“ห้าปีมานี่ คุณวัตรอยู่ได้โดยไม่มีอุษา ลองอยู่ต่อไปโดยไม่มีอุษาสิคะ”
หญิงสาวพูดประชด ห้าปีมานี่ ปริวัตรคงไม่เคยว่างเว้น เขาเป็นหนุ่มไฟแรงสูง ไม่มีทางทำให้ตัวเองทรมาน ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเธอก็ได้
“ฉัน...คิดถึงเธอ” คำตอบคนละเรื่องกันเลย
อรอุษากระถดหนี ยิ่งใกล้เขา เธอก็ยิ่งเจ็บและเปลืองตัว
“ฉันไม่ได้พูดเล่นนะอุษา ถึงฉันจะมีคนอื่น แต่ฉันก็ไม่เคยลืมเธอ”
“ขอบคุณค่ะ แต่อุษาลืมหมดแล้ว”
“เธอไม่ลืมหรอก ตอนที่เรามีอะไรกันเมื่อสักครู่ ร่างกายของเธอยังจำฉันได้ดีนี่” ปริวัตรพูดสวน
“มันคนละเรื่องกันนะคะ นั่นคือการตอบสนองไม่ใช่ความรู้สึก” อรอุษาถียงเสียงเคร่ง
“หรือจะให้ฉันพิสูจน์อีกที เธอจะโกหกถึงเมื่อไหร่!”
ปริวัตรชักฉุน
“ไม่ค่ะ ไม่ต้อง” อรอุษาปฏิเสธพัลวัน
“เข้าเรื่องเถอะ เธอจะปิดเรื่อง ‘ลูก’ กับฉันอีกนานแค่ไหน?” ชายหนุ่มพูดเป็นงานเป็นการ ไม่อย่างนั้น ปฐวีคงต้องเฝ้าอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ เมื
