ชายหนุ่มกล่าวพลางไล้ปลายนิ้วไปบนปอยผมที่เรี่ยลงมาบนแก้มของหญิงสาว มีนารู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด แต่ก็เขินอายเกินกว่าจะกอดเรือนร่างที่ช่างทรมานใจของเขาอีกครั้ง
“แต่ผม...”
“เอ้อ...ท่านประธานคะ” มีนาแทรกขึ้น “ท่านประธานอาจจะไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะคะ จะได้สดชื่นขึ้น”
สิ่งที่เธอนำเสนอจุดรอยยิ้มเล็ก ๆ บนมุมปากของเขา หญิงสาวทำหน้าแทบไม่ถูก เธอเสยผมครั้งแล้วครั้งเล่าและอาการนั้นก็อยู่ในสายตาของเขาที่มองมาด้วยประกายอันนุ่มนวล เขาลืมเรื่องที่จะพูดไปสนิทก่อนแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มและรั้งร่างบอบบางให้นอนลงในอ้อมแขนแกร่ง
“ผมยังไม่อยากอาบน้ำตอนนี้ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”
เขาถามแต่หญิงสาวนอนตัวแข็งทื่อ ความแข็งขึงของเขาเสียดสีอยู่ที่สะโพกผาย เธอรู้สึกถึงความตื่นตัวนั้นได้และทำให้แทบไม่กล้าขยับ
“จะว่าอะไรได้ล่ะคะ...ถ้ามันจะเป็นความต้องการของท่านประธาน”
“เรียกผมว่าแม็กเซ็น” เขากดริมฝีปากลงบนขมับของหญิงสา
