[บทบรรยาย :: สีคราม ]
อย่างที่รู้ๆ กันตอนนี้เรื่องที่โรงเรียนมีเเต่คนพูดถึงริคุมันเสียๆ หายๆ กันเกลื่อน จนผมต้องลาออกมาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ตัวเองตามเดิม เเล้วก็ค้นพบว่าตัวเองเเม่งโคตรไม่เหมาะกับอาชีพนั้นเลยสักนิด
อันที่จริงผมควรจะรู้สึกตัวให้มันเร็วกว่านี้ เสือกมารู้ตัวในวันที่อะไรเเม่งก็สายเกินไปซะเเล้ว คนตัวเล็กต้องทนฟังคำติฉินนินทาพวกนั้นอยู่คนเดียว มันคงต้องเเบกรับอะไรหนักๆ ไว้คนเดียวเเน่
เเต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่บอกผม ทำไมถึงชอบทำตัวให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยเเค่ไหน..
ผมใช้ชีวิตต่างจากเมื่อก่อนมาก หลายอาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่มีความสุขกับตัวเองเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่ไอ้ครามไม่ใช่คนเเบบนี้เลยสักนิด ใน 24 ชั่วโมงของผม ผมใช้ชีวิตเเทบจะไม่มีเวลาว่างให้กับตัวเองหรือถ้าว่างไอ้ครามก็จะดื่มจนหัวราน้ำ ตะวันไม่ขึ้นไม่หยุด
เมาให้ตับพังไปกับความรู้สึกของไอ้ครามไปเลย!
เเละวันนี้ก็เป็นอีกวันที
