[บทบรรยาย :: สีคราม]
สนามบินสุวรรณภูมิ 21.30 P.M.
ผมเดินวนอยู่ที่สนามบินหลายรอบ จนขาล้าแล้วหัวก็เริ่มมึนอีกแล้วเนี่ย ที่จริงวันนี้ผมมีนัดคุยกับลูกค้าเรื่องของด้วยแต่ผมมาเป็นธุระให้เธอก่อน แต่สุดท้ายผมก็ต้องยกหูโทรหาพลอยอีกรอบนึง
"พลอยครับ ให้ครามมารับของอะไรอะ เพื่อนพลอยไม่เห็นมาเลยเนี่ย"ผมว่า ตอนนี้ผมออกมารับของที่พลอยบอกว่าเพื่อนที่พึ่งบินกลับจากเกาหลีจะเอามาให้ นั่งรอมาเป็นชั่วโมงเเล้วยังไม่เห็นเเม้เเต่เงาเนี่ย
ผมเกลียดการรอคอย
(ขอโทษทีค่ะครามพอดีเพื่อนพลอยมันกลับไปเเล้วอะ เดี๋ยวเขาบอกจะส่งไปรษณีย์มาเเทน)
"เอ้าหรอ งั้นครามไม่รอเเล้วนะ"
(อื้ม ขอโทษทีน๊า พอดียุ่งๆ อะเลยลืมเลย)
"อ่อ งั้นพรุ่งนี้ไปบ้านเด็กกำพร้ากับครามมั๊ย"
(พรุ่งนี้หรอคะ พลอยมีนัดสอบเด็กอะ ครามไม่โกรธพลอยใช่มั๊ย ?)
"ไม่ว่างหรอ.. อืม ไม่เป็นไร เเล้วนี่ทำไรอยู่"
บอกตามตรงว่าเรื่องนี้ผมก็นอยช่วงนี้พลอยไม่ค่อยมี
