“ผมไม่ใช่หมอแนวนั้นหรอกครับ”
ปัณณวัฒน์ได้ยินอย่างนั้นก็หลุบตาลงมองแก้วในมือ ยิ้มทันที
ส่วนเธอเอง ได้ยินเขาบอกปัณณวัฒน์ไปอย่างนั้นแล้วก็อดนึกตามไม่ได้ ว่าช่างขี้โอ่เสียเหลือเกิน อยากโชว์แมนว่าอย่างนั้นเถอะ แล้วเลยแกล้งเหน็บใส่
“นายอย่าโม้หน่อยเลยอาร์ธ ไม่ใช่เพราะว่าคออ่อนหรอกหรือไง คืนนั้นถึงได้เมาจน...”
พูดมาถึงตรงนี้แล้วภาพเหตุการณ์ที่แสนใกล้ชิดและลึกซึ้งระหว่างเธอกับอาร์เธอร์ก็ผุดเข้ามาในหัวอีกครั้ง ใบหน้าเลยแดงและออกร้อนวูบวาบขึ้น จึงเงียบ พูดอะไรไม่ออกในวินาทีต่อมา เรียกรอยยิ้มมุมปากของนายแพทย์อาร์เธอร์ในทันที
ปัณณวัฒน์ที่รอฟังอยู่ถามด้วยความสงสัย
“คืนไหน ทำไมหรือ”
คืนนั้นที่อาร์เธอร์เมาจนจับเธอปล้ำจนเช้านั่นไง
ไม่น่าเลย ไม่น่าปากไวแบบนี้ เลยทำตีเนียนหันไปตอบชายหนุ่มรุ่นพี่ว่า “เมาจนได้อ้วกยังไงล่ะคะพี่ต้นปัณ นั่นไง สนมาพอดีเลย โห...เหล้าแพงด้วยนะเนี่ย วางเลย ๆ”
ท้ายประโ
