบิ่นก็พอ
"ยังอยากอาบอยู่มั้ย?"
"อื้อ อยากค่ะ" เธอตอบออกมาอย่างมั่นใจ สติกลับมาประมาณ 20%แล้ว แต่ความกล้าในตัวของเธอไม่ลดน้อยลง
"ให้ฉันอุ้มหรือจะเดินไปเอง"
"ไวน์ ยะ..อยากให้ป๊าอุ้ม" เขากดยิ้มก่อนจะช้อนร่างบาง พาตรงมายังห้องน้ำ
"ถอดเสื้อผ้าแล้วไปรอที่อ่าง เสร็จแล้วก็เรียกเดี๋ยวฉันมาถูตัวให้"
"แล้วทำไมป๊าไม่ถอดให้หนูไวน์" เท้าสองข้างที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำหยุดชะงัก เดินกลับมายืนตรงหน้าของหญิงสาว
"ถ้าป๊าถอด หนูจะเจ็บตัวเอาได้นะคะ เพราะฉะนั้นอย่าซนเชื่อฟังและเป็นเด็กดี ทำได้มั้ย?" น้ำเสียงอ่อนโยนแบบนั้นทำเอาไวโอเล็ตถึงกับต้องก้มหลบสายตา
"ก็ได้ค่ะ"
"ดีมาก เพราะงั้นเตรียมตัวเองให้พร้อมนะคะ" เธอพยักหน้ารับ เมื่อประตูห้องน้ำปิดลงคนตัวเล็กส่องกระจกมองร่างกายของตัวเองที่กำลังร้อนผ่าว
"บ้าบิ่นเกินไปแล้วยัยไวน์ แล้วจะมองหน้าเขายังไงต่อเนี้ย" เธอต่อว่าตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ถอดชุดออกแล้วลงไปในอ่างอาบน้ำ เอนกายเพื่อพักผ่อน จู่ ๆ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น
"ทำไมไม่เรียกล่ะ?"
"คะ..คือ"
"ได้สติแล้วสินะ" เขามองเธอก่อนยิ้มให้เล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่ต่างจากทุกครั้ง
"ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะคะ"
"อะไรที่เรียกว่าวุ่นวายล่ะ ที่ไวน์อ้อนป๊าอาบน้ำให้ หรือ เรื่องที่อ่อยป๊าโดยไม่รู้ตัว"
"คะ..คือ"
"หึ! ฉันชอบไม่ต้องคิดมาก มาสิฉันจะช่วยถูตัว" เธอชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง โชคดีที่น้ำในอ่างเยอะพอจะปิดได้ถึงช่วงอก
"ไม่ชอบตรงไหน หรือแรงไปให้บอกเข้าใจมั้ย?" เธอพยักหน้าตอบ มือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามผิวกายนุ่ม
"นอกจากผิวสวยแล้ว ยังเนียนมากด้วย"
"ขอบคุณค่ะ"
"จะเป็นอะไรมั้ยถ้าฉันอยากจูบมัน" เขาถามแล้วค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงมา
"อื้อ" เธอครางต่ำในลำคอเพราะความเสียว แค่จูบลงตรงช่วงไหล่เองนะ ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่เขากำลังทำอย่างอื่นเลยจริง ๆ
"ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำอะไรที่ไม่ควร ตัวสั่นหมดแล้ว" สิ่งหนึ่งที่ลัมบาน่ารู้จากการกระทำเมื่อครู่คือไวโอเล็ตเป็นแมวน้อยห่มหนังเสือ ความกล้าที่เธอทำลงไปทั้งหมดแค่อยากให้ตัวเองชนะเขาก็เท่านั้น แต่ใช่ว่าแมวจะชนะราชสีห์ไม่ได้นี่
- Writer
