อาจารย์คนนี้คือที่รักของฉัน

จับจูบ

อดไม่ได้ ที่กวิตาจะสังเกตท่าทางของอาจารย์หนุ่ม ไหนบอกไม่มองใครง่ายๆ ไหนบอกไม่แลใครมั่วๆ แล้วที่เห็นคืออะไร มองเธอตาเป็นมันขนาดนั้น เห็นทีเธอจะมีหวังซะล่ะมั้ง

ศรัณย์ไม่อยากร่วมโต๊ะอาหารในตอนนี้สักเท่าไหร่ อยากลืมๆ ไป ว่ากฎของที่บ้านมีว่าอย่างไร อยากจะแหกกฎเสียง่ายๆ ถ้าไม่ติดที่ว่า คนเป็นน้องดักคอเอาไว้

"หิ้วท้องรอตั้งนาน พี่หนึ่งคงไม่เทน้องกลางโต๊ะอาหารหรอกนะคะ"

ศิริลักษณ์มองพี่ชายนิ่ง เหมือนวันนี้พี่ชายของเธอจะดูไม่ปกติเท่าไหร่ ลุกลี้ลุกลนอย่างคนร้อนใจ และสายตาก็ไม่ยอมหยุดนิ่งที่ใครเลย

"ไหนเธอบอกที่บ้านมีกฎไงยัยสอง ทุกคนต้องมาทานอาหาร พี่หนึ่งเป็นผู้ใหญ่ พี่หนึ่งต้องรักษากฎอยู่แล้วถูกไหมคะ"

เธอลอยหน้าลอยตาพูดอย่างคนรู้เรื่องดี ร่างเล็กๆ เฉียดกายเข้ามาใกล้ ยามที่เธออาสาตักข้าวให้ ด้วยความที่กลัวว่าร่างกายจะสัมผัสกับเนินเนื้อส่วนนั้นของคนบางคนอีกครั้ง ศรัณย์ถึงกับถดถอยกาย และเบือนหน้าหลบไป

เขาเป็นผู้ชาย เป็นมนุษย์ มีความรู้สึก คิดว่าเขาควรรู้สึกยังไง เมื่อยัยนักศึกษาหุ่นเอ็กซ์ตั้งใจยั่วเขาด้วยวิธีการแบบนี้ คิดว่าเขาเป็นพระอิฐพระปูนไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาวอย่างนั้นสิ

"เธอมีเรื่องต้องคุยกับพี่ยาวหน่อยนะสอง"

"เรื่องเกมส์น่ะเหรอคะ เพื่อนน้องชอบพี่หนึ่งค่ะ"

"ศิริลักษณ์!"

ศรัณย์ถึงกับกระแทกช้อนวางบนจานแรงๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคุยกับน้องเรื่องนี้ การที่ศิริลักษณ์แสดงออกเสมอว่าหวงพี่ชาย นั่นเป็นการดี แต่ก็เคยมีกรณีรุ่นพี่ของยัยสอง แสดงตัวว่าชอบเขา แล้วยัยศิริลักษณ์ไม่กล้าปฏิเสธ เมื่อรุ่นพี่คนนั้นต้องการใช้เธอเป็นสะพานข้ามมาหา จะต้องให้เขาย้ำอีกกี่ทีว่า

นักศึกษากับอาจารย์ มันไม่มีทางเป็นไปได้!

"เพื่อนน้องเป็นคนดีค่ะ คนนี้น้องคบมานาน รู้นิสัยทุกซอกทุกมุมเลยนะคะ เกมส์เหมาะกับพี่หนึ่งค่ะ น้องรับรอง"

"เธอคิดจะจับคู่ให้พี่ กับยัยขี้ยั่วนี่รึไง"

"ยัยขี้ยั่ว?"

ศิริลักษณ์มองเพื่อนสาวช้าๆ เช่นเดียวกับอีกคนที่ยังทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร

"เธอก็บอกไปสิยัยสอง ว่าฉันไม่เคยไปยั่วใคร ถ้าไม่รักจริง ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก"

"เพ้อเจ้อ ไปกันใหญ่ เธออายุเท่าไหร่ ทำไมกล้าบอกรักผู้ชายอย่างหน้าไม่อาย"

"อายุยี่สิบสามค่ะ แต่ยังไม่เคยบอกรักผู้ชายหรอกค่ะ บอกพี่ชายยัยสองคนแรก และคงจะเป็นคนเดียว"

"เอาเพื่อนเธอไปไกลๆ เลยนะศิริลักษณ์ อย่าให้มาวุ่นวายกับพี่"

"แหม ทีเมื่อกี้ยังจ้องตาเป็นมันอยู่เลยค่ะ"

ร่างดูดีลุกจากเก้าอี้ทันที เขาจะไม่ทน วันนี้เขายอมแหกกฎที่บ้าน ไม่ทานข้าว ไม่อะไรทั้งนั้น และที่มันต้องเป็นแบบนั้น ก็เพราะยัยขี้ยั่วนั่นคนเดียว

"โกรธไหมล่ะนั่น"

คนเป็นน้องมองตามหลังพี่ชายอย่างหนักใจ เช่นเดียวกับสายตาของอีกคน ที่มองตามอย่างมีความหมาย

"พี่ชายเธอชอบดื่มเหล้าปะ"

"จะไปชอบได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่จำเป็น เขาไม่มีทางแตะต้องมันหรอก"

กวิตาพยักหน้าเข้าใจ แล้วที่เขามองเธอตาเป็นมันเมื่อสักครู่ แสดงว่าเป็นเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ที่ออกมาจากกายของเขาอย่างนั้นสินะ

.

.

.

กวิตาแทบไม่อยากจะเชื่อ ว่าอาการของเธอจะหนักขนาดนั้น เมื่อคืนเธอเก็บเอาพี่ชายของยัยสองไปนอนฝัน เธอฝันว่าเขาและเธอรักกัน ในฝัน อาจารย์หนึ่งไม่ได้หยิ่งใส่เธอแบบนี้เลยสักนิด ออกจะติดเธอ อย่างคนที่รักกันมากมาย พอรู้สึกตัวตื่น กลับรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างไม่เคยเป็น แบบนี้เขาเรียกว่าเนื้อคู่เห็นๆ

"ยิ้มอะไร"

ปรารถนาใช้ด้ามปากกาเคาะที่หน้าผากของเพื่อนเบาๆ เมื่อเอ่ยถามเป็นรอบที่สาม แล้วเธอก็ยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ

"ก็คนมันอิ่มอกอิ่มใจ"

ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มออกมาใหม่ และคำพูดของเธอก็เรียกความสนใจจากเพื่อนทั้งสองได้เป็นอย่างดี

"อิ่มเอมใจเรื่องอะไรอ่ะ วันนี้ก็ไม่ได้เจออาจารย์ศรัณย์สุดหล่อนี่นา"

ใช่แล้วล่ะ วันนี้เธอไม่ได้มีเรียนกับเขา แต่เธอเชื่อว่า ยังไงวันนี้เธอกับเขาก็ต้องได้เจอกัน

"นั่นน่ะสิ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ว่าอิ่มใจเรื่องอะไร"

ศิริลักษณ์สะกิดแขนเพื่อนรักไวๆ แต่อีกคนจะกล้าบอกเพื่อนได้ยังไง เมื่อในฝัน ดันมีภาพที่เธอกับพี่ชายเพื่อนมีอะไรกัน

"หน้าแดงอ่ะ ทำไมต้องหน้าแดงบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะเกมส์"

น้องสาวของอาจารย์แสดงอาการคะยั้นคะยอ นอกจากเพื่อนของเธอจะยิ้มไม่หุบแล้ว เพื่อนเธอยังมีอาการหน้าแดง เหมือนกำลังเขินอาย หรือกำลังแสดงออกว่ารู้สึกอะไรบางอย่าง

"ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่คิดถึงความฝันเมื่อคืนแล้วมันตลกอ่ะ"

"ฝันเมื่อคืน แล้วฝันว่าไรอ่ะ ยิ้มแบบนี้ฝันเห็นผู้ชายใช่ป่ะ"

"พอเลยๆ พอกันทั้งสองคนเลย มันก็แค่ความฝันป่ะ จะเอาอะไรกับมันล่ะ"

เธอรีบยุติการสนทนา โดยมีเพื่อนอีกคนประเมินความฝันของเธอว่า

'ยิ้มแบบนี้ ก็คงจะฝันดีสินะ'

"แล้วสรุป งานที่เหลือเอาไง จะทำต่อที่นี่เลย หรือไปทำห้องใคร"

"วันนี้ฉันขอแนะนำสถานที่ทำงานละกันนะ"

กวิตารีบบอก พร้อมกับลงมือเก็บของอย่างอารมณ์ดี ในฝัน มันก็เหมือนจะดี แต่ถ้าชีวิตจริงเป็นแบบนี้ เห็นทีว่าจะดีเช่นกัน

.

.

.

"เปลี่ยวใจเรื่องอะไร ทำไมต้องมาทำงานอยู่ร้านเหล้า"

ศิริลักษณ์คว้าแขนตัวต้นคิดมาจับเอาไว้ จริงๆ เธอก็ไม่ใช่คนโลกสวยพอที่จะเข้าร้านเหล้าไม่ได้ แต่นี่ตกลงกันว่าจะมาทำงาน แล้วไม่เข้าใจ ว่าเพื่อนจะเลือกร้านนี้ทำไม

"เถอะน่า มาร้านเหล้า เราก็สั่งอย่างอื่นมากินได้"

คนพูดไม่ได้แสดงพิรุธอะไร และในเมื่อเสียงส่วนใหญ่ ไม่มีปัญหาอะไร ศิริลักษณ์ก็เลิกซักไซ้ต่อไปทันที

กวิตามองเวลาบนจอมือถือครั้งแล้วครั้งเล่า พอเวลาบ่งบอกถึงตัวเลขที่ต้องการ และงานที่อยู่ตรงหน้าก็เสร็จพอดี เธอเลยเลือกที่จะบอกความประสงค์ที่ตั้งใจ

"ทำไงจะโทรตามพี่หนึ่งมาที่นี่ได้"

"จะสองทุ่มแล้ว พี่หนึ่งไม่มีทางมา"

เพราะคนเป็นน้องรู้ดีว่า ถ้าเกินสองทุ่มเมื่อไหร่ พี่ชายของเธอไม่มีทางที่จะออกไปไหน

"แต่เพื่อนคิดถึง เพื่อนอยากเจอมาก" กวิตาออดอ้อนทางสีหน้า

"อย่าบอกนะว่า เ****น!"

เธอรีบตวัดสายตาไปหาเพื่อนอีกคนทันที

"ก็แค่คาดเดาไง ไหนบอกนั่งร้านเหล้า แล้วสั่งอย่างอื่นมากินก็ได้ แล้วที่ยกไปหลายแก้วอ่ะ คืออะไร"

ปรารถนารีบอธิบาย สำหรับเธอ การดื่มเหล้า มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่เมื่อกี้พูดออกไป เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเช่นกัน

"สอง.... "

กวิตาหันไปอ้อนเพื่อนใหม่ เธอหวังไว้มากแค่ไหน ยังไงวันนี้ก็ต้องเจอพี่หนึ่งให้ได้

"ทำไมต้องอยากเจอเวลานี้ พี่หนึ่งชอบกุลสตรีนะเกมส์ พี่หนึ่งไม่ชอบผู้หญิงดื่มเหล้า"

"แต่ฉันทำให้เขาชอบฉันได้ ขอแค่เขามาวันนี้ แล้วเธอเชื่อฉันสิ ว่าสถานะของฉันและเขาจะเปลี่ยนไป"

"สถานะเปลี่ยนไป เธอคงจะไม่ใช้วิธี จับพี่ฉันกดใช่ไหม"

"จับกดทำไม ฉันมีวิธีที่ทำให้เขาเต็มใจ"

ทุกคนเงียบไป ส่วนศิริลักษณ์ก็กำลังคิดหนัก ว่าควรจะเห็นด้วยกับเพื่อนไหม แต่ในเมื่อเธอรับปาก ว่าจะจับคู่นี้ให้เป็นคู่รักให้ได้ เธอเลยต้องช่วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"น้องดื่มไปนิดหน่อย เหมือนจะกลับไม่ไหว พี่หนึ่งมารับน้องหน่อยนะคะ"

เสียงหวานๆ กรอกไปตามสาย กวิตาจ้องเพื่อนด้วยใจจดจ่อ และภาวนาขอให้เขายอมมาอย่างว่าง่าย เธอเห็นเพื่อนสาวถือมือถือค้างเอาไว้อย่างนั้น และสังเกตจากสีหน้า เธอว่าเพื่อนสาวต้องโดนดุเข้าให้แน่ๆ

"ร้านอยู่หน้ามอค่ะ"

และแล้วรอยยิ้มบนหน้าของกวิตาก็ผุดออกมา สุดท้ายเธอกับเขาก็ต้องเจอกันจนได้

"พี่หนึ่งบ่นใหญ่ ไม่เอาแบบนี้แล้วนะ ฉันไม่ได้ดื่มเหล้าเลยสักนิด แล้วเธอก็ควรหยุดดื่มนะเกมส์ พี่หนึ่งไม่ชอบผู้หญิงดื่มเหล้า"

เธอรีบบอกไวๆ และหวังจะดึงแก้วเหล้าออกจากมือเพื่อนให้ได้ แต่คนมีแผน กลับไม่ยอมง่ายๆ

"ฉันดื่มแค่นิดเดียวเอง ไม่เมาหรอกน่า"

เธอว่าปัดๆ และจงใจกรอกเหล้าเข้าปากให้หนักกว่าเก่า แล้วเอาแต่รอคอยให้เขามาถึงเพียงอย่างเดียว

เวลาผ่านไปครู่หนึ่งเห็นจะได้ ศิริลักษณ์ก็โชว์ข้อความทางไลน์ ที่มีข้อความเป็นประโยคว่าอาจารย์หนุ่มมาถึงแล้ว และเขาก็เลือกที่จะไม่เข้ามา โดยให้ผู้เป็นน้องออกไปหาเอง

ทำไมทุกอย่างถึงเป็นใจขนาดนี้ กวิตานึกคิดอย่างดีใจ จากนั้นเธอก็เริ่มทำตามสิ่งที่คิดเอาไว้

หมายเลขของแผ่นป้ายทะเบียนที่เธอจำได้ กับสีรถที่คุ้นตาคุ้นใจ ทำให้กวิตาก้าวขาขึ้นไปนั่งบนรถคันนั้นทันที

สาวสวยฉีกยิ้มกว้าง ในขณะที่อีกคนนั่งมองอย่างนิ่งงัน

"ว่าละ"

เขาบ่นออกมาเบาๆ พอให้ได้ยิน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจท่าทีที่ไม่พอใจของเขาเลยสักนิด

"รู้ว่าเกมส์จะมาหาเหรอคะ?"

เธอเอียงหน้าถาม และยิ้มให้เขาอยู่อย่างนั้น

"อุตส่าห์ไม่อยากเจอหน้า เธอก็ดื้อด้านมาเจอจนได้"

"ใจร้าย อุตส่าห์คิดถึงตั้งมากตั้งมาย"

ตาคมหันมองอย่างไม่ชอบใจ แต่อีกคนกลับขยับกายเข้าไปใกล้ วงแขนขาวโอบกระชากรอบคอของเขาเอาไว้ ก่อนที่ปากอิ่มจะประกบลงไปที่ปากของอาจารย์ทันที

เธอแตะริมฝีปากของตัวเองลงไปที่ปากของอาจารย์หนุ่มค้างไว้ ริมฝีปากของคนนำทางเผยอค้างเล็กน้อย และเริ่มบดขยี้ และลิ้มรสทั้งเปลือกล่างและบน เธอหลับตาพริ้มปล่อยให้ความรู้สึกมันนำพา และได้แต่ภาวนาว่า ขอให้บรั่นดีที่เธอพึ่งกินลงไป ถูกป้อนเข้าไปในปากของอีกคนจงได้

เรียวลิ้นเล็กๆ พยายามจะสอดแทรกฟ้อนแฟ้นเข้าไป แต่ทว่า เขาไม่ตวัดเรียวลิ้นตอบแต่อย่างใด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังพยายาม พยายามที่จะให้รสเหล้าเข้าปากเขาให้ได้

เหมือนมือหนาพยายามจะผลักร่างของเธอออกห่าง แล้วมือของเขาก็สัมผัสกับหน้าอกหน้าใจของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ

และเมื่อเห็นเขาพยายามจะผละใบหน้าหนี เธอเลยยอมผละริมฝีปากออกแต่โดยดี จะมีก็แต่มือที่ไม่ยอมปล่อยห่าง

เธอได้ยินเสียงหายใจแรง และพยายามจะแกะมือเธอออกให้ได้

"หน้าไม่อาย"

"ก็พี่หนึ่งไม่ยอมง่ายๆ ถ้าพี่หนึ่งยอมง่าย พี่หนึ่งจะรู้ว่า จูบกับคนจัดฟันมันฟินแค่ไหน"

เธอยิ้มยั่วใส่หน้า ในขณะที่เขาเอาแต่แสดงท่าทีไม่พอใจ

"ไร้ยางอาย เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น"

"บ่นเก่ง"

"เป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่อายในสิ่งที่ทำบ้างเลยรึไง หรือทำบ่อย จนเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปแล้วรึไง"

"ถ้าไม่เลิกบ่น จะจับจูบอีกรอบนะบอกเลย"

เธอไม่ได้รู้สึกรู้สากับคำที่เขาด่า จะมีก็แต่เขาที่หัวร้อนเพราะเสียท่า ไม่อยากมองหน้าเธอเลยสักนิด รู้บ้างไหมว่าน้ำจัณฑ์ที่เธอกินลงไป มันหลุดเข้ามาในปากเขามากแค่ไหน

ถ้ายังยั่วไม่เลิก และยังไม่เอาหน้าอกที่ล่อตาออกไป ซ้ำยังไม่เลิกใช้วาจาที่สามารถทำให้อารมณ์ของเขาระเบิดออกมาได้ แล้วจะหาว่าเขาไม่เตือน!