อาจารย์คนนี้คือที่รักของฉัน

เนินเนื้อสาวกลมกลึงช่างล่อตาล่อใจ มือนิ่มสัมผัสกอบกำแบบที่ใจต้องการ จากนั้นเขาก็ใช้ริมฝีปากสัมผัสมัน

"อื้ม อ๊า..."

อีกคนแอ่นอกเบียดบดกับริมฝีปากหนา พร้อมกับครางเสียงหวานแสดงออกถึงความพอใจ เขาใช้ปลายลิ้นสัมผัสยอดอกของเธอเชื่องช้า แผ่วเบา แต่กลับเล่นเอาตัวเธอถึงตัวลอย

"สะ เสียว อื้ม..."

เขาเริ่มเล่นใหญ่ โลมเลียอย่างชอบใจ และใช้ปากครอบครองและดูดเบาๆ และอีกข้างก็ไม่ได้ถูกปล่อยให้น้อยหน้า มือหนานิ่มสัมผัสบีบเคล้นเบาๆ ช้าๆ และใช้ปลายนิ้วเรียวเขี่ยต้องยอดอกไปมา

สติของกวิตาหลุดลอย อยากปล่อยตัวปล่อยใจ แต่จิตสำนึกก็ยังคิดว่า ปล่อยให้เขาได้ ตอนที่กลิ่นเหล้าเข้าปากมันดีจริงๆ ใช่ไหม แล้วจะปล่อยให้เขาได้ ทั้งๆ ที่อยู่ในรถจริงๆ ใช่ไหม

"อ๊ะ..."

พยายามอย่างยิ่งที่จะกลั้นเสียงครวญครางเอาไว้ เหมือนพี่หนึ่งของยัยสองจะคุมตัวเองไม่ไหว จริงๆ เธอก็อยากได้ แต่อยากได้แบบที่เขาเต็มอกเต็มใจเสียมากกว่า

"ฟัดใหญ่ แบบนี้ควรเรียกว่าอะไรดีคะ อ๊ะๆ"

เธอปล่อยเสียงเตือนสติออกไป และห่อปากกลั้นเสียงคราง ริมฝีปากอีกคนชะงักค้าง ตาคมเงยมองที่เธอช้าๆ ก่อนที่ศรัณย์จะค่อยๆ คายยอดอกออกมาจากปาก

มือทั้งสองข้างรีบปล่อยจากสิ่งที่กระทำ และอาจารย์หนุ่มก็พยายามอย่างยิ่ง ที่จะเรียกสติตัวเองเอาไว้ ยังไม่อยากเชื่อว่าเธอจะทำให้เขาไขว้เขวได้ จนกระทั่งได้ชายตาไปมองในสิ่งที่เขาพึ่งกระทำลงไป

อกอวบมีรอยนิ้วจากการบีบขย้ำ และปลายยอดอก ก็ยังเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายของเขา ไหนจะรอยคิสมาร์กแดงๆ เป็นจ้ำๆ ที่ไม่อยากเชื่อสายตาว่าเขาคือคนทำ

"ทิ้งรอยไว้เยอะเลยนะคะ"

เธอเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะดันยกทรงขึ้นมาอย่างเก่า และรวบสาบเสื้อเข้าหากัน นิ้วเรียวติดกระดุมให้ตัวเองช้าๆ และอดไม่ได้ที่เขาจะมองหน้า ริมฝีปาก และไหนจะคิดถึงเรียวลิ้นสากๆ ที่เขาพึ่งจะละมันออกจากอกของเธอ

"จะลงไปไหม"

เขาถามขึ้นมาง่ายๆ จนอีกคนใจสั่นเหมือนใจหาย ไม่มีคำไหนที่เขาควรพูดมากกว่าคำนี้เลยเหรอ

"จะไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอคะ"

ใบหน้าสวยง้ำงอเล็กน้อย เธอจัดทรงชุดของตัวเองให้กลับมาเรียบร้อยใหม่ แต่ถึงอย่างนั้น สภาพเสื้อของเธอมันก็ยับยู่ยี่อยู่ดี

"จะให้ไปส่งที่ไหน"

อดปรายตาไปสบตากับดวงตากลมโตคู่นั้นไม่ได้ เธอมองเขาตาละห้อย และภาพที่เธอเอาแต่อ่อยก็ลอยเข้ามาในหัวตัวเองอีกครั้ง

ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ลบภาพบ้านี่ออกจากหัวไม่ได้!

ศรัณย์นึกอยากใช้กำปั้นทุบหัวตัวเองแรงๆ เป็นบ้าอะไร ทำไมปล่อยตัวปล่อยใจ ทำอะไรแบบนั้นลงได้ ไม่อยากนึกเลย ว่าถ้ายัยนักศึกษาหุ่นเอ็กซ์นั่นไม่ห้าม เรื่องราวมันจะลามไปถึงไหน ทำไมตรรกะที่ตั้งไว้ ถึงย่อยยับไปอย่างง่ายดาย ไม่เคยสักครั้งที่เขาจะทำตัวมักง่าย แต่มาเสียท่าให้ยัยขี้อ่อยนี่อย่างง่ายดาย

"แลกลิ้นจนปากแทบเปื่อย ทิ้งรอยคิสมาร์กซะเต็มอก จะรับผิดชอบแค่ไปส่งเหรอคะ"

"ก็อยากยั่วเองไหมล่ะ แล้วฉันก็อยู่ของฉันดีๆ เธอมาหาฉันถึงที่ไหมล่ะ"

คนฟังถึงกับหน้าชา เห็นไหมล่ะ ขนาดเธอยังไม่ถึงขั้นเสียหายอะไรมากมาย เขายังพูดแบบนั้นออกมาได้ ถ้าเมื่อครู่เธอปล่อยตัวปล่อยใจ คิดเอาเถอะ ว่าเขาจะหยามเกียรติแค่ไหน

แค่อยากให้ความจริงมันสมหวัง อย่างเช่นความฝัน ทำไมมันต้องยากเย็นขนาดนั้น

"จะให้ไปส่งที่ไหน"

เขาถามขึ้นใหม่ และสมควรอย่างยิ่ง ที่เขาต้องไปส่งเธอ คิดเอาเถอะ กระโปรงสั้น นั่งลงทีแทบเห็นไปถึงไหนต่อถึงไหน แล้วเสื้อที่เธอใส่ มันก็รัดหน้าอกฟิตเปี๊ยะจนแทบจะปริออกจากกันได้ เขาจะปล่อยให้กลับเอง ก็คงจะใจร้ายเกินไป

"ไปส่งจนถึงห้องเลยไหมล่ะคะ"

"ระบุมา ว่าห้องอยู่ไหน"

เขาตัดบทอย่างรำคาญใจ นึกพาลโกรธไปถึงคนเป็นน้องสาวด้วยซ้ำ ยัยตัวดีคิดจะหาคุกมาให้พี่แล้วไหม ถึงยัยนี่จะเหมือนเต็มใจ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ควรทำอยู่ดี เขาควรมีจิตสำนึกมากกว่านี้ ไม่ใช่ปล่อยกายปล่อยใจ ปล่อยให้ความอยากเข้าครอบงำ จนมันแทบกู่ไม่กลับ

รถหรูของอาจารย์ศรัณย์วิ่งเข้ามาจอดในคอนโดโดยมีคนข้างกายบอกทาง แล้วพอรถหยุดการเคลื่อนไหว เธอก็ไม่คิดจะลงจากรถแต่อย่างใด

"สรุปจะเอายังไงคะ"

"เอายังไง?"

เขาเลิกคิ้วสงสัย ยัยนักศึกษาคนนี้ คงไม่ได้มีความคิดที่จะจับเขาทำสามีหรอกใช่ไหม

"จูบกันแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบกันสิ"

"รับผิดชอบยังไง"

แค่อยากรู้ ว่าคำตอบของเธอจะเป็นแบบไหน ถึงจะรู้ตัวว่าผิด แต่สุดท้ายก็ผิดร่วมกันไหม

"จูบกันแล้ว เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ก็ต้องเป็นแฟนกันสิ"

"ไม่มีทาง จะว่าไป คนที่ผิดคือเธอด้วยซ้ำไป อยากได้ใคร ก็จะทำแบบนี้กับทุกคนเลยใช่ไหม"

"เกมส์ไม่เคยทำกับใคร"

เธอเถียงกลับไวๆ แค่เฉียดปากเข้ามาใกล้ เธอยังไม่เคยปล่อยให้ใครทำได้เลย

"งั้นก็จำเป็นบทเรียนเอาไว้ ว่าไม่ควรไปยั่วคนที่เขาไม่สนใจให้มันเสียเวลา เพราะมันจะเปลืองตัวแบบนี้ยังไงล่ะ"

"ไม่จำบทเรียนอะไรทั้งนั้น เพราะเกมส์ไม่มีทางไปทำแบบนี้กับใคร แต่พี่หนึ่งได้จูบแรกของเกมส์ไป พี่หนึ่งต้องรับผิดชอบ"

เธอร้องขอเสียงฉอดๆ ถ้าจะให้เขามานั่งรับผิดชอบยัยขี้อ่อยนี่ เห็นทีเขาคงจะปวดหัวตาย

"หรือต้องสานต่อ เรื่องเมื่อครู่รึไง ถึงจะรับผิดชอบได้ ขึ้นห้องด้วยกันเลยไหมล่ะ"

เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตา และถ้าไม่ได้มาได้ยินกับหู ต้องกล้าขนาดไหน ถึงจะชวนผู้ชายขึ้นห้องได้ และดูท่า ยัยนักศึกษาหุ่นเอ็กซ์นี่ คงไม่คิดจะปล่อยเขาง่ายๆเสียด้วยสิ!