บทที่ 13
พราวเนตรรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าของวันต่อมา หล่อนรีบผุดลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ แต่พอเห็นว่าอยู่ในห้องนอนของตัวเองก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เหตุการณ์เมื่อคืนก่อนที่สติจะดับวูบไปทำให้หล่อนหน้าแดงก่ำ แทบไม่อยากเชื่อว่าคีแรนจะทำแบบนั้นกับหล่อน ร่างกายสะท้านยะเยือกจนน่าแปลกใจ พราวเนตรต้องรีบสลัดความคิดน่าอับอายที่อัดแน่นอยู่เต็มหัวออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบก้าวลงจากเตียงและพุ่งตัวหายเข้าไปในห้องน้ำ เนื่องจากตอนนี้สายมากแล้ว
หญิงสาวใช้เวลาเพียงแค่สิบกว่านาทีก็แต่งตัวพร้อมที่จะออกมาทำงาน หล่อนก้าวออกจากเรือนพัก มุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ และเจอมารดาของตัวเองในห้องครัว ด้วยความแคลงใจว่าตัวเองกลับมายังห้องพักได้ยังไง จึงเดินเข้าไปกระซิบถามมารดา
“แม่จ๊ะ เมื่อคืน...เอ่อ...พราวกลับมาที่ห้องยังไงเหรอจ๊ะ”
มารดาของหล่อนละมือจากหม้อแ
