ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างเปิดเผย ใจของฉันเต้นไม่ส่ำเมื่ออยู่ ๆ แทนไทก็รุกฉันขึ้นมา ความตกใจทำให้ฉันยกมือขึ้นดันแผงอกของเขาแต่เขากลับโอบรอบเอวของฉันให้เข้าไปหา
“เธอเข้ามาในห้องของฉัน ไม่คิดหรือไงว่าฉันเป็นผู้ชาย” เป็นประโยคจากเขาที่ฉันคิดว่ายาวที่สุดเลยก็ว่าได้ ฉันเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจ “หึ เธอคงเป็นผู้หญิงใจง่าย”
“อึก ไม่ใช่สักหน่อย” ฉันว่าเสียงแหบแห้ง แม้ว่าฉันจะดูเป็นคนแรง ๆ แต่งตัวจัด แต่งหน้าเก่งแต่นั่นมันก็เป็นเพียงรสนิยมของฉันที่ฉันจะชอบประโคมตัวเองด้วยของสวย ๆ งาม ๆ แต่ว่าความเป็นจริงแล้วฉันไม่เคยมีความต้องการทางเพศมาก่อน
“เธอมาถวายตัวให้ฉันถึงห้อง คิดว่าฉันจะปล่อยไปหรือไง”
“ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่ได้คิดเลยวะว่านายจะ...เอ่อ”
“ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนมีความรู้สึกและเงี่**เป็น” ฉันอ้าปากค้างไม่คิดว่าคำหยาบแบบนี้จะหลุดจากปากของเขา
“อึก โอเค...ฉันเข้าใจแล้ว แล้วก็ขอโทษ”
“ง่ายขนาดนั
