“คุณจะไม่รู้สึกว่ามันเจ็บปวด แค่คุณพร้อมเท่านั้น และมันก็ยอดเยี่ยม มากกว่าการที่คุณ...ช่วยตัวเอง”
มีนากลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ ความกริ่งกลัวฉายออกมาจากดวงตาเป็นประกายสุกใส รอยยิ้มของเขาทำให้เธอมั่นใจขึ้นเล็กน้อย
“อู๊ว” หญิงสาวร้องออกมาเบา ๆ เมื่อเขาค่อย ๆ แทรกแก่นกายอันโอฬารเข้าไปในหลืบคับแคบ กลีบบอบบางเหมือนปริปลิ้น ทว่าก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นเมื่อส่วนปลายเบ่งบานชำแรกผ่านเข้าไปได้เกือบครึ่ง
“อา...โอว...แม็ก...เซ็น” มีนาหายใจขัดขณะเรียกชื่อเขาด้วยเสียงขาด ๆ หาย ๆ แม็กเซ็นพยายามผ่อนคลายตัวเองแต่ก็ดูเหมือนการบีบรัดนั้นไม่เปิดโอกาสให้เขาได้อดทนนานนัก ชายหนุ่มขยับสะโพก ดันตัวเองเข้าไปจนสุดในร่างกายของเธอ แค่เพียงชั่วนาทีที่ความเจ็บปวดแล่นผ่านกลางลำตัวของหญิงสาว
“อะ...อา” ร่างแน่งน้อยกอดรัดแผ่นหลังของเขาไว้ สะโพกผายหมิ่นเหม่อยู่ที่ขอบเก้าอี้ แล้วเขาก็เข้าไปอยู่ในตัวของเธอจนหมด มีนารู้สึกว่าทุกอ
