“ ทำไม หรือไอ้นั่นมันทิ้งเธอแล้วหรอไง ?! ”
“ ไม่นะ เขายังไม่ทิ้งฉัน แต่ฉันก็เริ่มเบื่ออะไรเดิมๆ เหมือนที่ตอนนั้นฉันเบื่อนาย...”
“ ที่พูดออกมาน่ะ คิดแล้ว ?? ”
“ ไม่รู้สิ คิดมั้ง....นายออกไปเถอะ ฉันอยากพัก เผื่อต้องเก็บแรงที่มีไว้ใช้คืนนี้...”
“ เก็บแรงที่ว่า คือแรงดิ้นเวลาอยู่บนเตียงอะหรอ...”
“ จะว่างั้นก็ได้...จริงๆ ไม่ต้องเตียงก็ได้อะ ฉันเป็นคนง่ายๆ ตรงไหนก็ได้....”
“ งั้นหรอ...” วาโยพูดเสียงเรียบนิ่ง แววตาเขาเปลี่ยนไปในทันที เท้ายาวค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาดารัณเรื่อยๆ
หญิงสาวมองหน้าร่างสูงด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นรัวก่อนจะขยับเท้าหนี
เธอมองไปที่เขาด้วยใบหน้าที่เริ่มทำตัวไม่ถูก วาโยมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เธอไม่เคยเห็น และเริ่มรู้สึกไม่ดีกับสายตาที่เขากำลังมองมาที่เธอ...
“ นายควรออกไปจากห้องฉันได้แล้ว...”
“ งั้นก็คงไม่เป็นไร ถ้าฉันจะระบายอารมณ์กับผู้หญิงง่ายๆ อย่างเธอ เพราะไหนๆ ก็รับได้หม
