ร่างบางถูกรั้งมายังโถงทางเดินวังหลังเป็นสถานที่ร่มรื่นมีแมกไม้นานาพรรณบานสะพรั่งตามเส้นทาง บรรดานางกำนัลและข้ารับใช้ประจำพระสนมเดินสวนประปราย ไม่วุ่นวายเหมือนวังหน้าเท่าใดนัก ทหารมีน้อยแทบนับคนได้ส่วนมากเป็นราชองครักษ์ฝีมือดี นิลลนากวาดตามองรอบๆ อย่างไรเสียความมีชื่อเสียงของวังแวนเดอเลียไม่ใช่คำลวงเลย
สองร่างก้าวมาถึงโอเอซิสขนาดใหญ่น้ำสีเขียวมรกต ดอกไม้บานเต็มพื้นที่ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น เสียงนกร้องประสาน นิลลนายิ้มกว้างสาวเท้าเข้ายังพื้นที่ทันทีด้วยความชื่นชมโดยมีข้ารับใช้คนสนิทคอยติดตาม ร่างบางหยุดยืนริมสระน้ำมองดูปลาแหวกว่าย กลิ่นหอมของมวลดอกไม้ขจรขจายกำซาบในทรวง เธอยิ้มด้วยความยินดีจากใจจริง มันคือสิ่งที่ทำให้ใจรู้สึกสงบผ่อนคลายอย่างแท้จริง
“ชอบหรือเปล่าคะ”นาเดียเอ่ยถาม แม้รู้แก่ใจจากสีหน้าของเจ้านายสาว
“ชอบมากเลยนาเดีย”
“ที่นี่ไม่ค่อยมีผู้ใดเข้ามาหรอกค่ะ ทรงอนุญาตเฉพาะพระสนมเท่านั้น”
