มาดามแคทลีนหาได้หวาดกลัวเฉกเช่นเพื่อนรักไม่ นางหัวเราะคิกคักด้วยความถูกใจ สายตาก็ยังคงจับจ้องมองพ่อลูกชายตัวดี ซึ่งทำท่าจะเพลิดเพลินสำเริงสำราญใจกับการบดจูบว่าที่เจ้าสาวโดยไม่สนใจใคร จากนั้นก็ได้เอ่ยตอบออกมาด้วยความถูกใจสุดๆ
“รดา อย่ากลัวไปเลยน่า ไม่เคยได้ยินโบราณเขาพูดหรือว่า ยิ่งทะเลาะกันยิ่งลูกดก ให้ตาราล์ฟทะเลาะกับหนูต้นหยกบ่อยๆ และจบลงด้วยการบดจูบแบบนี้ รับรองว่าไม่เกินเดือน พวกเราได้หลานอุ้มแน่”
คราวนี้คุณมนรดาฉีกยิ้มแป้น พยักหน้าอย่างเห็นดีด้วยกับคำพูดของมาดามแคทลีน
“แหม! มาดามคะ ยิ่งพูดรดายิ่งอย่างอุ้มหลาน เดี๋ยวพอทำพิธีแต่งงานเสร็จแล้ว พวกเรารีบส่งทั้งสองคนนั้นเข้าห้องหอนะคะ”
“ฉันก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นแหละรดา เดี๋ยวนับวันรอหลานตัวน้อยๆ มาเกิดได้เลยนะรดา ส่งตาราล์ฟกับหนูต้นหยกเข้าห้องหอแล้ว ฉันจะล็อคห้องไว้ ไม่ให้ทั้งสองคนออกจากห้องจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้”
มาดามแคทลีนตอบกลั้ว
