ฉันว่าฉันต้องพยายามมากขึ้น คนเรามีความเชื่อที่ต่างกันฉันจะพยายามมากกว่านี้ โดยการเข้าหาเขามากขึ้น แม้ว่าที่ผ่านมาเขาจะไม่สนใจก็ตาม
“เอานี่ด้วย” เขามองตะกร้าที่เต็มไปด้วยของกินที่ฉันเป็นคนหยิบมาใส่ แทนไทไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน
“เดี๋ยวฉันจ่าย” ฉันกำลังจะใช้โทรศัพท์สแกนจ่ายเงินแต่แทนไทก็ควักเงินสดออกมาจ่ายก่อน โดยไม่ได้พูดอะไร
“จ่ายให้ฉันด้วยเหรอ”
ไม่ตอบ
ร่างหนารับถุงหูหิ้วมาถือก่อนจะเดินออกจากร้านสะดวกซื้อโดยไม่สนใจฉัน
เย็นชาจังเลยนะ
...ฉันเดินเข้ามาในลิฟต์พร้อมกับเขา ลอบมองเขาผ่านกระจกเงาภายในลิฟต์ แทนไทนิ่งมากเหมือนว่ากำลังมีบางอย่างอยู่ในหัวของเขา
“เดี๋ยวสิ รอด้วย กินด้วยกันนะ ในห้องฉันไม่มีเครื่องทำน้ำร้อน”
“ก็ใช้ไมโครเวฟทำไง” รอบนี้เขาตอบ แถมเป็นการไล่ฉันกลาย ๆ
“ทำไม่เป็นอ่ะ นายต้มน้ำร้อนเผื่อฉันด้วยสิ” ฉันว่าน้ำเสียงออดอ้อนหวังอ้อนให้เขาเห
