เห็นสายตาของนาเดียทำให้เธอใจอ่อน เข้าใจว่าเพื่อนคนนี้คงต้องการให้เธอได้คะแนนความพอพระทัยจากฝ่าบาท แต่ตนนั้นไม่ต้องการเลยสักนิด คนถูกขอร้องรถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ก็ได้นาเดีย แต่ต้องไปตอนกลางคืนนะ ฉันไม่อยากไปเบียดกับบรรดาสาวคนอื่น”
นาเดียยิ้มกว้าง “ค่ะ คุณนิลลนา”
เวลาผันผ่านจนถึงเที่ยงคืนนาเดียเดินวนไปวนมาในห้องจ้องมองเจ้านายกำลังอ่านหนังสือไม่สนใจ นาเดียทรุดกายลงข้างเตียงจ้องมองแววตาหม่น ทำไมพระสนมถึงดื้อดึงนักในเมื่อสัญญากับเธอแล้ว นิลลนาเห็นสายตาของข้ารับใช้จึงปิดหนังสือลงมองนาฬิกาฝาผนังเข็มตรงกันที่เลขสิบสอง เที่ยงคืนแล้วสินะ
“เราไปกันเถอะค่ะคุณนิลลนา”นาเดียรีบบอก
“ไม่ต้องกลัวฉันไม่ไปหรอกนาเดีย แค่ไม่อยากรีบเท่านั้นเอง ยังไงฝ่าบาทก็ทรงบรรทมอยู่ที่ห้องพักฟื้นอยู่แล้ว”นิลลนาตอบกลับท่าทีไม่ใส่ใจ
“นาเดียทราบค่ะ แต่นาเดียอยากให้คุณไปเยี่ยมในช่วงที่ฝ่าบาททรงตื่น ไปเยี่ยมตอนบรรทมจะ
