"ไสหัวไป.. มึงมาทางไหน เชิญมึงกลับไปทางนั้น"
คนที่พึ่งก้าวขาเข้ามาในห้องชุดคอนโดมิเนียมหรูถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อประสาทการรับฟัง สัมผัสได้ถึงสิ่งที่ไม่น่าฟัง
"ไล่เลยเหรอวะ"
'เข็มทิศ' อ้าปากเหวอค้าง แล้วทันทีที่มวลสมองนึกคิดบางอย่าง เขาก็ก้าวขายาวๆเพื่อตรงไปยังห้องนอนทันที
"เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำ"
"ทำไรของมึงวะ"
เจ้าของห้องชักสีหน้า เมื่อเพื่อนรักที่มาหา ก้าวขาเข้าไปในห้องนอนเขาอย่างจาบจ้วง มันไม่ได้คิดที่จะสนใจเสียงของเขาด้วยซ้ำ และที่มากไปกว่านั้น มันเลือกที่จะเปิดตู้เสื้อผ้าแต่ละตู้ให้เปิดกว้าง ก่อนที่มันจะทำการค้นหาบางสิ่งบางอย่าง
"ทำเหี้ยอะไรของมึง"
"มึงนั่นแหละควรบอกกู บอกกูมา ว่ามึงซ่อนใครไว้?"
"ซ่อนใคร กูอยู่คนเดียว กูไม่ได้ซ่อนใครทั้งนั้น!"
"แต่เมื่อคืนกว่ามึงจะกลับ กูมาหามึงตอนตีสอง แต่มึงไม่อยู่ห้อง มึงไปไหนมา ถ้าจะเอาน้องคนนั้นมาต่อ ก็ต้องมาต่อที่นี่ปะวะ แล้
