อาร์เธอร์ยกมือนวดหว่างคิ้วเบา ๆ หลังการผ่าตัดกระดูกสันหลังของเคสที่ยากและยาวนานกว่าทุกเคสที่เขาเคยรับมาสิ้นสุดลงเสียที ครั้งนี้กินเวลากว่าสิบสองชั่วโมงถึงเรียบร้อย
“พักหน่อยไหมหมอ”
“ผมพักได้ด้วยหรือครับ”
“แหม ๆ เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำเก่ง”
ป้าแมว พยาบาลคนสำคัญในห้องผ่าตัดของอาร์เธอร์ส่งเสียงเหน็บแนมกลับทันทีที่เขาถามย้อนอย่างอารมณ์ดีกลับมา
“ถ้าป้าแมวอนุญาต ผมก็อยากจะขอลาพักร้อนสักหนึ่งอาทิตย์ ไม่ทราบว่าจะอนุมัติหรือเปล่าล่ะครับ”
“ได้เลยค่ะ พี่ ๆ ป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ ลุง ๆ แถวนี้ไม่มีใครเขาว่าหมอหรอก ลาบ้างก็ดี เดี๋ยวไม่มีเวลาไปเลือกเมีย”
อาร์เธอร์ยิ้มอ่อน ตอบกลับไปว่า “จะเอาเวลาไหนไปเลือกกันล่ะป้า”
“ก็นี่ไง ป้าถึงอนุญาตให้ลาได้”
“ยังจะเลือกสาวได้อีกหรือคะ หมออาร์ธน่ะถูกคุณมี่น้องหมอเชนจองไว้แล้วไม่ใช่หรือ”
อาร์เธอร์ส่ายหน้าน้อย ๆ ไม่พูดตอบไปว่าอะไร หมอรุ่นน้องเลยได้ทีแซวต่อว่า “นั่น
