"อิ่มแล้วเหรอคะ"
ปากอิ่มขยับถาม เธอไม่ได้สนใจที่จะทานอาหาร และเอาแต่จ้องมองทุกอิริยาบถของผู้เป็นอาจารย์ ฉะนั้นเธอจึงรู้ทุกสิ่ง เข้าใจทุกอย่าง และรู้ด้วยว่า เขาตั้งท่าจะถอยห่าง ทั้งๆ ที่เธอไม่มีทางให้มันเป็นแบบนั้น
"หรือว่าจะไปกินอย่างอื่นต่อคะ"
"กินอะไร!"
เขาถามไว และจ้องมองดวงหน้างามของเธอไม่วางตา เธอยิ้มหวานมาให้ และทำท่าครุ่นคิดแบบมีเลศนัย
"อืม... ไปกินอะไรกันดีน๊า อืม... หรือจะกินแบบเมื่อวานดีคะ"
คนฟังถลึงตาใส่ ศรัณย์ลุกจากโต๊ะอาหารแบบไม่รออีกต่อไป ขืนอยู่กับยัยบ้านี่ต่อไป มีหวังเขาได้เป็นประสาทตาย
"เดี๋ยวก่อนสิคะ จะเดินหนีไปไหน ยังไม่ได้ตอบเลยนะคะ ว่าจะให้กินแบบเมื่อวานอีกไหม"
เขาหยุดเดินทันที ก่อนที่จะหมุนร่างไปหา จากนั้นร่างเล็กของยัยบ้าขี้ยั่วก็ชนกับร่างของเขาเต็มๆ
แล้วอะไรๆ ในตัวเธอก็ชนกับร่างของเขาแบบเดิม เอาเถอะ เอาให้ตามสบาย อยากจะเอาส่วนไหนของร่างกายมาโดนตัวเขาก็เ
