“เอ่อ...”
พิมพ์นาราอ้ำอึ้งหาคำตอบให้เด็กน้อยที่กำลังจ้องหน้าเธอเขม็งไม่ได้ เพราะความเป็นจริงแล้วเธอไม่ได้อยู่ในฐานะเพื่อน แขก หรือคนรักของนายหัวราเมศวร์ แต่เธออยู่ในฐานะเชลย ที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ออกไปจากเกาะแห่งนี้หรือเปล่า เพราะฉะนั้นเธอจึงหาคำตอบให้กับนะโมไม่ได้ คำพูดที่หลุดออกมาจากเรียวปากสีสวยเท่าที่เจ้าตัวคิดได้ในตอนนี้คือการไล่เด็กๆ ให้ไปลงน้ำ
“ไปเล่นน้ำกันเถอะเด็กๆ เดี๋ยวพี่สาวจะนั่งดูอยู่ตรงนี้นะ”
“หนูนั่งเป็นเพื่อนด้วยค่ะ”
น้ำขิงรีบเอ่ยบอกทันทีทันใด จากตอนแรกตั้งใจจะมาเล่นน้ำกับพี่ๆ แต่พอมาเจอนายหญิงแสนสวยก็เกิดเปลี่ยนใจทันที
พิมพ์นารายิ้มหวานให้เด็กน้อย ก่อนจะจับแม่หนูน้อยให้นั่งบนตักตัวเอง แล้วเอ่ยบอกยิ้มๆ
“มาพี่สาวจะถักผมเปียให้ พี่สาวทำผมเก่งนะ เดี๋ยวพี่จะเนรมิตให้น้ำขิงเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆ”
เอ่ยบอกเด็กน้อยไปแล้ว พิมพ์นาราก็นึกชีวิตของตัวเอง ตอนที่ต้องทนอยู่กับ
