เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยาม พวกเขาก็มาถึงที่ก่อสร้าง
หวังเว่ยซินหันมายิ้มแย้มพูดเสียงดัง
“ต่อไปที่นี่จะเป็นบ้านของทุกคน”
ผู้คนต่างชะงักงัน ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
คนงานทุกคนต่างหยุดมองกลุ่มคนใหญ่ แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยพวกเขามาทำอะไรกัน
ส่วนเหล่าทาสก็ตกตะลึง เบื้องหน้ากำลังก่อสร้างสถานที่บางอย่าง โดยรวมแม้จะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ก็สามารถคาดเดาได้ว่าจะเป็นที่ ที่ใหญ่โตมโหฬารไม่น้อย
เมื่อสักครู่ได้ยินเสียงนายหญิงบอก “ที่นี่คือบ้าน” พวกเขาก็พากันครุ่นคิดกันใหญ่ แม้กระทั่งคนงานก่อสร้างเองก็ดูงวยงง
หวังเว่ยซินหรี่ตามอง สายตาของเหล่าทาสดูผิดแปลกจากที่นางคาดหวัง
ทำไมไม่ซาบซึ้ง ไม่ดีใจกันหรอก?
ต้องมีอะไรผิดพลาดเหตุใด พวกเขาแววตาดูเหมือนสับสน นางอยากจะเอ่ยถามแต่ก็ยังลังเล ต่างคนง่ายเงียบเกิดบรรยากาศกระอักกระอ่วนผุดขึ้นโดยรอบ
มู่ฟางคนเดิมเอ่ยถามขึ้น
“เรียนถามนายหญิง บ้าน คือ อะ
