บทที่ 21

1312 Words

ในตอนแรกพิมพ์นาราไม่รู้สึกตัวว่าตนเองยืนเปลือยกายเป็นอาหารสายตาให้นายหัวราเมศวร์ได้มองอย่างสบายใจ พอได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย พร้อมกับดวงตาสีสนิมที่กวาดมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็รีบก้มลงมองตา ก่อนจะร้องกรี๊ดกางปีกเข้าทำร้ายคนชั่วที่ฉกฉวยโอกาสกับเธอ “แก...ไอ้บ้าก้าม...ไอ้คนชั่ว...ไอ้คนเลว” “หยุดเดี๋ยวนี้นะนารา” นายหัวราเมศวร์รวบมือเล็กทั้งสองที่ขยันทุบอกเข้าไม่เลิกไปไว้บนศีรษะของเจ้าตัวด้วยมือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็ตวัดไปรอบเอวบางคอดกิ่ว ดึงร่างอวบอิ่มหอมละมุนละไมมาแนบชิดกับเรือนกายกำยำ ปลุกให้เลือดอุ่นๆ ในกายของเขาได้ลุกพรึบขึ้นทันทีราวกับกองไฟถูกราดด้วยเปลวน้ำมัน “แก...ไอ้หน้าตัวเมีย รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้” พิมพ์นาราหาได้เชื่อคำสั่งของนายหัวหนุ่มไม่ เธอยังคงดิ้นรนไขว่คว้าหาอิสระ แม้มือทั้งสองจะถูกจองจำด้วยมือใหญ่แข็งแกร่ง แต่เท้าเล็กยังไร้เครื่องพันธนาการ หญิงสาวจึงยกแตะไปที่ต้นขาขอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD