บทที่ 4

1900 Words

　　“ดาเรน!” 　　ซาแมนธารู้สึกสิ้นหวังขณะมองดูฉากที่น่าสังเวชนี้ 　　“ดูนายทำสิ!” 　　“คุณทำลายรถไปหลายคัน และทำให้ผู้คนบาดเจ็บมากมาย คุณจะทำอย่างไรต่อไป” 　　เธอรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและเดินออกจากรถ 　　เธอคิดว่าดาร์เรนต้องโทษเหตุที่เกิดอุบัติเหตุเพราะจู่ๆ เขาก็กดที่ต้นขาของเธอและเหยียบคันเร่ง ทำให้รถพุ่งเข้าใส่ทางแยกบนถนน และทำให้รถดั๊มพ์เสียการควบคุม 　　เธอรีบไปดูสถานการณ์ 　　คนเดินถนนเริ่มรวมตัวกันรอบๆ ที่เกิดเหตุ และคนขับบางคนก็ทิ้งรถไว้เพื่อประเมินสถานการณ์ 　　ผู้หญิงสองสามคนตะโกนตามสัญชาตญาณขณะดูฉากที่น่าสยดสยองนี้ 　　ดาร์เรนก็ลงจากรถเช่นกัน 　　มีเหยื่อหลายสิบราย บางคนนอนอยู่บนพื้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่บางคนส่งเสียงหอน แขนขาหักอยู่เต็มไปหมด 　　คนขับรถบรรทุกนอนกระดิกตัวอยู่ในแอ่งเลือด โชคดีที่เขายังหายใจอยู่ 　　"ช่วยด้วย! Cici! Cici!" 　　ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนอย่างแรงในทันใด ทุกคนต่างให้ความสนใจเธอ 　　ผู้หญิงที่สวยมากในชุดสีม่วงกำลังดิ้นรนเพื่อออกจาก Audi ที่กันกระสุนของเธอ ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด 　　อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีเวลาจัดการกับสถานการณ์นี้ เธอเอาแต่ตะโกนเรียกชื่อลูกสาวอันมีค่าของเธอไปทางเบาะหลังรถของเธอ ขณะที่รถเอสยูวีพุ่งชนท้ายรถจนทำให้ลูกสาวของเธอติดอยู่ใต้รถ 　　ดวงตาของหญิงสาวน้ำตาไหลพราก และเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะย้ายรถเอสยูวีออกไป 　　เป้ง! 　　กล่องดำที่มีรหัสหมายเลข "9981" ตกลงมาจากที่นั่งและล้มลงกับพื้น 　　ผู้หญิงคนนั้นไม่มีเวลาดูแลกล่องและดันรถต่อไป 　　ซาแมนธารีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า "มาเถอะ ทุกคน มาช่วยผู้หญิงคนนี้ช่วยชีวิตเด็กกันเถอะ!" 　　ฝูงชนมาที่รถและพยายามยกรถ 　　ดาร์เรนต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้นด้วย แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ข้างหน้าเขา 　　ผู้หญิงคนนั้นน่ารัก เธอมีผมสั้นชายขอบยาว สร้อยคอพระเครื่อง และสวมชุดสีชมพู 　　อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีอารมณ์ และดวงตาของเธอก็ว่างเปล่า เธอยังคงเดินเตร่อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย 　　“เฮ้ สาวน้อย มาทำอะไรที่นี่” ดาเรนถาม 　　เขากังวลว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะหลงทางในฝูงชนเพราะมีคนจำนวนมากเคลื่อนไหวไปมา เขาถามว่า “พ่อกับแม่ของคุณอยู่ที่ไหน” 　　เขาพยายามจะจับมือเธอ แต่จู่ๆ เขาก็เย็นยะเยือกลงมาที่กระดูกสันหลัง 　　สาวน้อยไม่ตอบเขา เธอได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ อย่างไร้ความรู้สึก 　　"ออกไปจากทางของฉัน" 　　ผู้หญิงชุดแดงตะโกนอย่างโกรธจัดและวิ่งไปทางดาร์เรน ซึ่งยืนอยู่กลางถนน 　　“หยุดขวางทางถ้าแกไม่เข้าไปช่วย ถอยไป!” 　　เธอผลักดาร์เรนออกไปด้วยบั้นท้ายของเธอแล้วเดินผ่านร่างของเด็กหญิงตัวน้อย..... 　　ดาร์เรนตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ 　　“เธอผ่านร่างของคนอื่นมาได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไรที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยังคงยืนนิ่งโดยไม่ล้มลง เธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร” 　　ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เธอเพียงแค่หันกลับมาและถ่มน้ำลายใส่เขา 　　ซาแมนธาหันกลับมาและเห็นเขา ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความผิดหวัง 　　ไอ้สารเลวนี้ไม่รู้หรือว่าความประมาทของเขาเป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุทางรถยนต์ 　　ทำไมเขาถึงยืนอยู่ที่นั่นและไม่ได้พยายามช่วยเลย? เขาเป็นคนไร้หัวใจจริงๆ ไร้ประโยชน์! 　　หย่า! 　　เธอจะหย่ากับเขาอย่างแน่นอน!” 　　เธอหมดความมั่นใจในตัวเขา เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนไร้ค่าโดยสิ้นเชิง 　　"ปัง--" 　　ในที่สุดฝูงชนก็ผลักรถออกไป เด็กสาวสลบไปและกำลังนอนอยู่ที่เบาะหลังของรถ 　　อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอซีดราวกับกระดาษ และเธอก็เต็มไปด้วยเลือด มันเป็นภาพที่บีบหัวใจ 　　"อา - " 　　ดวงตาของดาร์เรนเบิกกว้าง 　　อายุเจ็ดหรือแปดขวบ? 　　ผมสั้นมีขอบ? 　　ล็อคสร้อยคอพระ? 　　ชุดสีชมพู? 　　เขามองดูหญิงสาวที่โดนฝูงชนจับตัวไป แล้วมองดูหญิงสาวที่เขาถืออยู่ในมือ ความหนาวเย็นไหลลงมาที่กระดูกสันหลังของเขาอีกครั้ง 　　พวกเขาเป็นคนเดียวกัน! 　　ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่เขาถืออยู่เริ่มจางหายไปและค่อยๆ กลายเป็น "เงา" ราวกับว่าเธอกำลังจะหายตัวไป 　　อีกคนรีบวิ่งเข้ามาหาเขา และเขาก็เดินผ่านเด็กหญิงตัวน้อยไปโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง! 　　เขาตกใจอย่างสมบูรณ์ 　　จากนั้นเขาก็เห็นเชือกที่มองไม่เห็นลาก "เงา" เข้าสู่ความมืด 　　"กรุณาอย่าไป!" 　　เขาสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว เขาพยายามจับมือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไว้แน่นเพราะเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาปล่อยมือ 　　เขารู้สึกว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะตายถ้าเขาปล่อยมือและปล่อยให้เงาของเธอจางหายไป 　　“ฮืออออออออ!” 　　รถพยาบาลมาถึงพร้อมเสียงไซเรนยาว ทีมแพทย์รีบวิ่งไปด้านข้างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ 　　แพทย์รีบตรวจตาของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และตรวจสอบชีพจรของเธอ 　　อย่างไรก็ตาม หมอส่ายหัวอย่างผิดหวัง 　　แม่ของเด็กหญิงตัวเล็กทรุดตัวลงกับพื้นและน้ำตาไหลหลังจากเห็นสีหน้าของแพทย์ 　　“ได้โปรดช่วยลูกสาวของฉันด้วย ฉันขอร้อง” 　　“ถ้าใครที่นี่สามารถช่วยลูกสาวของฉันได้ ฉัน แคโรไลน์ ซอง จะทำงานเพื่อเขาไปตลอดชีวิต..” 　　แคโรไลน์ แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตะโกนด้วยความเศร้าโศกและสิ้นหวัง 　　ซาแมนธายังสะอื้นไห้ สาวน้อยผู้น่ารักราวกับดอกไม้ได้เสียชีวิตลงแล้ว มันบีบหัวใจจริงๆ 　　ผู้ชมรู้สึกเสียใจสำหรับเธอ พวกเขายังแปลกใจที่เห็น Caroline Song ที่มีชื่อเสียงยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา 　　Caroline Song เป็นผู้ก่อตั้ง Fifth Lake Corporation เธอเป็นผู้หญิงที่มีอำนาจมากที่สุดคนหนึ่งในมิดเดิลซี เธอมีมูลค่าสุทธิหมื่นล้านหยวน 　　ถ้าใครที่นี่สามารถช่วยแคโรไลน์ได้ในวันนี้ พวกเขาจะร่ำรวยไปตลอดชีวิต 　　น่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บของ Cici รุนแรงมากจนแม้แต่แพทย์ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้ 　　"รอสักครู่!" 　　ซาแมนธาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากฝูงชนขณะที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์กำลังจะย้ายร่างของ Cici ออกไป 　　"ฉันช่วยเธอได้!" 　　ดาร์เรนลาก "เงา" ผ่านฝูงชน เตะกล่องดำออกไป แล้ววิ่งไปที่ด้านข้างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เขาพยายามมองหา "ประตูแห่งพลัง" ของเธอซึ่งอยู่บนหลังของเธอแล้วกดเข้าไป 　　สภาพ: อวัยวะเสียหายอย่างรุนแรง ซี่โครงหักสามซี่ เลือดออกภายใน วิญญาณของเธอไม่อยู่กับร่างแล้ว... 　　สาเหตุ: อุบัติเหตุทางรถยนต์ร้ายแรง" 　　ดาร์เรนพยายามช่วยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วย Jade of Life and Dead ของเขา อย่างไรก็ตาม ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวของเขาอย่างกะทันหัน: พลังงานไม่เพียงพอ ไม่สามารถใช้ฟังก์ชันการรักษาได้ โปรดทำการฝังเข็มเก้าจุดแทน... 　　ดาร์เรนสังเกตเห็นว่ามีแสงสีขาวเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวในหยกแห่งชีวิตและความตาย 　　“การฝังเข็มเก้าแต้มนี้มันคืออะไรกัน?” ดาร์เรนตะโกนออกมาดัง ๆ ในใจของเขา เขาจะช่วยเธอได้อย่างไรในเมื่อเขาไม่รู้เรื่องยาเลย? แม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนรู้ในตอนนี้ มันก็คงจะสายเกินไปแล้วที่วิญญาณจะกลับคืนสู่ร่างกายเมื่อถึงเวลาที่เขาเชี่ยวชาญ 　　“ฉันต้องช่วยเธอ! ฉันต้องฟื้นฟูจิตวิญญาณของเธอเข้าสู่ร่างกายของเธอ!” 　　ดาร์เรนคำรามในใจ 　　"วู้ว! 　　แสงสีขาวส่องเข้ามาในร่างของเด็กหญิงตัวน้อย 　　ใบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็กกลับแดงก่ำ 　　“มาเถอะ สาวน้อย รีบกลับเข้าร่างของเจ้าเร็วเข้า” 　　เขาตะโกนอย่างกังวลใจขณะอุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไว้ในมือ 　　วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พยายามจะกลับคืนสู่ร่างของเธอ แต่หัวของเธอยังคงโผล่ออกมาและเธอก็ไม่สามารถอยู่ในร่างของเธอได้ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม 　　เป้ง! 　　เขาตบหน้าผากของเธอด้วยหยกแห่งชีวิตและความตาย ในที่สุด วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็สามารถกลับเข้าสู่ร่างกายของเธอได้ 　　เขาสัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาราวกับเธอกำลังฟื้นฟู 　　“ดาเรน เธอตีหัวเธอทำไม” 　　ซาแมนธารู้สึกตัวและคำรามอย่างโกรธจัด 　　“คุณไม่คิดว่าความยุ่งเหยิงที่คุณสร้างขึ้นนั้นใหญ่พอหรือ” 　　เธอพอแล้วสำหรับเขา 　　ถ้าดาร์เรนไม่เอามือแตะขาเธอแล้วฝ่าไฟแดง สาวน้อยแสนหวานคนนี้คงไม่ตาย 　　เธอเอื้อมมือออกไปและพยายามดึงเขาออกไป แต่เขาไม่ขยับเลย 　　“ทำอะไรน่ะหนุ่มน้อย เธอสูญเสียสัญญาณชีพไปแล้ว เธอไปแล้ว...” 　　“เขามาทำอะไรที่นี่ หมอบอกแล้วว่าสาวน้อยคนนี้ไปแล้ว เขาทำอะไรอยู่ เขาเป็นโรคจิตหรือแค่อยากอวด” 　　“ผู้ชายคนนี้แค่พยายามเรียกร้องความสนใจ เขายืนอยู่ข้างถนนและตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรเลย” 　　“ไปเรียกร้องความสนใจท่ามกลางอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาเป็นอะไรไป?” 　　กลุ่มคนยืนอยู่ข้างหลังเขาและสาปแช่งเขา 　　แคโรไลน์เสียสติและพูดว่า "เอามือออกไป อย่าแตะต้องลูกสาวของฉัน..." 　　เธอตบหน้าดาร์เรน 　　“ปะ!” รอยฝ่ามือปรากฏขึ้นช้าๆ บนใบหน้าของเขาหลังจากเสียงที่คมชัด 　　"ไป - " 　　เขายังคงให้ความสนใจกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แม้ว่าร่างกายของเขาจะสั่นเทาและใบหน้าของเขาเจ็บ 　　เขาใช้กำลังทั้งหมดกดลงบนศีรษะของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ออกจากร่างของเธอ 　　"อยู่ในร่างกายของคุณ!" 　　“แบม—” 　　ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่าแรงบนฝ่ามือของเขาเบาลง หน้าอกของเด็กหญิงตัวน้อยลุกขึ้น และเธอก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก... 　　“เร็วๆสิ ได้โปรด...” 　　ดาร์เรนตะโกนว่า "ได้โปรดช่วยเธอด้วย..." 　　ทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึง 　　พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะกลับมามีชีวิตอีกครั้งเนื่องจากเธอได้รับการประกาศจากแพทย์แล้วว่าเสียชีวิตแล้ว 　　หลังจากที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หายจากอาการช็อกแล้ว พวกเขาก็รีบปฐมพยาบาลเด็กหญิงตัวน้อย โชคดีที่อาการของเธอเริ่มคงที่ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ได้ติดต่อโรงพยาบาลทันทีเพื่อเตรียมการผ่าตัดฉุกเฉิน 　　แคโรไลน์ตกตะลึงและจากนั้นก็ร้องไห้ออกมาด้วยความปิติยินดี 　　เธอโค้งคำนับให้ดาร์เรนหลายครั้งและกระโดดขึ้นรถพยาบาลอย่างรวดเร็ว 　　“มันเป็นไปได้ยังไงกัน” 　　ซาแมนธาตกใจมาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าดาร์เรนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more