"นาวคงรู้สึกดีกว่านี้นะคะ ถ้าพี่พลไม่ได้ถูกใครทิ้งมา"
มะนาวที่นั่งอยู่บนหน้าตักแกร่ง บอกออกไปตามความรู้สึกที่อยู่ในใจ เพียงเห็นเขามองมา มือไม้ของเธอมันก็สั่น หัวใจก็เต้นแรงออกขนาดนั้น จากที่ตั้งใจจะเก็บซ่อนมัน เพื่อไม่ให้เขารับรู้ว่าเธอคิดแบบไหน แต่ก็เหมือนทุกอย่างมันจะไม่สมดั่งใจ
"พะ พี่พล ไม่ค่ะ นาวไม่นั่งแบบนี้นะ"
หัวใจดวงน้อยกวัดแกว่งรุนแรง เมื่อมือหนาคว้าหมับที่เรียวขาของเธอ ก่อนที่เขาจะจัดแจงให้มันอยู่ในท่าที่ต้องการ ปล่อยให้ขาขาวตกลงไปข้างลำตัวของเขาข้างใครข้างมัน ซึ่งทำแบบนั้น มันก็เหมือนกับว่าเธอนั่งคร่อมเขาอยู่บนหน้าตัก โดยมีแขนแข็งแรงนั้น กอดล็อคที่เอวบาง ไม่ยอมให้เธอถอยห่างออกไป
"ใช่ พี่ถูกทิ้งมา มันแปลกงั้นหรอ ถ้าพี่จะต้องการคนที่รักพี่ คนที่อาจจะไม่ทิ้งพี่ไป"
"พี่พลพูดเหมือนโหยหาความรักมากมาย ซึ่งนาวเชื่อสุดใจ ว่าผู้ชายแบบพี่พล ไม่มีทางขาดแคลนอะไรแบบนั้นแน่ๆ"
"คำว่าข
