“จะไปไหนอาร์ธ ห้องนายน่ะห้องนี้”
อาร์เธอร์ยืนมองเธอนิ่ง แล้วตบหาของไปตามกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ก่อนจะถามด้วยเสียงที่พอฟังออกว่าเขาน่ะก็เมาไม่น้อยเลย
“เห็นโทรศัพท์ของอาร์ธไหม”
“เอาไว้ไหนล่ะ”
คนทำโทรศัพท์หายส่ายหน้าน้อย ๆ
“ลืมไว้ตรงโต๊ะหรือเปล่า”
“ไม่น่าใช่ ตอนนั่งอยู่ก็ไม่มีแล้ว สงสัยอยู่ในห้องแอนมั้ง”
อันนากลอกตาไปมาเพราะรู้สึกเอือมระอากับคนเมาตรงหน้าไม่น้อย จึงยื่นมือไปดึงแขนของเขา พาเดินตรงไปยังห้องพักของตัวเอง พร้อมกับล้วงหาคีย์การ์ดจะเปิดเข้าห้องไปด้วย
“มา ๆ มาดูเลยว่ามีไหม ถ้าไม่เจอที่นี่ เราไม่ช่วยหาด้วยนะ ง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
บอกจบผลักประตูเข้าไป พร้อมผายมือ ขยับหลบทางให้อาร์เธอร์เดินนำหน้าไปตามหาโทรศัพท์ของตัวเอง เห็นเขาง่วน หมุนไปหมุนมา เลยเดินเข้าห้องน้ำอย่างไวเพราะปวดปัสสาวะสุด ๆ
ออกมาอีกทีก็พบว่าอาร์เธอร์นอนคว่ำหน้าตรงโซฟาเรียบร้อยแล้ว
“อะไรเนี่ย”
เข้าไปเข
